روایت سردار باقرزاده درباره زندان دوله تو در سردشت | شناسایی شهدای این زندان مخوف بعد از حدود ۴۳ سال

تینو – الناز عباسیانسال های دفاع مقدس گنجینه ای تمام نشدنی است و گذر زمان نه تنها از عظمت و حماسه آن کاسته است، بلکه هر بار ورقی از تاریخ ناگفته این جنگ تا حق و مظلومیت مدافعان حرم ورق می خورد. دفاع روشن شود. وطن از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود. اخیراً خبر تفحص و شناسایی شهدای اسیر در مرزهای کردستان و در زندان مخوف دولتو، حال و هوای مردم این منطقه را تغییر داده است. کشور ما در سال های اخیر بارها شاهد روند تفحص و تدفین شهدا بوده است، اما این زمان با همیشه متفاوت است و قرار است پایان این روند آغازی برای مجازات عاملانی باشد که به راحتی در خارج از کشور زندگی می کنند. سردار سید محمد باقرزاده، فرمانده کمیته جستجوی مفقودین ستاد کل نیروهای مسلح در گفت و گوی تفصیلی با خبرنگار همشهری، زوایای ظاهری و پنهان این حادثه را برای ما تشریح می کند.

اخیرا پیکر 32 شهید در روستای دولیتو تفحص و شناسایی شد که گفته می شود از زندانیان زندان دولیتو هستند. ابتدا از روند تفحص و شناسایی این شهدا بگویید.

تعداد شهدایی که اخیراً از روستای دولیتو به شهرستان سردشت پذیرایی و بدرقه شده اند 32 شهید است که 9 شهید دوران دفاع مقدس در عملیات های پیروزی چهارم و هفتم در دوبازه، بولت و مناطق اطراف به شهادت رسیده اند. . شهدای دیگری نیز در سرتاسر منطقه دولیتو و همچنین الفتان یافت می شوند که در مبارزه با ضدانقلاب به شهادت رسیدند. بخشی از آن مربوط به شهدایی است که در جریان بمباران زندان به شهادت رسیدند، اما بیشتر مربوط به شهدایی است که در زندان بودند، یعنی توسط گروهک های ضدانقلاب (کولی و به ویژه اخوان المسلمین) به گروگان گرفته شدند. دموکرات ها) و سپس در مناطق اطراف الفتان و دولتو. به عنوان مثال، 15 نفر از آنها به طور جداگانه در جنگل آلفاتان و اطراف آن اعدام و در مکان های نامعلومی دفن شدند. در گروه تحقیق و تفحص با کمک افرادی که شاهد این اتفاقات بودند و یا با واسطه در مورد آن شنیده بودند، مکان ها را پیدا کردیم و شروع به کاوش کردیم تا اینکه اجساد آل طاهر پیدا شد. البته این روند همچنان ادامه دارد. امیدواریم در دور بعدی بتوانیم تعداد بیشتری از این شهدای مظلوم را پیدا کنیم. وقتی این شهدا را پیدا کردیم، سعی کردیم نمونه DNA بگیریم. از جمله در این مدت کوتاه تکلیفشان مشخص شده است که انشاءالله به تدریج اعلام خواهیم کرد. از جمله شهید محمد خاکی زاده که از طریق DNA شناسایی شده بود و شهید حسین سمیعکام که قبلا با شناسنامه وی شناسایی شده بود به خاک سپرده شدند.

نام این زندان هولناک در شهر سردشت، شکنجه های دردناکی را که زندانیان ایرانی در معرض آن قرار می دهند، به یاد بسیاری از ما می آورد. دردناکتر از همه این است که این زندان در 27 اردیبهشت 1360 توسط نیروی هوایی عراق بمباران شد و تعداد زیادی از اسرا شهید و مجروح شدند. کمی در مورد آن برایمان بگویید.

طبق گزارش های مستند به دست آمده از آزادگان آزادگان که سال ها در این زندان زندانی و در آنجا تحت شکنجه بودند، این زندان در وضعیت بسیار غیرعادی قرار داشت. برخی از سردبیران بعداً در تبادل نظر آزاد شدند، تعدادی از آنها در بمباران مجروح شدند، تعدادی شهید شدند و برخی از آنها موفق به فرار از زندان شدند. در مورد خود زندان نیز باید گفت که در ابتدا اصطبلی بوده که حدود 22 نفر در آن زندگی می کردند اما طبق اطلاعات به دست آمده بالغ بر 250 نفر در این زندان محبوس بودند. او می توانست مصیبت را در آنجا به تصویر بکشد. البته با توجه به اینکه زندان می توانست در برابر فرار زندانی آسیب پذیر باشد، با اجبار، تردید و فشار گروه ضد انقلاب دمکرات به رهبری عبدالرحمن قاسملو، از خود زندانیان برای تقویت زندان، استفاده از سنگ استفاده کردند. و سیمان و چیزهای دیگر و محکم کنید تا اسرا نتوانند از آنجا فرار کنند. اما مهمتر از همه این است که در تحلیل و بررسی شاهد یک نقطه ابهام هستیم که باید به این ابهام پاسخ داده شود و معتقدم هنوز به آن پرداخته نشده و به آن توجه نشده است. همانطور که می دانید حزب بعث مستقیماً با حزب دمکرات، کومه له، رستگاری و دیگر گروه های ضد انقلاب مانند منافقین در ارتباط بود و از آنها حمایت می کرد و در ابعاد رسانه ای، تدارکاتی و غیره از آنها حمایت می کرد. سوال این است که اگر رژیم صدام این نقطه را که تحت کنترل حزب دمکرات است بمباران می کرد چه می شد؟ امکان برخورد این حزب با جمهوری اسلامی از طریق این اسرا وجود داشت و عراق این فرصت را از حزب دمکرات می گیرد. آیا رژیم صدام به ابتکار خود زندان را بمباران کرد یا با تفاهم و توافق؟ طبق شواهد از جمله آزادی زندانبانان، حزب دمکرات از این فاجعه بزرگ و غم انگیز کاملا راضی و آگاه بوده است. فقط دو سه نفر از نگهبانان را که از نیروهای خودی بودند نگه داشتند و برای آنها ارزشی قائل نبودند و بقیه محل را ترک کردند. مهم است که بتوانید این قسمت را به طور کامل بررسی و روت کنید. اگر حزب دمکرات از مبادله اینها امتناع کند چه؟

تحلیل شما به عنوان یک مقام مسئول در امور تعاون و شهدای سپاه پاسداران در جریان جنگ در این منطقه چیست؟

معمولاً فرد گروگانگیر به دنبال کسب امتیاز و تبادل تعدادی از اسرای اسیر شده توسط نیروهای ما است. یا حتی از نظر بشردوستانه آنها را رها کنند و بگویند که نیت ما خیر است. از ظاهر قضیه به نظر می رسد که آنها در نحوه برخورد با جمهوری اسلامی به بن بست رسیده اند و نمی دانند با این زندانیان مقاوم چه کنند. زیرا اسرا حاضر به همکاری با دشمن نبودند. نمونه اش در خاطرات شهید سامی مقام به عنوان رهبر اسرا که مقاومت بسیار عجیبی داشت. او در زندان بود و با توجه به تجربیات بسیار ارزشمند نظامی و دانشی که داشت، می توانست بسیار مؤثر باشد. اما آنها تصمیم گرفتند که آنها را نابود کنند، اما به روشی کاملاً ناجوانمردانه. ابتدا به صورت دسته جمعی بیرون آورده شدند و حتی پس از ایجاد امید برای زندانیان، بیرون آورده و اعدام شدند. آنها سعی کردند این حادثه را برای همیشه سرپوش بگذارند.

قبلاً به شهید فاطمه اسدی اشاره کردم. مادر جوانی که به شکنجه های همسرش در زندان دول معترض بود، با شجاعت تمام روستا را از جنایات این ضدانقلابیون آگاه کرد و در نهایت به دست این مزدوران به شهادت رسید. پسر خردسالش حتی پس از شهادت در گهواره اش به دلیل نبود سرپرست جان باخت. کمی در مورد آن برایمان بگویید.

ما فاطمه اسدی را بانوی کرد اهل دیوان دره می شناسیم که شوهر و فرزندانش نیز کرد بودند. او مورد سرکوب شدید قرار می گیرد، اما شاکیان زنان کرد در مورد این حادثه سکوت کرده اند! مگر فاطمه اسدی زن نبود؟ کرد نیست؟ چرا آنها از محکوم کردن عاملان جنایت بزرگ در پرونده خود خودداری کردند، بلکه برعکس شروع به تهدید مردم کردند؟ در مراسم تشییع شهدای عزیز از زندان دولیتو خانواده ها را تهدید به عدم شرکت در تشییع و همراهی با این شهدا کردند. اما مردم تو به سختی آنها را زدند و نشان دادند که مردم شریفی هستند. از قضا این روستای دولیتو 15 شهید داد. افرادی نجیب، فهیم و مولد هستند که به کشاورزی، دامداری، باغداری و زنبورداری مشغول هستند و در خدمت نظام اسلامی هستند. این مرزبانان پرشور آنجا هستند تا از مرز محافظت کنند. در مورد اخیر، همین افراد مقداری زمین از جمله محل زندان را برای ساخت بنای یادبود اهدا کردند. برای ارائه خدمات بیشتر و بهتر به این روستا با نهادهای مختلف هماهنگ کردیم. زیرا این روستا در سال 91 دیرتر از سایر نقاط در آزاد از کنترل ضدانقلاب خارج شد، یعنی نزدیک به 35 سال است که از خدمات جمهوری اسلامی محروم هستند. تعبیر من این است که هر کاری برای آنها انجام می دهیم جزء دعاست. هیچکس به فکر مردم نیست، باید خدمات رسانی شود و خوشبختانه تمهیداتی اندیشیده شده است.

همچنین روند تحقیق را توضیح می دهد. اخیراً چند شهید تفحص شده و چند شهید شناسایی شده است؟

در این مرحله 32 شهید از دولتو به تهران منتقل کردیم و 35 شهید در روزهای آینده یعنی پنجم مهران از مرز مهران وارد کشور می شوند و 98 شهید از مرز شلمچه در جنوب وارد کشور می شوند. این روند نهایی تحقیقات است. وی در پاسخ به این سوال متداول که آیا تحقیقات ادامه دارد؟ من می گویم بله ادامه دارد و بر اساس فرمایشات حضرت آقا باید تا آخرین شهید تلاش کرد، بعد از 47 هزار شهیدی که تا به حال افتاده است، باید 2200 شهید دیگر پیدا کنیم.

توقف کنید

داستان های کمتر شناخته شده در مورد بمب گذاری در زندان دولتو

موضوع مهم بمب گذاری در زندان دولتو مگفول مورد غفلت قرار گرفته است. در 27 اردیبهشت 1360 بمباران رخ داد و خبر در همان سالی که پر از حوادث تلخ و ترور منافقین بود گم شد. در این سال تعدادی از شخصیت های مهم کشور به شهادت رسیدند و چندین مرکز مهم از جمله مدارس به طرز فجیعی بمباران شدند. در سالهای بعد شهر سردشت، روستای زرده در منطقه مریوان و جاهای دیگر مورد بمباران شیمیایی قرار گرفتیم. اولین سالگرد این حادثه نیز مصادف با اوج روند رسیدن به بیت المقدس یا همان آزادسازی خرمشهر بود. اما به طور کلی روستای دولیتو در قلب تاریخ کشور ما قرار دارد و ارزش و اهمیت آن نقطه یادبود بسیار مهم است. مکان مقدسی است و خون 90 شهید در آن زندان ریخته شد و ما نباید این مکان را فراموش کنیم. من معتقدم این مصاحبه ای که انجام می دهم یکی از اولین مصاحبه هایی است که به این واقعه می پردازد و به بررسی آن می پردازد و خوب است روزنامه همشهری نیز به آن پرداخته و مرجعی برای پژوهشگرانی شود که قصد تحلیل و بررسی این موضوع تاریخی را دارند. حادثه هنوز افرادی هستند که در آن حادثه نقش داشتند و باید یک بار برای همیشه محاکمه، شناسایی و مجازات شوند. آنها باید توسط اینترپل تحت تعقیب قرار گیرند و به ایران تحویل داده شوند. عاملان این وقایع همچنان آزاد هستند، از جمله مصطفی هجری که نقش مستقیمی در شهادت مظلوم فاطمه اسدی داشت و اکنون آزادانه زیر چتر حمایت مدافعان حقوق بشر مانند آمریکا حرکت می کند. ، فرانسه و انگلستان.