۶ نکته از زندگی سعید راد | آخرین سکانس ضدقهرمان دهه ۱۳۵۰ و قهرمان دهه ۱۳۶۰

شهروندی آنلاین: بعد از آن همه مرگ غم انگیز در فیلم های سیاه و سفید، این بار مرگ در دنیای واقعی برای سعید راد رقم خورد و پس از آن همه مرگ های سینمایی، داستان این بار روی تخت بیمارستان به پایان رسید. جراحت، پروتزی که به خوبی در کمر قرار نمی گرفت و سکته مغزی پس از نزدیک به یک سال بستری شدن در بستر، پایان تلخی بر داستان این بازیگر سرحال سینمای ایران گذاشت.

سعید راد یکی از نمادهای مختلف سینمای قبل از انقلاب بود. ستاره «جنبش سینمای خیابانی ارزان» دهه 1950، که شاخه ای از موج نو بود. تابستان 1350 در روزهایی که «خداحافظ رفیق» آماده نمایش بود، دوستان مطبوعاتی امیر نادری سنگ تمام گذاشتند. روزهایی که سینمای خیابانی ارزان عنوان اول بود و راد شاد اولین تصویر. بین سالهای 1350 تا 1352 استایل و اورینت سعید راد به کمک فیلمسازان جوانی که زیر سقف موج نو جمع شده بودند تا داستانهای دیستوپیایی را تعریف کنند، آمد.

سعید راد را از فیلم های سیاه و سفید دهه 50 به یاد داریم. راد در فیلم های خداحافظ رفیق (امیر نادری، 1374)، صبح چهارم (کامران شردل، 1378)، صادق کردی (ناصر تقوی، 1378) و تنگنا (امیر نادری، 1378) به عنوان یک بازیگر ظاهر شد. بازیگر او نماینده موج نو سینمای ایران شد اما بعدها به چهره پرکار سینمای فارسی تبدیل شد. راد در فیلم‌های «سفر به سنگ» (مسعود کیمیایی، 1377) و «ساخت ایران» (امیر نادری، 1378) ظاهر شد. ) اندکی قبل از فروپاشی سینمای فارسی، قبل از انقلاب، به اصل خود بازگشت.

راد پس از پیروزی انقلاب با بازی در فیلم خط قرمز (شیمی، 1361) بهترین حضور خود را جلوی دوربین برد. این فیلم البته اکران عمومی نشد، بنابراین مهم ترین اتفاق در کارنامه سینمایی او با حضور در فیلم «عقاب ها» (ساموئل خاچیکیان، 1363) رخ داد. پرفروش ترین فیلم سال 64 با قدمتی نزدیک به 4 دهه عنوان پربیننده ترین فیلم سینمای ایران را به خود اختصاص داده است. سعید راد که در دهه 50 به نقش قهرمان در سینمای ایران هویت جدیدی بخشید، پس از پیروزی انقلاب بیشتر در نقش قهرمان ظاهر شد. از زمان بازگشت سعید راد به سینما پس از دو دهه غیبت ناخواسته، بازی های او در فیلم های دفاع مقدس «دوئل» و «چ» خاطره انگیزتر شده است.