اتفاق دردناکی که باعث تاسیس اورژانس در ایران شد | اولین آمبولانس دنیا این شکلی بود

به گزارش تینو، آیا تا به حال به این سوال فکر کرده اید که اورژانس از چه سالی کار خود را در ایران آغاز کرد؟ آیا می دانید تا سال 1352 در ایران خدماتی برای انتقال بیماران به بیمارستان در مواقع بحران وجود نداشت؟ به مناسبت هفته اضطراری 115 قصد داریم شما را از زمان، چگونگی و چرایی برقراری وضعیت اضطراری در ایران مطلع کنیم.

جرقه تاسیس سازمان اورژانس در ایران به حادثه دلخراش فرودگاه مهرآباد تهران برمی گردد. آذرماه 1352 بود که سقف یکی از اتاق های انتظار فرودگاه مهرآباد ریزش کرد و در این حادثه 16 نفر کشته و 11 نفر مجروح شدند. علت این حادثه آسیب به سازه فرودگاه بر اثر لرزش های ناشی از صدای موتورهای جت در باند فرودگاه بوده است. پس از این حادثه، مسئولان به این باور رسیدند که هیچ سیستم از پیش طراحی شده ای برای انتقال مصدومان چنین حوادث ناگهانی در کشور وجود ندارد.

در آن زمان سیستم اورژانس پیش بیمارستانی فقط در آمریکا، کانادا و استرالیا وجود داشت. بر این اساس، تیمی متشکل از 4 پزشک ایرانی مأموریت یافتند تا با سفر به ایالت تگزاس در آمریکا و ارزیابی سیستم اورژانس این کشور، برای استقرار سامانه مشابه در ایران آماده شوند.

این گروه پس از 6 ماه بررسی و مشاوره با مربیان واجد شرایط آموزش فوریت های پزشکی به ایران بازگشتند. پس از مدتی ارتباط، از علاقه مندان دارای مدرک دیپلم دعوت به همکاری شد و پس از برگزاری آزمون، افراد برگزیده پس از یک دوره آموزشی فشرده 6 ماهه به عنوان تکنسین فوریت های پزشکی شروع به کار کردند. به این ترتیب سامانه فوریت های پزشکی ایران در سال 1354 با نام «مرکز اطلاع رسانی اورژانس» به طور رسمی راه اندازی شد.

بیشتر بخوانید؛

این اتفاق باعث شد تا ایران پس از آمریکا، کانادا و استرالیا به عنوان چهارمین کشور دارای سیستم اورژانس پیش بیمارستانی در جهان شناخته شود که این افتخار بزرگی برای نظام سلامت کشورمان است.

نکته جالب این است که سیستم اورژانس پیش بیمارستانی ایران با در نظر گرفتن و اصلاح نقاط ضعف و کاستی های اورژانس آمریکا، کارایی و کیفیت بسیار بهتری نسبت به سیستم نوظهور آمریکا و سیستم ایران داشت. سیستم اورژانس پیش بیمارستانی در سال 1354 نسبت به اورژانس پیش بیمارستانی آمریکا کاملتر و آماده تر بود.

در آن زمان شماره سه رقمی 123 برای تماس با اورژانس تعیین شد و آمبولانس های بنز برای خدمات رسانی به مردم استفاده شد و بعداً شماره تماس اورژانس به 115 تغییر یافت. مرکز اورژانس ایران با 30 تکنسین و 20 آمبولانس کار خود را آغاز کرد. تهران.

تاریخچه شرایط اضطراری در جهان

می گویند تاریخچه طب اورژانس در جهان به دوران باستان بازمی گردد. حدود 4000 تا 5000 سال پیش، قرص هایی به عنوان اولین اسناد پزشکی تهیه شد که مشابه پروتکل های EMS امروزی بود و حاوی دستورالعمل های گام به گام بود. در قانون حمورابی، قوانین حق الزحمه و جرایم پزشکی بر اساس طبقه اجتماعی بیمار تنظیم می شد.

در سال 1793، دکتر دومینیک ژان لاری، پزشک ارشد لژیون ناپلئون در طول جنگ فرانسه و پروس، نوعی بیمارستان سیار را طراحی کرد که او آن را “Ambulance Volante” نامید، که برای انجام اقدامات اولیه و انتقال مجروحان به بیمارستان مورد استفاده قرار گرفت. پشت بیمارستان خط مقدم. اگرچه آمبولانس چیزی بیش از یک واگن سرپوشیده بود، اما نام لری به عنوان اولین بنیانگذار سیستم پیش بیمارستانی که وظیفه آن انتقال بیماران به بیمارستان بود، ثبت شده است.

همزمان با لری، بارون پرسی نوعی کامیون را طراحی کرد که قادر بود تعداد زیادی مجروح را از خط مقدم به مناطق امن منتقل کند و آن را اورژانس سیار نامید. در طول جنگ های داخلی آمریکا، جاناتان لترمن نوعی ریکشا به نام “راکر واگن” برای انتقال مجروحان ایجاد کرد. در سال 1865 اولین سیستم خدمات پیش بیمارستانی در سینسیناتی ایالات متحده طراحی شد. بعد از 4 سال آمبولانس هایی در نیویورک استفاده شد که دارای برخی کمک ها مانند آتل و داروهایی مانند مورفین و غیره بود. اولین آمبولانس های خودران در سال 1899 در شیکاگو طراحی شدند.در طول جنگ جهانی اول کیفیت خدمات پیش بیمارستانی بهبود یافت و کم کم با اختراع شبکه های بی سیم مراکز اعزام به کمک امدادگران آمدند.

از سال 1966 طرحی برای ارائه خدمات پیش بیمارستانی در بزرگراه های آمریکا اجرا شد. در سال 1973، قانون خدمات پیش بیمارستانی ملی و اجزای آن در ایالات متحده طراحی و اجرا شد.

اولین آمبولانس جهان

آمبولانس ها نیز در طول تاریخ شاهد تغییرات فوق العاده ای بوده اند. از حمل و نقل بیماران با آمبولانس و برانکارد با پای پیاده گرفته تا آمبولانس های هوایی و آمبولانس و حتی امروزه آمبولانس های خودران وارد کار شده اند.

عکسی از اولین آمبولانس جهان را در زیر مشاهده می کنید. این آمبولانس در جنگ جهانی اول برای انتقال بیماران جنگی به مراکز درمانی مورد استفاده قرار گرفت.