تحولی بزرگ در روش مطالعه | ستاره مصنوعی به فضا پرتاب می‌شود!

تینو – یکتا فراهانی: ناسا یک ماموریت فضایی 19.5 میلیون دلاری Landolt را برای ارسال یک ستاره مصنوعی به مدار زمین تایید کرده است. در واقع، این اولین ابزار نجومی در نوع خود خواهد بود که می تواند روش مطالعه فضا را متحول کند.

این ماموریت می تواند به مطالعه سیارات فراخورشیدی و گسترش کیهان، در میان مناطق دیگر کمک کند.

ستاره مصنوعی

ناسا یک “ستاره مصنوعی” را در مدار زمین قرار می دهد. این ماموریت می تواند به مطالعه سیارات فراخورشیدی و گسترش کیهان، در میان مناطق دیگر کمک کند.

در حالی که ستاره شناسان معمولاً با تلسکوپ های بزرگ، کهکشان های غول پیکر و ستارگان عظیم در حال انفجار سر و کار دارند.

این موضوع را می توان یکی از انقلابی ترین ابزارهای نجومی این دهه دانست. یک ماهواره کوچک به اندازه یک جعبه نان. این ماهواره به عنوان یک ستاره مصنوعی عمل می کند که ستاره شناسان می توانند از زمین مشاهده کنند و به آنها اجازه می دهد تا روشنایی یک شی فضایی را با دقت بیشتری اندازه گیری کنند و برخی از بزرگترین اسرار جهان مانند انرژی تاریک را بهتر درک کنند.

یک ابزار جدید انقلابی برای ستاره شناسان

تایلر ریچی یول، محقق فوق دکتری در رصدخانه لاول که نجوم ستاره‌ای و فراسیاره‌ای را مطالعه می‌کند، به Business Insider گفت: «این واقعاً علمی عالی است که ناسا از آن حمایت می‌کند و واقعاً چیزی است که به همه ستاره‌شناسان کمک می‌کند».

این ماهواره کوچک که CubeSat نام دارد برای گردش به دور زمین از فاصله 22236 مایلی طراحی شده است. در این فاصله، سرعت آن با چرخش زمین مطابقت دارد و به این ترتیب ماهواره در آسمان شب ثابت ظاهر می شود و تلسکوپ ها می توانند هدف را ردیابی کنند.
شما نمی توانید آن را با چشم غیر مسلح ببینید. اما از نظر تلسکوپ ها شبیه یک ستاره خواهد بود. این ماموریت قرار است در سال 2029 به فضا پرتاب شود. این ابزار اولین در نوع خود خواهد بود.

بیشتر بخوانید:

کالیبراسیون تلسکوپ های نجومی

چیزی که این ستاره مصنوعی را بهتر از ستاره واقعی می کند این است که ستاره شناسان دقیقاً می دانند که چقدر نور از خود ساطع می کند.

CubeSats لیزرهایی با تعداد معینی ذرات نور یا فوتون منتشر می کند که ستاره شناسان می توانند از آنها برای کالیبره کردن تلسکوپ های خود برای اندازه گیری نور استفاده کنند.

این می تواند به حذف بسیاری از حدس هایی که اخترشناسان در حال حاضر هنگام استفاده از ستاره های واقعی برای کالیبره کردن ابزار خود انجام می دهند، کمک کند.

تخمین دقیق نور ساطع شده از ستاره ها

وب سایت Live Science گزارش داد که انتظار می رود این ماموریت به ستاره شناسان کمک کند تا نور ساطع شده از ستاره ها را با دقتی 10 برابر بیشتر از تخمین های فعلی اندازه گیری کنند.

مثل این است که شما یک پازل 1000 تکه ای دریافت می کنید که فقط نیمی از قطعات را دارد و سپس شخصی چند صد قطعه اضافی به شما می دهد تا بتوانید جزئیات دقیق تری را پیدا کنید.

به گفته ریچی یویل، نجوم به نور بستگی دارد. بنابراین ما واقعاً باید بدانیم که چقدر نور دریافت می کنیم.

شما می توانید از یک پرتو نور چیزهای زیادی یاد بگیرید: دمای یک ستاره، جرم آن، انواع سیارات فراخورشیدی که به دور آن می چرخند، و اینکه آیا آنها می توانند حیات را در خود جای دهند.

تخمین فاصله یک سیاره فراخورشیدی

ریچی یویل می‌گوید: «دانستن ستاره میزبان می‌تواند به شما بگوید که یک سیاره فراخورشیدی چقدر باید داغ باشد تا آب مایع را روی سطح خود نگه دارد.»

آب یکی از اجزای اصلی حیات و یکی از ویژگی های اصلی است که اختر زیست شناسان در شناسایی سیارات بالقوه ای که می توانند دارای حیات باشند به دنبال آن هستند.

چالش بزرگ برای کیهان شناسان

در حال حاضر، کیهان شناسانی که انبساط جهان را مطالعه می کنند با یک چالش بزرگ روبرو هستند: آنها نمی توانند روی یک مقدار واحد برای نرخ انبساط قرار بگیرند.

بنابراین همه چیز از سیارات کوچک گرفته تا اندازه کل جهان به درک ما از ستاره ها، میزان روشنایی آنها و نوع نوری که از خود ساطع می کنند بستگی دارد.