روزی که حسین خانی بیک آواز خواند | هنرمندان پیشکسوت بیش از هر چیز به توجه نیاز دارند

تینو، برادر آروی نژاد: پس از این دیدار و با اعلام کورش سلیمانی، موضوع بیماری و آلزایمر این بازیگر علنی شد. خانی بیگ که قبل از انقلاب فعالیت خود را با تئاتر آغاز کرد، آخرین بار در سریال مختارنامه بازی کرد و پس از آن علائم بیماری ظاهر شد. این بیماری سرانجام در 30 آگوست سال جاری از او دست کشید. با کورش سلیمانی درباره حسین خانی بیگ و آن دیدار صحبت کردیم. کورش سلیمانی در سال 1401 سریال بندگیری را از تلویزیون پخش کرد و در این سال برنامه توقاف نما را با بازی بهنام تشکر، رامین نصیر نصیر و خودش ارائه کرد.

بعد از دیداری که با آقای خانی بک داشتید، همچنان با ایشان در ارتباط هستید؟ آیا از وضعیت او خبر داشتید؟

من متاسفانه. اما دوستانش در انجمن بازیگران سینما با او در تماس بودند. صادقانه بگویم تعداد عزیزان پیشکسوتی که نیاز به احوالپرسی و عیادت دارند زیاد است و ما در انجمن بازیگران سینما شرمنده این دوستان هستیم چون نمی توانیم کاری درست برای آنها انجام دهیم. با این حال، ما سعی می کنیم تا جایی که می توانیم با آن مقابله کنیم.

ملاقات شما با آقای خانی بک چگونه بود؟

یکی از مهمترین برنامه هایی که انجمن بازیگران فیلم خنا برگزار می کند، دیدار و استقبال از بازیگران پیشکسوت است. پارسال دو سه مورد پاسادا انجام شد ولی اولین بار تابستان سال گذشته و اوایل شهریور بود که تصمیم گرفتیم از طرف خانه سینما این کار را انجام دهیم و چون از بیماری ایشان مطلع بودیم آقای خان بیگ اولین هنرمند بود. یک روز بعد از ظهر رفتیم. جا دارد از همسر و دختران آقای خانی بک که در این سال ها با عشق از ایشان مراقبت کردند تشکر کنیم. البته آنها مانند یک پدر از او مراقبت کردند، اما ما هم از آنها ممنونیم که این گونه به این هنرمند توجه کردند.

از آن جلسه بگو

گزارش شد که آقای خانی بیگ بعد از سریال «مختار رضا ردا» نشانه‌هایی از ضعف آلزایمر نشان داد. همسرش اشاره کرد که آقای خانی بیگ ورزشکار بوده و زندگی سالمی داشته و دلیلی برای ابتلا وی به این بیماری وجود ندارد. اما به هر حال این اتفاق افتاد.

وقتی او را دیدی حالشان چطور بود؟

اطرافیانش را کم و بیش می شناخت، به خصوص همسرش. اگر نام خسرو شکیبایی را که مسلمان است می‌آورم، شوری در او می‌دیدم. تمرکز کلامی برای صحبت کردن نداشت. اما می توانیم بفهمیم که چیزی از ذهن او گذشته است.

او به عنوان کلید تئاتر فرانسه شناخته می شد. میدونی چرا؟

همانطور که از خاطراتشان خوانده و شنیده ام، ایشان کارهای اداری هم انجام می دادند و هماهنگی بین این دو کار برایش دردسرساز بود. اما از آنجایی که بازیگری و تئاتر را خیلی دوست داشت، تمام کارهای تئاتری را که می توانست انجام داد. به همین دلیل آن را کلید فرانسوی نامیدند.

بهترین نقش های او از نظر شما کدامند؟

از جمله سریال مختار که از جدیدترین کارهای اوست. همچنین یک روز نقش یک لال را بازی کرد و خیلی خوب بازی کرد.

حمایت او در این دوران بیماری چگونه بود؟

وضع مالی او مساعد بود و خانواده با صبر و حوصله از او مراقبت می کردند و هیچ گاه تقاضایی نداشتند. انجمن بازیگران یک انجمن انتفاعی نیست و بودجه آن اندک است و فقط می تواند فعالیت های جاری آن را پوشش دهد. وظیفه صندوق امانات فنی و وزارت ارشاد است که این گونه حمایت ها را انجام دهند. تلاش هایی صورت گرفت. طبیعتاً آقای خانی بک نیازی به این حمایت نداشت. اما وظیفه نهادهای دولتی این است که حتی اگر هنرمند در این مورد کمکی نخواست به او کمک کنند. آنچه من فکر می کنم مهمتر از همه این است که به این هنرمندان سلام کنم و به آنها علاقه نشان دهم. وقتی رفتیم پیش آقای خانی بک خانواده گفتند بعد از مدت ها از اتاقش خارج شده است. سرزوق با همین فکر آمد و برای ما خواند و یادم می آید که این شعر بود: «خدایا عاشقت کن». می خواهم بگویم هنرمندان خاطرات زیبایی را برای ما رقم زدند و نباید آنها را فراموش کنیم. این مهمتر از مسائل مالی است. ما در انجمن بازیگران با تعارف و وزارت ارشاد با حمایت مالی. همچنین می توان نقش های کوتاهی به آنها داد تا احساس زنده بودن کنند. ما بازیگران با نواختن زندگی می کنیم، همانطور که یک نوازنده با نواختن زندگی می کند. به همین دلیل است که فکر می کنم مهم است که مراقب آنها باشیم، مراقب آنها باشیم، به شان و منزلت آنها احترام بگذاریم و آنها بیشتر از این نمی خواهند. حتی اگر به کمک مالی نیاز داشته باشند، بیشتر مشتاق حمایت معنوی هستند.