ماندگاری گازهای فلوئوردار تا ۵۰ هزار سال در زمین

تینو – یکتا فراهانی: گازهایی از جمله اشکال فلوئوردار متان، اتان و پروپان که بر روی زمین یافت می شوند، به عنوان برخی از قوی ترین و پایدارترین گازهای به دام انداختن حرارت هستند که توسط انسان در طی فرآیندهای مختلف تولید صنعتی منتشر می شود. دانشمندان می گویند از آنجایی که این مواد به طور طبیعی در مقادیر زیاد وجود ندارند، نظارت بر آنها در هوای سیاره ای خارج از منظومه شمسی نشان دهنده وجود گونه های پیشرفته از نظر فناوری است.

مبارزه با تغییرات آب و هوایی

گازهای آلوده کننده زمین گازهای خطرناکی محسوب می شوند. بنابراین، کاهش انتشار آنها برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی بسیار مهم است. اما حضور آنها در فضای بیرونی ممکن است لزوماً خبر بدی نباشد.

ادوارد شویترمن، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید، در بیانیه‌ای گفت: گازهای گلخانه‌ای برای ما بد هستند زیرا نمی‌خواهیم گرمایش جهانی را افزایش دهیم. اما آنها برای مکان هایی مفید هستند که می خواهند از عصر یخبندان قریب الوقوع اجتناب کنند یا سیاره ای غیرقابل سکونت در منظومه خود بسازند.

بیشتر بخوانید:

چتر فضایی برای مقابله با گرمایش زمین آیا این طرح اجرا می شود؟

یخ آب کشف شده در آتشفشان های مریخ این تکه یخ معادل 60 استخر شنای المپیک است
ساخت و ساز زمین

به گزارش وب سایت فضایی، تغییرات عمدی در آب و هوا برای ایجاد محیطی مشابه زمین به نام زمین‌سازی شناخته می‌شود. ایده شکل دادن به مریخ تقریباً در بسیاری از داستان های علمی تخیلی دیده می شود. در سال های اخیر، دانشمندان روش های مشابهی را پیشنهاد کرده اند.
ایده های گرم کردن مریخ شامل ذوب بخشی از یخ در قطب های سیاره و آزاد کردن دی اکسید کربن حبس شده در سطح آن است.

فرآیند گرم شدن زمین

پل سوتر، اخترفیزیکدان در SUNY Stony Brook و یکی از همکاران Space.com، در مقاله ای در سال 2021 نوشت که این نوع تلاش برای شکل دادن به زمین بعید است موفقیت آمیز باشد، و این مهم است زیرا مریخ احتمالاً میزبان دی اکسید کربن کافی است کربن برای ایجاد مناسب نیست. جریان.
این گازها آلاینده های خطرناکی هستند و کاهش انتشار آنها برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی ناشی از انسان بسیار مهم است. با این حال، حضور آنها در فضای بیرونی ممکن است لزوماً خبر بدی نباشد.

خانواده ای متشکل از هفت سیاره سنگی

شویترمن و همکارانش اخیراً سیاره ای را در سامانه TRAPPIST-1 شبیه سازی کردند، خانواده ای متشکل از هفت سیاره سنگی که در فاصله 40 سال نوری از زمین در صورت فلکی دلو قرار دارند.

تعدادی از آنها قابل سکونت در نظر گرفته می شوند. به عنوان مثال، این سیاره، TRAPPIST-1f، هر 9 روز یک بار به دور ستاره میزبان خود در منطقه قابل سکونت خود می چرخد.

تعیین گازهای گلخانه ای

تحقیقات نشان می دهد که اگر بیگانگان چنین سیاره ای را تشکیل می دادند، جیمز وب می توانست پنج گاز گلخانه ای را تشخیص دهد. یکی از این عناصر، هگزا فلوراید گوگرد، دارای پتانسیل گرم شدن 23500 برابر بیشتر از دی اکسید کربن است.

به گفته محققان، مقادیر کمی از این گاز که حداقل 1000 سال قدمت دارند، برای ذوب یک سیاره یخی تا جایی که آب مایع حیاتی روی سطح آن جاری شود، کافی است.

گازهای فلوئوردار تا 50 هزار سال در زمین باقی می مانند

دانیل آنگرهاوزن از ETH زوریخ، یکی از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید: «طول عمر طولانی این گازها، آنها را در مقایسه با سیگنال‌هایی با طول عمر کوتاه‌تر، نشانه‌های فنی عالی برای جستجوی سیستماتیک می‌سازد.

شویترمن در این بیانیه گفت: گازهای فلوئوردار مشابه و مشابه ممکن است تا 50 هزار سال در جو معلق بمانند. بنابراین برای حفظ آب و هوای مهمان نواز نیازی به پر کردن آنها نیست.
این به این معنی است که اگر حیات فرازمینی در سیارات یخ زده خارج از منظومه شمسی، استخرهایی از گازهای گلخانه ای را به جو آنها پمپ کند تا جهان آنها را قابل سکونت تر کند، تلسکوپ های موجود ما ممکن است قادر به شناسایی آنها باشند.

شویترمن و تیمش دریافتند که حتی اگر از هر یک میلیون مولکول گاز فقط یک مولکول تابش فروسرخ را از ستاره میزبان خود جذب کند، می‌تواند امضایی تولید کند که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب و سایر تلسکوپ‌های فضایی قابل شناسایی است.

Schwieterman می گوید: «اگر تلسکوپ شما در حال شناسایی سیاره است، نیازی به تلاش اضافی ندارید. علاوه بر این، یافتن آنها بسیار تعجب آور خواهد بود