قانونی که بعد از ۲۰۰ سال نقض شد | ماجرای موروثی بودن پروانه تاسیس داروخانه‌ها چه بود؟

تینو – عطر بندابی: اولین داروخانه در ایران تاسیس شد و در دوره قاجار شروع به کار کرد. پس از تأسیس مدرسه دارالفنون، داروخانه های زیادی توسط اساتید داروسازی در این مدرسه در تهران تأسیس شد. اما قدیمی‌ترین آنها «داروخانه نظامی» بود که ارتش ایران تجهیزات و آذوقه‌های آن را از حراجی در اتریش بین سال‌های 1233 تا 1239 میلادی خرید و به ایران وارد کرد و مدیریت آن را به یک سرتیپ سپرد. پس از آن داروسازان ایرانی به پیروی از اساتید خود داروخانه هایی در تهران و شهرستان ها تأسیس کردند و با افزایش جمعیت شهرستان ها به تدریج بر تعداد آنها افزوده شد.

در آن زمان اخذ مجوز داروخانه ارثی بود; یعنی اگر شخصی صاحب داروخانه باشد و به دلایلی فوت کند، حقوق ناشی از پروانه تاسیس داروخانه، حقوق مالی محسوب می شود و به وراث صاحب پروانه متوفی منتقل می شود و ورثه می تواند داروخانه را افتتاح و اداره کند. به نام خودش مانند داروخانه معمولی که به مدت 30 سال توسط سرتیپ هادی خان اداره می شد و پس از فوت وی مدیریت آن به خواهرزاده اش واگذار شد. پس از گذشت بیش از 200 سال، هفته گذشته با رای دیوان عدالت اداری نقض و باطل شد و افراد غیرمتخصص نمی توانند مجوز تاسیس داروخانه را به ارث ببرند.

قانون اجدادی عجیبی نقض شده است

هفته گذشته رئیس سازمان غذا و دارو از نقض سند وراثت داروخانه با کمک دیوان عدالت اداری خبر داد و گفت: موضوع واگذاری پروانه ساختمانی داروخانه به نام موسس متوفی به وراث یکی بود. از مسائل مهم با مشکلات تخصصی. پیش از این بر اساس مصوبه شماره 1482 امکان ارث بردن پروانه داروخانه پس از فوت مؤسس وجود داشت و فردی که متخصص نبود می توانست بر این اساس پروانه داروخانه دریافت کند و به فعالیت داروخانه ادامه دهد. این موضوع چند اشکال حقوقی داشت و همچنین مسائل مربوط به احکام ارث.

سازمان غذا و دارو به مدت 3 سال پیگیر تخلف از این مصوبه شد و در نهایت درخواست ماده 91 سازمان غذا و دارو به مرجع عمومی دیوان عدالت اداری رسید و با حضور 120 قاضی رد شد. .

تینو با دکتر هادی احمدی، داروساز و عضو سندیکای داروسازان ایران درباره این مصوبه عجیب و تخلفات آن گفت وگویی انجام داده است. دکتر آل احمدی می گوید: میراث تأسیس داروخانه ها این بود که اگر داروخانه فوت می کرد، ورثه او نام داروخانه را می گذاشتند و آن را اداره می کردند. این قانون چند مشکل داشت. اولین ایراد این است که داروخانه به فردی داده شده که تجربه مربوطه را نداشته باشد. فردی که در رشته داروسازی تخصص نداشت، مدرک داروسازی نداشت و می خواست مدیر یک مرکز درمانی شود. این خلاف قانون است. زیرا در قانون، مدیر فنی موسسه پزشکی باید داروساز باشد.

دکتر احمدی درباره تخلف از قانون توضیح می دهد: سازمان غذا و دارو با انجمن داروسازان ایران رایزنی کرد و برای تخلف از این قانون درخواست اجرای ماده 91 را داشت. خوشبختانه دیوان عدالت اداری کمک کرد و طبق قانون رأی قبلی را لغو کرد و از این پس تأسیس داروخانه مشروط به صلاحیت و تجربه مربوطه بود.

اینگونه باید دانشکده های داروسازی را تعطیل کنیم

دکتر آل احمدی موضوع ارث بردن مجوز تاسیس داروخانه را توضیح می دهد و توضیح می دهد: ارث بردن تسهیلات داروخانه یک قانون قدیمی بود که در قانون سال 1334 گنجانده شده بود اما با قوانین بالاتری که بعد از انقلاب به روز شد و در زمانی که وزارت بهداشت تشکیل شد و نظام پزشکی در کشور تنظیم شد.

عضو انجمن داروسازان ایران ادامه می دهد: علاوه بر این، قبل از انقلاب در سال 1334 و قبل از آن، اصلاً موضوع با الان قابل مقایسه نبود. آن سال ها تعداد داروسازها کم بود، وضعیت داروخانه ها مثل امروز نبود و اصلاً دانشکده داروسازی نداشتیم. ما اکنون 30 دانشکده داروسازی داریم و هر سال بین 1500 تا 2000 نفر در رشته داروسازی فارغ التحصیل می شوند و خواهان شغل هستند. هیچ کس به جز یک داروساز نمی تواند مدیریت داروخانه ها را بر عهده بگیرد. اگر قرار است فردی غیر از داروساز برای تاسیس داروخانه بیاید، باید درهای دانشکده های داروسازی را ببندیم. چه چیز دیگری برای آموزش دانشجویان داروسازی مورد نیاز است؟

دکتر آل احمدی می گوید: طبق قوانین مذکور کمیته ای به نام کمیته حقوقی ماده 20 داریم که وظیفه آن تعیین صلاحیت است. یعنی برای هر فردی که بخواهد موسسه پزشکی یا داروخانه تاسیس کند این کمیسیون می آید تا صلاحیت متقاضی را تایید کند. اگر آن شخص دارای مدرک مرتبط – دکترای داروسازی – باشد، می تواند برای راه اندازی داروخانه اقدام کند. در غیر این صورت، او نمی تواند این مجوز را دریافت کند. در تمام رشته های پزشکی این گونه است. دخالت غیر متخصص در امور تخصصی سایر رشته ها جایز نیست.

بیشتر بخوانید؛