قدیمی‌ترین ماهی جهان هنوز منقرض نشده است

تینو – یکتا فراهانی: ساختارهای کلسیفیه (سخت) ماهی الگوهای رشد فصلی را به شکل حلقه (حلقه) ثبت می کنند که می توان برای تعیین سن ماهی شمارش کرد. متداول ترین ساختارهای مورد استفاده فلس ها، اتولیت ها (استخوان های گوش) و پرتوهای باله سخت هستند.

لوبمن ها

قبل از سال 1938، اگر از یک جانورشناس بخواهید برخی از قدیمی‌ترین ماهی‌های شناخته شده علمی را نام ببرد، احتمالاً در مورد ماهی باله‌دار به نام عجیب و غریب، که به نام کولاکانت شناخته می‌شود، می‌شنوید. این نام به خودی خود قدیمی به نظر می رسد. Coelacanths اولین بار در اوایل دوره دونین، کمی بیش از 400 میلیون سال پیش ظاهر شد.

اما چیزی که جانورشناسان به ما نمی گویند این است که امروزه این ماهی باستانی را می توان در اقیانوس پیدا کرد. چیزی که ممکن است قبلا برای آنها خنده دار باشد.

نمونه ای از “Taxon Lazarus”

بر اساس گزارش فوربس، قبل از کشف مجدد کولاکانت ها در سال 1938، محققان بر این باور بودند که کولاکانت ها در پایان دوره کرتاسه یعنی 65 تا 70 میلیون سال پیش منقرض شده اند.
کولاکانت نمونه‌ای از «رده‌بندی لازاروس» است. حیوانی که ظاهراً از بین فسیل‌ها ناپدید می‌شود تا میلیون‌ها سال بعد به همان شکل دوباره کشف شود. البته ممکن است به دلایل مختلفی این اتفاق بیفتد. اغلب، نشان می دهد که سابقه فسیلی چقدر پراکنده و ناقص است. به خصوص زمانی که تعداد افراد در یک طبقه بندی معین کم باشد.

بیشتر بخوانید:

ماهی کولاکانت

در مورد کولاکانت باید توجه داشت که این ماهی در سال 1938 ناپدید شد. وقتی کارمند موزه، مار جوری کورتنی لاتیمر، 32 ساله، که در شهری در آفریقای جنوبی کار می کرد، ماهی را ارائه کرد، البته قابل تشخیص نبود. این ماهی توسط یک ماهیگیر محلی هنگام ماهیگیری در خارج از دهانه رودخانه Chalumna در کیپ شرقی آفریقای جنوبی صید شد.
کورتنی لاتیمر نیز نتوانست ماهی را شناسایی کند، بنابراین آن را مومیایی کرد.

شوک و هیجان در جامعه جانورشناسی

هنگامی که کورتنی لاتیمر نظر یکی از کارشناسان – پروفسور جیمز لئونارد بریرلی اسمیت، مدرس دانشگاه و متخصص زندگی دریایی – را از طریق تلگرام با پیامی معروف پاسخ داد: مهمترین راه برای حفظ یک ماهی اسکلت و اسکلت آن است. آبشش
این ماهی در واقع یک کولاکانت باستانی بوده است. در واقع، این کشف شوک عجیبی به جامعه جانورشناسی وارد کرد. چه چیزی برای بریرلی اسمیت و کورتنی لاتیمر به رسمیت شناخته شد.
جالب اینجاست که نمونه دوم تا 15 سال بعد کشف نشد. دومی در سال 1952 توسط دو ماهیگیر از کومور – زنجیره ای از جزایر کوچک واقع بین ماداگاسکار و سرزمین اصلی آفریقا – پیدا شد.

دو نوع ماهی کولاکانت

در دهه 1990، دانشمندان به کشف قابل توجه دیگری دست یافتند: آنها دومین گونه از کولاکانت را در جزایر اندونزی پیدا کردند. بنابراین، کولاکانت ها به یکی از این دو گونه تقسیم می شوند: کولاکانت غربی اقیانوس هند (Latimeria chalumnae)، که معمولاً در نزدیکی جزایر کومور در سواحل شرقی آفریقا یافت می شود، و سکه اندونزیایی (Latimeria menadoensis).
در اینجا دلایلی وجود دارد که چرا سقز قدیمی امتحان خود را پس داده است.

ویژگی های فیزیولوژیکی منحصر به فرد

برخی از صفات فیزیولوژیکی منحصربه‌فرد کولاکانت آن‌ها را سازگار می‌سازد. این ویژگی ای است که میلیون ها سال برای آنها مناسب بوده است. به عنوان مثال، باله‌های سینه‌ای لوب‌دار آنها پیش‌روی اندام مهره‌داران زمینی است و به خوبی برای مانور در محیط‌های عمیق و پیچیده زیر آب سازگار هستند.

محیط پایدار کولاکانت ها، یعنی محیط های عمیق و پایدار مانند غارهای زیر آب و دریاهای عمیقی که این ماهی ها در آن زندگی می کنند، در طول زمان زمین شناسی تغییر چندانی نکرده است. این محیط‌ها شکارچیان کمتری دارند و رقابت کمتری دارند، که به کولاکانت‌ها کمک می‌کند از فشارهای شدید تکاملی اجتناب کنند.

کاهش متابولیسم و ​​پایداری زیستگاه

Coelacanths متابولیسم نسبتاً کمی دارند، که به آنها اجازه می دهد در محیط هایی که ممکن است غذا کمیاب باشد زنده بمانند. متابولیسم آهسته آنها به توانایی آنها در تحمل دوره های طولانی تغییرات محیطی کمک می کند.

زیستگاه آنها، معمولاً در آبهای عمیق و سرد، تغییر چندانی نکرده است. این ثبات در محیط آنها به این معنی است که آنها نسبت به گونه هایی که در محیط های در حال تغییر زندگی می کنند با فشار کمتری برای سازگاری مواجه می شوند.
به طور کلی، ترکیبی از انطباق تکاملی، ثبات محیطی، و طاقچه های اکولوژیکی کولاکانت ها به این گونه کمک کرده است تا از طریق تغییرات عمده در تاریخ زمین ادامه یابد.