به گزارش پایگاه اینترنتی تینو. ماداگاسکار جزیره ای است که در جنوب شرقی قاره آفریقا قرار دارد و رابطه خاصی با ایران ندارد. اما گویا گروهی از زرتشتیان در آنجا زندگی می کردند. بررسی های انجام شده توسط دانشمندان نشان می دهد که آثار عجیب و غریب ماداگاسکار تنها به معماری و سبک زندگی جامعه زرتشتی مربوط می شود.
مصنوع اسرارآمیز ماداگاسکار گل میخ زرتشتی است
جزیره ماداگاسکار آثار باستانی زیادی دارد. اگرچه یکی از آنها کاملاً با بقیه متفاوت است. در این اثر باستانی تلاش قدیمی ها در ایجاد حفره های بزرگ در هسته سنگ را مشاهده می کنید. این سوراخ ها کاملاً متقارن هستند و به وضوح برای یک هدف خاص ایجاد شده اند. با این حال، سبک معماری این اثر باستانی با آنچه در ماداگاسکار یا حتی در سواحل شرقی آفریقا می بینیم متفاوت است.
همین موضوع باعث شد تا باستان شناسان نتوانند راز این اثر باستانی را برای دو دهه کشف کنند. با این حال، اکنون مشخص شده است که اثر مرموز ماداگاسکار متعلق به جامعه زرتشتی است. این افراد حدود 1000 سال پیش در ماداگاسکار زندگی می کردند.
اثر باستانی مورد بحث در منطقه ای به نام Teneca قرار دارد. مردم بومی صد سال پیش متوجه حضور آن شدند. اما تحقیقات باستان شناسی زیادی در این زمینه انجام نشده است. مشکل بیشتر به دلیل سختی دسترسی به این اثر باستانی بود. زیرا باستان شناسان باید حدود 20 کیلومتر را در دره های شیب دار طی می کردند.
در اوایل دهه 1900، یک دانشمند فرانسوی به نام آلفرد گراندیه اعلام کرد که این اثر خاص توسط ملوانان پرتغالی در قرن شانزدهم ایجاد شده است. اما در سال 1963، گروهی از باستان شناسان این ایده را رد کردند. آنها اعلام کردند که حفر چنین چاله هایی به تلاش زیادی نیاز دارد و نمی تواند کار چند ملوان سرگردان باشد.
در سال 2019، یک بررسی ماهواره ای توانست جزئیات بیشتری را در مورد کار زرتشتیان باستان در ماداگاسکار نشان دهد. این تصاویر نشان داد که این اثر باستانی بسیار گسترده تر است و بسیاری از مناطق هنوز از چشم دانشمندان پنهان مانده است. در نتیجه، باستان شناسان توانستند حفره های مدور و مستطیلی زیادی را در Teneca پیدا کنند. برخی از این سوراخ ها با سنگ یا چوب بسته می شدند. حتی قطعات سرامیکی نیز در این منطقه یافت شده است.
مهاجرت دسته جمعی از ایران
بررسی یافته های باستان شناسی نشان داد که مردم در قرن دهم تا دوازدهم میلادی در این منطقه زندگی می کردند. قطعات سرامیکی باقی مانده نشان می دهد که مردم ساکن در این منطقه از مردم محلی ماداگاسکار نبوده اند، بلکه از شبکه تجاری اقیانوس هند آگاه بوده اند. برخی از قطعات سرامیکی از آسیای جنوب شرقی و برخی دیگر از چین بودند.
کشف جدید این فرضیه را که پرتغالی ها بناهای تاریخی را مختص ماداگاسکار ساخته اند کاملاً رد کرد. از آنجایی که اولین کشتی پرتغالی در سال 1498 به اقیانوس هند رسید. از آنجایی که برخی از ماداگاسکی ها ژن مشترکی با ایرانیان دارند، دانشمندان این احتمال را که زرتشتیان این مصنوع اسرارآمیز را ساخته اند بررسی کرده اند.
اندکی بعد متوجه شدند که آثار باستانی مشابهی در اندازه ها و شکل های مختلف در ایران به خصوص در استان فارس وجود دارد. در ایران این سوراخ ها را با سنگ یا چوب می بستند. سرانجام دانشمندان به این باور رسیدند که مصنوع مرموز ماداگاسکار یک استودان زرتشتی است.
استودان محل نگهداری استخوان های مردگان است. به این ترتیب سوراخ هایی در داخل سنگ کوه ایجاد می شود تا استخوان پس از مرگ به آن منتقل شود. داده های تاریخی نیز این فرضیه را تایید می کند. زیرا در عهد ساسانیان کشتی های بندر سراف برای تجارت به چین و شرق آفریقا می رفتند. روابط تجاری بین این مناطق تا قرن هفتم میلادی ادامه داشت.
بعید نیست پس از حمله اعراب به ایران و تنگ شدن منطقه، جامعه زرتشتی تصمیم به مهاجرت به منطقه دیگری بگیرد. به نظر می رسد که گروهی از این افراد به هند مهاجرت کرده اند. گروهی دیگر نیز تصمیم گرفتند تا در نهایت ماداگاسکار را بر اساس دانش خود از مناطق مختلف انتخاب کنند.
استخوان مرده ها مشکلی نداشت
با این حال، پیوند اثر مرموز ماداگاسکار به جامعه زرتشتی با مشکل مواجه است. زرتشتیان معتقدند که بدن انسان خاک را آلوده می کند. لذا مستقیماً مرده را دفن نمی کردند. در عوض فرد را در زیرزمین قرار می دهند تا گوشت و پوست او به دلیل عوامل طبیعی و وجود حیوانات کاملا از بین برود. استخوان ها سپس به گودال هایی در کوهی به نام استودان منتقل شدند.
اگرچه تا به امروز هیچ اثری از استخوان در Teneca یافت نشده است. اگر حفره‌های کوه‌های ماداگاسکار استودین هستند، حداقل باید دندان‌های انسان‌های قبلی قابل رویت باشند. با وجود این، این نظریه که مصنوع منحصر به فرد ماداگاسکار توسط جامعه زرتشتی ایجاد شده است، هنوز بسیار قوی است. زیرا علل مختلفی برای از دست دادن استخوان وجود دارد.
به عنوان مثال، ممکن است خود مردم قبل از رفتن به منطقه دیگر، بقایای خود را منتقل کرده باشند. همچنین این احتمال وجود دارد که جامعه دیگری تصمیم به تخریب استخوان ها و بقایای زرتشتیان گرفته باشد. در هر صورت، شباهت‌های ساختاری بین استودان‌های ایران و آثار باستانی شناسایی‌شده در ماداگاسکار به‌قدری زیاد است که وجود زرتشتیان را نمی‌توان به این راحتی رد کرد.
اما سوال مهم اینجاست که چرا این افراد منطقه Teneca در ماداگاسکار را ترک کردند؟ باستان شناسان اعلام کرده اند که قصد دارند در سال 2025 به ماداگاسکار بازگردند و این منطقه را بررسی کنند. این بار آنها می خواهند از فناوری لیدار برای آشکارسازی ساختارهای پنهان بیشتر استفاده کنند. تحقیقات جدید ممکن است ابعاد جدیدی از حضور زرتشتیان در ماداگاسکار را نشان دهد.
