آیا می‌دانید حسن یزدانی کدام فیلم المپیکی را می‌‎پسندد؟ | داستان‌هایی از زمین ورزش روی پرده نقره‌ای

شهروندی آنلاین: بازی های المپیک آنقدر جذاب است که سینما بارها بازدید شده است. اما فیلم های ورزشی معمولا چندان جذاب به نظر نمی رسند. نمونه های خوب فیلم های ورزشی شکست خورده، فیلم های فوتبالی هستند که به نظر نمی رسد جادوی فوتبال را به ساختار نمایشی تزریق کنند. از قضا فوتبال در المپیک چندان رونق ندارد و ورزش های دیگر از دو و میدانی و ورزش های رزمی گرفته تا ورزش های آبی، دوچرخه سواری، تنیس و غیره رواج بیشتری پیدا می کنند. 5 نمونه از فیلم‌هایی که المپیک را مبنای کار خود قرار داده‌اند را بررسی کرده‌ایم.

ادی هیچ (دکستر فلچر، 2016)

درام بیوگرافی اسکی باز بریتانیایی مایکل “ادی” ادواردز، معروف به “ادی عقاب”، که در سال 1988 برای اولین بار از سال 1929 به نمایندگی از بریتانیای کبیر در پرش اسکی در بازی های المپیک زمستانی در کالگری، کانادا، با سرعت 171.9 کیلومتر در ساعت، در جایگاهی قرار گرفت. نهم در این مسابقات، اما رکورددار بریتانیا در پرش اسکی شد. او همچنین در پرش اسکی 70 متر و پرش اسکی 90 متر به مقام آخر رسید، اما رکورد بریتانیا را نیز در اختیار داشت. بازی تایرون اجرتون در نقش ادی و هیو جکمن در نقش مربی مشتاق او دلیل اصلی توجه مخاطبان به فیلم است.

من، تونیا (کریگ گیلسپی، 2017)

تونیا هاردینگ (مارگو رابی) یک اسکیت باز روی یخ است که مادرش از کودکی او را مجبور کرد اسکیت را یاد بگیرد. در واقع مادر تونیا با طعنه زدن و اذیت کردن دخترش او را مجبور به انجام کاری که می‌خواست و دوست داشت کرد. تونیا در سال 1994 سهمیه حضور در المپیک زمستانی نروژ را به دست آورد اما حقیقت این است که دخالت عجیب همسرش در کسب این سهمیه موثر بود. تونیا یک ورزشکار ماهر و سخت کوش است، اما زندگی خانوادگی پرتلاطمی دارد که کاملاً روی حرفه او تأثیر می گذارد. بازی مارگو رابی برای او نامزدی اسکار بهترین بازیگر زن را به همراه داشت.

ریچارد جول (کلینت ایستوود، 2019)

درام بیوگرافی درباره یک نگهبان آمریکایی که در بازی‌های المپیک تابستانی 1996 آتلانتا به عنوان گارد امنیتی کار می‌کرد و در جریان بمب‌گذاری در المپیک جان افراد زیادی را نجات داد، اما چند روز پس از این حادثه، خودش متهم به انجام عملیات تروریستی شد. . بمباران. این فیلم تبدیل شدن یک فرد معمولی به یک قهرمان را نشان می دهد که هنوز طعم شهرت و محبوبیت را نچشیده است. فیلم ایستوود شیرین و شسته است و بازی سام راکول عالی است.

ارابه های آتش (هیو هادسون، 1981)

1919 در انگلستان، هارولد آبراهامز، پسر یهودی اهل لیتوانی، بهترین دونده در میان دوستانش بود. در اسکاتلند، اریک لیدل، که والدینش مبلغان در چین هستند، به خواهرش کمک می کند تا یک انجمن مبلغان محلی راه اندازی کند. با تشویق دوستش در مسابقات دوومیدانی شرکت می کند و به استعداد خود در این رشته پی می برد. لیدل و آبراهامز در نهایت در یک مسابقه با هم رقابت می کنند که لیدل برنده شد و آبراهامز شکست خورد. این دو نفر به همراه سه نفر دیگر برای شرکت در بازی های المپیک 1924 انتخاب شدند و در یک تغییر غافلگیرکننده، لیدل به جای 100 متر، دوی 400 متر را دوید و مدال گرفت. ابراهیم هم مدال طلا دارد. برنده 4 جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم و بهترین موسیقی که آهنگساز معروف ونجلیس برای آن موسیقی جاودانه ساخت. خود فیلم بسیار معمولی است و اسکار بهترین فیلم عجیب است.

Foxcatcher (بنت میلر، 2014)

با توجه به علاقه ای که ما ایرانی ها به کشتی آزاد داریم، این فیلم از نظر ما می تواند بهترین فیلم المپیکی تاریخ سینما باشد. حتی اگر اهل کشتی نباشید، این فیلم یکی از درام های ورزشی منحصر به فرد و متفاوتی است که می توانید برای تماشای آن انتخاب کنید. داستان دو برادر کشتی گیر آزاد – دیوید و مارک شولتز – که زیر نظر جان دی پانه در باشگاه او به نام فاکس چر تمرین می کنند. باشگاه ژان دو پانه مانند فرقه ای بود که ورزشکاران را از دنیای بیرون جدا می کرد و آنها را به شیوه های عجیبی تربیت می کرد. بازی مارک روفالو، چانینگ تاتوم در نقش دیوید، مارک شولتز و استو کرل در نقش جان دی پنه، فیلم را شگفت‌انگیز کرده است، به خصوص که جان دی پان در زندگی واقعی مردی ثروتمند با ایده‌های ناسیونالیستی افراطی بود. برادران شولتز از کشتی گیران ایرانی نیز کشتی گرفته بودند و از چهره های نسبتاً شناخته شده ای در ایران در دهه 1980 بودند. شاید حسن یزدانی قهرمان المپیک ما این فیلم را دوست داشته باشد.