به گزارش تینو، این تیم تحقیقاتی از روشی برای استخراج طلا از زباله های الکترونیکی و سپس استفاده از فلز گرانبهای بازیافت شده به عنوان کاتالیزور برای تبدیل دی اکسید کربن به مواد آلی استفاده کردند.
یک تیم تحقیقاتی دانشگاه کرنل روشی را برای استخراج طلا از زباله های الکترونیکی و سپس استفاده از طلای بازیافتی به عنوان کاتالیزور برای تبدیل گازهای گلخانه ای به مواد آلی ایجاد کرده است.
امین زود نظری، محقق فوق دکتری آزمایشگاه علی ریزو عباسپور راد، استاد شیمی و فناوری مواد، خاطرنشان کرد: این روش می تواند استفاده پایدار از حدود 50 میلیون تن زباله الکترونیکی را که سالانه دور ریخته می شود، فراهم کند. این در حالی است که در حال حاضر تنها 20 درصد از آنها بازیافت می شوند.
رویه چیست؟
زاده نظری یک جفت چارچوب آلی کووالانسی وینیل (VCOF) را برای حذف یونها و نانوذرات طلا از مدارهای مدار در دستگاههای الکترونیکی دور ریخته شده سنتز کرد. یکی از VCOF های او به طور انتخابی 99.9 درصد از طلا و مقادیر بسیار کمی از فلزات دیگر، از جمله نیکل و مس را از دستگاه ها حذف می کند.
خود زود نظری در این باره توضیح داد: به دنبال استخراج طلا و پس از استخراج طلا، می توانیم از COF های حاوی طلا برای تبدیل دی اکسید کربن به مواد شیمیایی مفید استفاده کنیم. با تبدیل دی اکسید کربن به ماده ای با ارزش افزوده، نه تنها نیاز به زباله را کاهش خواهیم داد، بلکه مزایای زیست محیطی و عملی بسیاری را نیز ارائه خواهیم کرد که یک برد-برد برای محیط زیست است.
عباس پوراد نویسنده مسئول این مقاله و زود نظری نویسنده اصلی “بازیافت ضایعات الکترون در کاتالیزورهای چارچوب آلی کووالانسی طلا برای کربوکسیلاسیون آلکین ترمینال” است، مقاله مرتبط منتشر شده در Nature Communications.
زباله های الکترونیکی در واقع یک معدن بزرگ طلا هستند: تخمین زده می شود که یک تن زباله الکترونیکی حداقل 10 برابر بیشتر از یک تن سنگ معدنی که از آن طلا استخراج می شود، طلا دارد. با توجه به اینکه انتظار می رود زباله های الکترونیکی تا سال 2030 به 80 میلیون تن برسد، یافتن راه هایی برای بازیابی این فلز گرانبها بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد.
روش های سنتی استخراج طلا از زباله های الکترونیکی شامل استفاده از مواد شیمیایی خشن از جمله سیانید است که خطرات زیست محیطی قابل توجهی را به همراه دارد. روش زاده ناوری بدون استفاده از مواد شیمیایی خطرناک و با استفاده از جذب شیمیایی (چسبندگی ذرات به سطح) انجام می شود.
این تحقیق از مرکز تحقیقات مواد کورنل و مرکز کورنل NMR استفاده کرد که هر دو توسط بنیاد ملی علوم تامین میشوند.
منبع: عصر ایران