تینو – بهاری خسروی: در نقشه های قدیمی حدود 16 خان در قلب تهران و اطراف محله عودلاجان وجود داشت. به عنوان مثال در محله عودلاجان که روزگاری یکی از محله های مجلل تهران محسوب می شد، کاروانسراهای زیادی ساخته شد که خدمات زیادی به مسافران و تجار ارائه می کرد. مثلاً این خان‌ها در منطقه عودلاجان علاوه بر خدماتی که به مسافران ارائه می‌کردند، یکی از انبارهای مواد و کالاهای تجاری به تهران از جمله برنج‌هایی بودند که از شمال کشور می‌آمدند. زیرا بیشتر این محصولات از دروازه های شمیران وارد تهران می شد، چرا که محله شیک عودلاجان نیز در مجاورت این دروازه قرار داشت و طبیعتاً به خان نیاز داشت.
قصه های خواندنی در تهران اینجا ببینید
مثلاً آقای کائور یکی از قدیمی ترین کاروانیان بود. علی رضا زمانی، تهران باجوها در این باره می گوید: «سید احمد پور از نعمت بینایی محروم بود، اما از مشاهیر تهران در عصر صفویه بود و مورد توجه شاه طهماسب قرار گرفت. حتی این پادشاه صفوی شعری در مورد او سروده است این سید احمد پور است و پدر سید امین احمد رضی صاحب کتاب تذکره هفت کلیمات است و در بازار تهران و محله عودلاجان خانی داشته است. اگرچه امروزه اثری از این خان ها نیست، اما او یک روز مسافران خسته بودند».
البته ناگفته نماند که در گذشته خان ها را شاهان یا خیرین می ساختند و به همین دلیل خان ها را به چند دسته تقسیم می کردند. تعداد زیادی از این افراد در کنار خان ها ساختمان هایی از قبیل مساجد، مدارس و ساختمان های خیریه ساختند که هزینه آن را فرزندان یا افراد مورد اعتمادشان پرداخت می کردند.
وی در جایی در بخشی دیگر از سخنان خود از دیگر خان های معروف ولسوالی عودلاجان یاد می کند: «اودلاجان خان در غرب ولسوالی سادات، حاجی عبدالکریم خوانسیرای در ولسوالی سرشیشمه حصار بیانی، حاجی عبدالکریم خان در سرششمه. منطقه بیانی، نزدیک حصار، خان حاج محسن، جنوب منطقه گوزر شرقی، مسجد الحوض، حاج سید ابراهیم خوانسارای، نزدیک دروازه شمیران، جنوب پارک وزیر مختار روس، حاج عباس خوانسارای در. سرشیشم، نبش خیابان عین الملک، خوانسارای حاج مهدی در کوچه نقرجیها و خان سرشیشم در منطقه سرشیشم بود.
منبع : خبرگزاری hamshahrionline