نسخه‌پیچی ارتش ایران در چراغ‌برق | نخستین دواخانه تهران نظامی بود

تینو – بهاری خسروی: علی رضا زمانی، تهران بگو، درباره اولین داروخانه تهران و ماجرای تأسیس آن می گوید: «از زمان قاجاریه و پس از تأسیس دارالفنون، داروخانه های زیادی از جمله داروخانه نظامی توسط اساتید دارالفنون تأسیس شد. . دانشکده هنر تهران. اما قدیمی ترین آنها داروخانه نظامی بود که ارتش ایران در سال های 1233 تا 1239 در حراجی در اتریش خرید و مدیریت آن را به سرتیپ هادی خان سپرد.

قصه های خواندنی در تهران اینجا او دنبال می کند

به گفته زمانی، هادی خان به مدت 30 سال ریاست داروخانه را بر عهده داشت تا اینکه پس از مرگش، مدیریت داروخانه به خواهرزاده‌اش محول شد، اما به دلیل عدم پرداخت حقوق کارمندان توسط دولت، این امر به زودی انجام شد. به عبدالحسین خان نظامی فارغ التحصیل دارالفنون و داروسازی ارتش تحویل داده شد. این داروخانه باستانی تا حدود سال 1367 زنده نگه داشته می شد و در همان خیابان چراغ برگ (شاهزاده کبیر کنونی) فعالیت می کرد.

این پژوهشگر تهرانی در بخشی دیگر از سخنان خود به ماجرای اهدای این داروخانه به موزه پزشکی ایران اشاره می کند: آخرین وارث این داروخانه مرحوم امیرهوشنگ نظامی بود که همسرش دکتر زرندخت شرقی در سال 1380 این داروخانه را ساخت. ” او با کمک عکس‌ها و قطعات قدیمی که از قفسه‌های داروخانه باقی مانده بود، با هزینه شخصی آن‌ها را به شکل قبلی بازگرداند و به موزه ملی تاریخ علوم پزشکی ایران اهدا کرد. در این داروخانه که اکنون به موزه تبدیل شده است، اسناد و مکاتبات مربوط به درخواست عبدالحسین خان از وزارت جنگ و همچنین مدارک داروخانه شامل تاریخ نسخه، نام پزشک و تاریخ وجود دارد. . نام بیمار، گروه دارویی و قیمت درج شده است.

ناگفته نماند که عطاری ها و حکیمباشی ها به دلیل اطلاعاتی که از خواص گیاهان دارویی در زمینه تجویز دارو داشتند، نقش پزشکیان معاصر تهران باستان را ایفا می کردند. یک بار علی رضا به این نکته اشاره کرد و قبل از تأسیس اولین داروخانه ها از مصرف گیاهان دارویی پرهیز کرد: «اولین داروی خارجی که وارد ایران و تهران شد «جانیگان» بود که توسط یک پزشک انگلیسی به نام کورمیک برای درمان تب عباس میرزا استفاده می شد. . اما اولین قدم برای تأسیس داروخانه زمانی برداشته شد که ناصرالدین شاه از فرنج بازگشت و تصمیم گرفت بیمارستانی به سبک اروپایی در تهران افتتاح کند. این بیمارستان داروخانه ای داشت که توسط دو نفر به نام های میرزا فرهاد و میرزا زینت الله اداره می شد. نکته قابل توجه این است که در این داروخانه به جای داروهای اروپایی بیشتر داروهای گیاهی می فروختند و به همین دلیل به ترخان شهرت داشت.