گیاهان ایرانی که بعد از گل دادن می‌میرند

تینو – زهرا رفیعی: در یک طبقه بندی عمده، گیاهان به دو دسته تقسیم می شوند: گیاهانی که هر ساله گل و دانه تولید می کنند و سال ها عمر می کنند (پلی کارپیک) و گیاهانی که با رسیدن به مرحله گلدهی و بذردهی برگ، ساقه و اندام های ریشه خود را از دست می دهند (مونوکارپیک). . گیاهان تک کارپیک می توانند یکساله یا چند ساله باشند. برخی از آنها بیش از 100 سال نیاز دارند تا به مرحله گل و بذر برسند.

100 سال انتظار برای گل

دو گیاه کاکتوس در موسسه ملی تحقیقات گل و زینتی در مغازه ها کاشته شد. از اینجا مونوکارپیک در ایران این گیاه زینتی است که به صورت گیاهی چند ساله به فروش می رسد زیرا معمولا تعداد کمی از مردم در طول عمر خود می توانند گلدهی این گیاه و سپس مرگ آن را ببینند و کاکتوس می تواند یک مدت در زیستگاه خود زندگی کند. صد سال

خاستگاه اصلی آن مکزیک و آمریکای جنوبی است و بیش از 400 گونه شناخته شده در جهان وجود دارد. برگ های ضخیم و گوشتی این گیاه را شبیه آلوئه ورا می کند، اما این دو به جنس های متفاوتی تعلق دارند.

آلوئه ورا تنها گیاهی نیست که باید این همه سال صبر کرد تا گل بدهد. گیاهانی مانند گونه های بامبو مانند Bambusa tuida معمولاً بعد از 50 تا 100 سال شکوفا می شوند و در آخرین روزهای زندگی خود با تعداد زیادی میوه همه را شگفت زده می کنند. گیاه دیگری به نام Felixia بین 10 تا 50 سال طول می کشد تا گل دهد و Neelakurangi گیاهی است که هر 12 سال یکبار شکوفا می شود و گردشگران زیادی را به ایالت تامیل نادو هند جذب می کند.

برخی از تک لپه ای ها را می توان زنده نگه داشت اگر گل ها در پایان گلدهی قبل از شروع تشکیل بذر حذف شوند یا اگر جوانه های گل قبل از شروع گلدهی در برخی گونه ها حذف شوند.

برخی از گیاهان تک کارپیک ایران

1- ماهی: گیاه فیشا از نیمه دوم اسفند شروع به رشد می کند و از اواخر اردیبهشت شروع به گلدهی می کند. وشا یک گیاه تک کارپیک سه تا چهار ساله بومی ایران مرکزی است. کندر به عنوان یک ضد باکتری، ضد التهاب، ضد حساسیت و مسکن استفاده می شود.

2- خوشه تلخ: گیاهی است چند ساله و تک کارپ از خانواده Chytriaceae. آنغوزه در سرزمین های خشک و آهکی آسیا می روید. بومی استپ های ایران، افغانستان و پاکستان است. انواع گونه های عنکبوت در نقاط مختلف ایران از خراسان رضوی، بلوچستان، کرمان، البرز، آذربایجان غربی و غیره می رویند. صمغ این گیاه ضد التهاب و خلط آور است.

3- باریجه: گیاه باریجه در سن 6 تا 7 سالگی شکوفا می شود و این گیاه در چند سال اول رشد خود برگ های حلقه ای شکل می دهد. این گیاه در نواحی کوهستانی مرکزی و شمال شرقی ایران می روید. عصاره این گیاه دارای خواص ضد باکتریایی، ضد قارچی و ضد التهابی است.

4- جعفری کوهی طلایی: این نوع گیاه دارویی ارزشمند بومی ایران است و به دلیل خاصیت ضدالتهابی در ساخت داروها و فرآورده های آرایشی و بهداشتی استفاده می شود. این گیاه مونوکارپیک بوده و برای حفظ و توسعه کشاورزی لازم است هر ساله مجدداً کاشته شود.

6- شوچاق: شوچاق یا گیاه علفی شش شاخ به عنوان سبزی محلی استفاده می شود. این گیاه از راسته کرفس است که در شمال ایران می روید و سرشار از آنتی اکسیدان است.