شهروندی آنلاین: سیاست حوزه ای است که مرز مشخصی ندارد. گاهی اوقات یک اظهار نظر ساده در مورد یک فیلم یا برخورد با یک سیاستمدار می تواند فردی را که نمی خواهد وارد سیاست شود، سیاسی کند. اما اگر حدود سیاست مشخص نباشد، حدود انصاف و عدالت معلوم است. وقتی رسانه ها عمداً به کسی حمله می کنند، باید از دایره انصاف و عدالت خارج شوند. رفتار رسانه های فارسی زبان خارج از کشور با برخی از چهره های شناخته شده دنیای هنر و فرهنگ نمونه بارز این بی عدالتی است. نمونه ای از این رفتارهای عمدی را بررسی کرده ایم.
علی رضا افتخاری
یکی از برترین خوانندگان سنتی ایران از 16 مرداد 1388 که دهمین رئیس جمهور ایران را در آغوش گرفت و در جشن روز خبرنگار به او ابراز ارادت کرد، همواره مورد انتقاد رسانه های خارجی قرار گرفت. او در مقطعی از این فشارها خسته شد و رسماً از اوضاع گلایه کرد. به مناسبت دومین سالگرد شهادت وی و با ارائه قطعه «مراد میدان» در حضور مسئولان و خانواده شهید سلیمانی، انتقادات به وی افزایش یافت.
نرگس آبیار
کارگردانی که در کارنامه افتخاری خود سیمرغ فیلم «شیار 143» و هشتمین جشنواره کتاب دفاع مقدس را برای رمان «کوه بر شانه‌های درخت» دریافت کرد و به عضویت هیئت تجلیل پذیرفته شد. . آکادمی علوم و هنرهای سینمایی برای رای گیری در مورد فیلم های اسکار دعوت شد و برخی به این انتخاب اعتراض کردند و خواستار حذف او از آکادمی شدند و او را به حمایت دولت و ملاقات با مقامات کشور متهم کردند.
بهنوش بختیاری
بهنوش بختیاری که با بازی در سریال های طنز «شبهای شکار» و «شرکونی» به شهرت رسید، در سال 1400 با انتشار کلیپی از مردم برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری دعوت کرد. او در این ویدئو گفت: کار بزرگ متعلق به انسان های بزرگ است و کار کوچک متعلق به آمادگی های کوچک است. دسته دوم فقط یک جا می نشینند و از هم شکایت می کنند. اما گروه اول می ایستند، حرکت می کنند، صحبت می کنند و قدم برمی دارند. وقت آن است که تو قدم برداری، مرد بزرگ. کسی که حرف می‌زند، کسی که از کشورش حمایت می‌کند، آدم بزرگی است تا بختیاری در انتخابات مورد انتقاد رسانه‌های ایرانی و خارجی قرار بگیرد.
پرویز پرستویی
پرویز پرستویی از جمله بازیگران و شخصیت هایی است که معمولاً نسبت به مسائل اجتماعی و سیاسی واکنش نشان می دهد و گاه موضع گیری ها و نظرات او درباره پدیده های مختلف با واکنش شدید رسانه ها و کاربران فضای مجازی مواجه می شود. در اردیبهشت 1401 هجری شمسی هنگام نمایش فیلم «افسانه بناسان» ساخته حبیب احمدزاده کارگردان در لس آنجلس، عده ای در مقابل سالن سینما تجمع کردند و به پرویز بارستوی اعتراض کردند که چرا درباره کودکان فلسطینی و غزه صحبت می کند اما چنین می کند. آن را ذکر نکنید آبان 2018. این مورد مبنای حمله به پرستویی در رسانه های فارسی خارجی قرار گرفت.
ناصر طهماسب
یکی از برجسته‌ترین صداپیشه‌های تاریخ دوبله ایران، در سال‌های پایانی کارش بیشتر به عنوان گوینده برای مستندهای سیاسی تلویزیونی شنیده می‌شد که وقایع سال 2008 یا مذاکرات برجام در حسن را تحلیل می‌کرد. دولت روحانی حضور طهماسب در مستندها که نظر خود را علیه شخصیت ها و جریانات سیاسی کتمان نمی کرد، دست رسانه های فارسی بیگانه و برخی کاربران فضای مجازی را به انتقاد از آن داد و حتی اثر را به انکار تاریخ شگفت انگیز آن کشاند. جایگاه بی بدیل آن در تاریخ دوبله ایرانی.
ایرج طهماسب
طهماسب برادر ناصر نیز از انتقاد رسانه های فارسی زبان خارج از کشور در امان نماند. ایرج طهماسب که چند نسل از بچه های ایرانی او را به «آقای مجری» می شناسند که با عروسک های بامزه اش ارتباط برقرار می کند و سعی می کند شیطنت آنها را کنترل کند، در یکی از قسمت های فصل دوم این سریال به دلیل شوخی با وقایع سال 1401 دستگیر شد. منتقد برنامه «ماهامینی». حاشیه سازی بعدی برای او آوردن عروسک های این برنامه به تلویزیون، همکاری با صدا و سیما و ابراز تمایل برای ادامه همکاری با تلویزیون بود.
پروانه بی گناه
پروانه معصومی قبل از انقلاب از معدود بانوان سینمای ایران بود که تنها در چند فیلم بزرگ موج نو سینمای ایران بازی کرد و بعد از انقلاب بیشتر در نقش مادر ظاهر شد. اما آنچه مورد انتقاد رسانه های فارسی زبان خارجی قرار گرفت، سوابق بازیگری او نبود، بلکه مواضع و دیدگاه های سیاسی او در حمایت از نظام جمهوری اسلامی و ارزش های انقلابی و ثانیاً انتخاب او برای پوشیدن چادر بود. در وقایع سال 1401 با توئیتی که وی به اعتراضات پاسخ داد، انتقادات به وی افزایش یافت: «انقلاب اسلامی ما را از بی عدالتی و بندگی خود رهایی بخشید و تا آخرین نفس برای حفظ آن مبارزه خواهیم کرد زنده‌ای که هرگز نمی‌میرد.»
