به گزارش تارنمای تینو، «احمد الشراع» رهبر هیئت تحریر الشام که معمولاً با نام مستعار رزمی خود «ابومحمد الجولانی» شناخته می شود، چشم انداز سوریه پس از اسد را فاش کرد. پس از اینکه این گروه با فروپاشی رژیم بشار اسد به قدرت رسید، الجولانی متعهد شد که جناح های مسلح موجود را منحل کند و جنگجویان را در ارتش ملی تازه تأسیسی که تحت نظارت وزارت دفاع یکپارچه نظارت می شود، ادغام کند.
وی تاکید کرد که این تجدید ساختار منجر به متمرکز شدن اقتدار نظامی، تحمیل حاکمیت قانون و اطمینان از باقی ماندن تسلیحات به تنهایی در دست دولت خواهد شد.
الجولانی این تغییر را تغییر ذهنیت «اپوزیسیون» به «دولت» بیان کرد و توضیح داد: ما باید ذهنیت دولت را اتخاذ کنیم نه ذهنیت اپوزیسیون. او همچنین متعهد شد که بقایای سرویس های امنیتی رژیم سابق را از بین ببرد، که نشان دهنده گسست قاطع با گذشته اقتدارگرایانه سوریه و تعهد به بازسازی نهادهای آن است.
احمد شرفی، تحلیلگر بنیاد دفاع از دموکراسی ها، در مقدمه می نویسد که اکنون سوال مهم این است که هسته این ارتش ملی جدید را چه کسی تشکیل خواهد داد؟
در طول جنگ داخلی 13 ساله سوریه، صدها گروه شبه نظامی پدید آمدند که هر کدام مخالف بشار اسد بودند، اما از نظر ایدئولوژی، دیدگاه برای آینده سوریه، وفاداری های خارجی، و ترکیب قومی و مذهبی تفاوت های زیادی داشتند. با وجود این اختلافات، هدف مشترک این جناح ها سرنگونی رژیم اسد بود، البته با روش ها و راهبردهای متفاوت.
در مراحل اولیه درگیری، جنبش افسران آزاد در سال 2011 تشکیل شد که توسط سربازانی که از ارتش اسد جدا شده بودند، تأسیس شد. این جنبش بعداً در ارتش آزاد سوریه، ائتلافی از گروههای افراطی سکولار و اسلامگرا ادغام شد. در کنار ارتش آزاد، گروه های افراطی ایدئولوژیک تری از جمله جبهه النصره (شاخه ای از القاعده) و احرار الشام، یک جناح اسلام گرا با نفوذ زیاد ظاهر شده اند.
نیروهای سوریه دموکراتیک (SDF) نیز با تشکیل یک ائتلاف چند قومیتی و مذهبی به شهرت رسیدند. این گروه تحت سلطه گروه های کردی مانند یگان های مدافع خلق (YPG) و یگان های حفاظت از زنان (YPG) وابسته به حزب اتحاد دموکراتیک کردستان (KDP)، شاخه سوریه از حزب کارگران کردستان است. (حزب کارگران کردستان).
با ادامه جنگ، جناحهای دیگری پدید آمدند که غالباً با گروههای قبلی شاخه یا متحد میشدند. اینها شامل گردان های ترکمن سوریه، که نماینده اقلیت ترکمن سوریه هستند، و ارتش آزاد سوریه تحت حمایت ترکیه، ائتلافی از جنگجویان عرب و ترکمن است که از سال 2017 توسط ترکیه حمایت می شود و بعداً به عنوان ارتش ملی سوریه سازماندهی مجدد شد.
در جنوب سوریه، ارتش آزاد سوریه تحت حمایت ایالات متحده ظهور کرده است که عمدتاً در منطقه التنف فعالیت می کند و به عنوان یک نیروی مخالف بالفعل در آن منطقه عمل می کند.
تهاجم اخیر مخالفان مسلح که با تسلط بر کشور و فروپاشی دولت بشار اسد به اوج خود رسید، ظهور «اتاق موقعیت جنوب» را به نمایش گذاشت. این ائتلاف شامل گروه های مسلحی است که از آغاز جنگ داخلی سوریه در سال 2011 فعال بوده اند. بسیاری از آنها قبلاً در روند آشتی با میانجیگری روسیه در سال 2018 شرکت داشتند.
از جمله اجزای اصلی آن می توان به تیپ 8 که قبلاً به عنوان جوانان نیروهای سنت شناخته می شد و کمیته مرکزی که هر دو در طول درگیری چندین بار بیعت خود را تغییر دادند.
وظیفه متحد کردن این گروه های نامتجانس در یک ارتش ملی منسجم و حرفه ای با موانع بزرگی روبرو است. این امر به دور از آشتی دادن و حل اختلافات ایدئولوژیک، قومی و سیاسی، مستلزم وفاداری عمیق به حامیان خارجی و رفع نارضایتی های محلی است.
هر ارتش واحد همچنین باید با میراث مدلهای حاکمیتی رقابتی که توسط جناحهای مختلف در سرزمینهایش ایجاد شدهاند، که هر کدام ساختار اداری و سلسله مراتب نظامی خاص خود را دارند، مقابله کند. بدون پرداختن به این تقسیمات اساسی و ترویج چشم انداز مشترک برای آینده سوریه، تلاش برای ایجاد یک نیروی متحد خطر تداوم بخشی را که مشخصه درگیری است، می کند.
چالش مهم دیگر حضور گسترده جنگجویان خارجی غیر سوری در صفوف هیئت تحریر الشام است. برای رسیدگی به سرنوشت این افراد، به یک سیاست قاطع نیاز است، زیرا مردم سوریه به طور فزاینده ای نسبت به بیگانگان نابردبار شده اند.
در حالی که بعید است که HTS استراتژی بشار اسد در استفاده از نیروهای خارجی برای حفظ قدرت خود را تکرار کند، حضور چنین گروه هایی در صفوف آن نگرانی های جدی را در مورد نقش آینده آن در دوران پس از اسد ایجاد می کند. موضوع را پیچیده تر می کند، گزارش هایی مبنی بر آمادگی الجولانی برای اعطای تابعیت سوریه به نیروهای خارجی که بیش از پنج سال در این کشور بوده اند.
یک سوال مهم بی پاسخ مانده است؛ آیا الجولانی صدها هزار سرباز رژیم اسد را در ارتش ملی مورد نظر خود خواهد گنجاند یا از شرکت آنها در آن جلوگیری خواهد کرد؟
برای چندین دهه، خدمت سربازی در سوریه اجباری بود و ارتش عربی سوریه به شدت توسط سربازان وظیفه حمایت می شد. ارتش عربی سوریه در سال 2012 توسط نیروهای دفاع ملی، گروهی متشکل از علوی ها، شیعیان، مسیحیان و دروزی ها ایجاد و تقویت شد. نیروهای دفاع ملی به عنوان ستون فقرات پیاده نظام ارتش سوریه خدمت می کردند، اما در درجه اول به رژیم اسد وفادار بودند و نه به هیچ هدف ملی.
هیئت تحریر الشام از 15 دسامبر روند خلع سلاح سربازان و اعضای سابق ارتش عربی سوریه (نیروهای مسلح سوریه) و اعطای عفو آنها را برای خدمت در زمان اسد آغاز کرده است. اما گزارشهای اولیه حاکی از آن است که خلع سلاح نیروهای تازه وارد در ارتش سوریه را هدف قرار میدهد. افرادی که با تهدید به زندان مجبور به خدمت می شوند. این سربازگیری ها که به عنوان شرکت کنندگان ناخواسته در جنگ اسد تلقی می شدند، می توانستند در یک چارچوب نظامی یکپارچه مطابق با اعلامیه های آشتی قبلی الجولانی ادغام شوند.
بزرگترین چالش مربوط به افسران ارشد ارتش سوریه و نیروهای دفاع ملی است که به دلیل اختلافات عقیدتی و فرقه ای بعید است به نیروهای تحریرالشام بپیوندند. جهت گیری اسلام گرای هیئت تحریر الشام، که تحت سلطه جناح های سنی است، شکاف را بیشتر می کند، زیرا این افسران و نیروهای ذکر شده عمدتاً از جوامع اقلیت وفادار تاریخی به رژیم اسد هستند.
در حالی که الجولانی بر تمایل خود برای آشتی با کسانی که سلاح های خود را زمین می گذارند تأکید کرد، او همچنین موضع قاطع خود را مبنی بر اینکه اعضای ارتش سوریه “همدست در جنایات علیه مردم” در سوریه هستند، حفظ کرد.
برای سیاستگذاران آمریکایی، باید به مرحله بعدی انتقال در سوریه، به ویژه در مورد ادغام ارتش واحد، توجه جدی شود.
احمد شعراوی، تحلیلگر بنیاد دفاع از دموکراسی ها، گفت: «در حالی که حیات تحریر الشام هنوز به عنوان یک سازمان تروریستی خارجی شناخته می شود، علیرغم گزارش هایی مبنی بر اینکه ایالات متحده ممکن است تحت شرایط خاصی آن را از فهرست خارج کند، مهم است که در مورد… دیگر گروه های “تروریستی” فعال در سوریه که ممکن است در ارتش جدید حضور داشته باشند، محتاط باشیم. علاوه بر این، تحلیلگران باید به گروههایی که در حال حاضر در فهرست تحریمهای آمریکا نیستند، اما به دلیل وابستگی خارجیشان در معرض تهدید هستند، مانند گروههای مرتبط با روسیه، توجه کنند.
یکی از نگرانی های اخیر، دیدار الجولانی با نمایندگان ارتش ملی سوریه تحت حمایت ترکیه در 16 دسامبر است که شامل محمد حسین الجاسم، معروف به ابوامشه نیز بود. وزارت خزانه داری آمریکا در سال 2022 تحریم هایی را علیه ابوامشه به دلیل دخالت مستقیم او در نقض حقوق بشر از جمله آواره کردن اجباری ساکنان کرد از عفرین، مصادره اموال آنها و دست داشتن در آدم ربایی و اخاذی غیرنظامیان محلی اعمال کرد.