۱۸ شبانه روز نبرد پیاپی با دشمن بعثی در آسمان | لحظه‌های بازگشت پیکر خلبان به خانه‌اش

به گزارش سایت تینو، امروز هجدهم مهرماه مصادف با سالروز درگذشت سردار سرلشکر اسدالله بربری است. دهم مهرماه سال 1326 هجری شمسی در روستای روانج از توابع شهرستان دلیجان به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاهش به پایان رساند. در آبان 1347 به نیروی هوایی منصوب شد و در دانشکده هوانوردی مشغول به تحصیل شد. پس از گذراندن دوره های مقدماتی و تخصصی برای ادامه تحصیل در رشته هوانوردی به آمریکا اعزام شد و پس از گذراندن دوره تکمیلی و پرواز با هواپیماهای جت دو موتوره T-37 و T-38 موفق به اخذ لیسانس و گواهینامه خلبانی در 8 فروردین 1350.

این افسر دلیر نیروی هوایی در بدو ورود به کشور به درجه ستوان دومی پرواز مفتخر شد و در خرداد ماه همان سال به عنوان خلبان آموزشی هواپیمای شکاری بمب افکن (FSA) به پایگاه چهارم شیخه (پایگاه هوایی دزفول) اعزام شد. . در دوره پیشرفته تاکتیکی به عنوان خلبان تاکتیکی جنگنده بمب افکن در گردان 42 شیخاری پایگاه هوایی دزفول و در سال 1354 به عنوان خلبان جنگنده بمب افکن F-5E بر اساس پروتکل تبادل نیروی خلبان به انجام وظیفه پرداخت و در سال 1355 به ایران بازگشت. در تاریخ 10 شهریور 1355 به عنوان فرمانده گردان 22 شکاری به پایگاه هوایی تبریز (پایگاه شکاری 2) اعزام شد.

18 شبانه روز نبرد مداوم در آسمان

با شروع جنگ تحمیلی، خلبان بربر بلافاصله به صف رزمندگان پیوست و 18 شبانه روز متوالی با انجام یک ماموریت راهبردی هوایی، تاسیسات پالایشگاه نفت کرکوک و تلمبه خانه شمال عراق را تخریب کرد. وی مورد اصابت گلوله های ضدهوایی دشمن قرار گرفت، اما 11 سال پس از آن حادثه، در 16 خرداد 1370 ارتش جمهوری اسلامی ایران به خانواده وی اعلام کرد که این خلبان سرشناس ایرانی به درجه رفیع شهادت نائل آمده است. طبق قوانین ارتش خلبان بربر در همان لحظه شهادت به درجه سرگردی نائل شد.

بر اساس گزارش کمیته بین المللی صلیب سرخ، پیکر پاک خلبان شهید بربر به طور موقت در قبرستان الزبیر شهر موصل عراق تشییع شد. در سال 1380 پیکر این خلبان و تعدادی از خلبانان شهید که در وضعیت مشابهی قرار داشتند به وطن بازگردانده و در بهشت ​​الزهرا (سلام الله علیها) به خاک سپرده شدند.

با شروع جنگ تحمیلی و بمباران هواپیماهای بعثی، ماندن خانواده‌های خلبانان در پایگاه شیخاری تبریز کار خوبی نبود و از آنها خواسته شد تا در اسرع وقت پایگاه را تخلیه کنند. از این رو گشت‌زنی می‌کردند تا اگر کسی در پایگاه باقی می‌ماند، آنها را از آنجا خارج می‌کردند، اما فرح چیانی، همسر شهید بربری و تعدادی دیگر از زنان که نمی‌خواستند همسرانشان را ترک کنند، در پایگاه ماندند.

فرح پنجره های خانه را با پرده های ضخیم پوشانده بود تا نوری به بیرون نشت نکند. برای همسرش و خلبانانی که خسته و کوفته از مأموریت برمی گشتند غذا درست می کرد. گاهی برایشان کتلت درست می‌کرد، گاهی سوپ، گاهی برایشان املت درست می‌کرد و برای رفع خستگی برایشان ترشی‌هایی که خودش درست می‌کرد سرو می‌کرد و در آخر در راهرو برایشان جایی برای استراحت درست می‌کرد. و این خاطرات خوب در ذهن تک تک آنها ماندگار شد.

کتاب تلخی بیش از حد انتظار درباره زندگی یک شهید بربر به روایت همسرش چیانی و نوشته حمیدرضا تندرو و محمد عباسی است. مستند 22 سال بعد نیز داستان زندگی یک خلبان بربر به تهیه کنندگی محمدعلی یزدان پرست و مهسا قائمی و کارگردانی محمدعلی یزدان پرست است.