تینو – یکتا فراهانی: تصور کنید باستان شناسان در حال حفاری غاری باستانی هستند که در آن فکر می کنند اجدادی مانند میمون های اولیه پیدا خواهند کرد. اما در عوض فسیلی پیدا کردند که تقریباً از انسان امروزی قابل تشخیص نبود. شاید این همان چیزی است که ستاره شناسان هنگام کشف کهکشانی در حال تکامل مانند کهکشان راه شیری به دنبال آن بودند.
اندکی پس از انفجار بزرگ!
ستاره شناسان فضا را زمانی روشن کردند که کیهان تنها 700 میلیون سال سن داشت. با توجه به اینکه اکثر محققان معتقدند جهان امروز 13.8 میلیارد نفر جمعیت دارد، این دوره را هنوز می توان دوران کودکی جهان دانست. یعنی اندکی پس از انفجار بزرگ. محققان با استفاده از آرایه میلی‌متری/زیر میلی‌متری بزرگ آتاکاما یا ALMA، رصدخانه‌ای در صحرای آتاکامای شیلی، کهکشانی را کشف کردند که مانند کهکشان‌های امروزی منظم به نظر می‌رسد.
دورترین کهکشان دیسکی در حال چرخش
تیم این جرم کیهانی عجیب را REBELS-25 نامگذاری کرده است و آنها معتقدند که دورترین کهکشان دیسکی در حال چرخش است که تاکنون کشف شده است. این نتایج اخیراً در مجله ماهانه انجمن سلطنتی نجوم منتشر شده است.
ژاکلین هاج، یکی از نویسندگان مقاله در دانشگاه لیدن هلند، در بیانیه‌ای گفت: «بر اساس درک ما از شکل‌گیری کهکشان‌ها، انتظار داریم که اکثر کهکشان‌های اولیه کوچک و ظاهری آشفته باشند.
بیشتر بخوانید:
کشف دورترین کهکشان مشابه کهکشان راه شیری
تبدیل بزرگترین کهکشان ها به کوتوله
تلسکوپ فضایی جیمز وب که رکوردشکن است
به لطف تلسکوپ فضایی جیمز وب، نه تنها این کشف رکوردشکنی است، بلکه شواهدی در حال افزایش است که کیهان شناسان باید در مفروضات قبلی خود در مورد تکامل کهکشان ها تجدید نظر کنند.
تا همین اواخر، نظریه پردازان بر این باور بودند که کهکشانی به زیبایی کهکشان راه شیری (مثلاً با یک صفحه چرخان و بازوهای مارپیچی) به میلیاردها سال تکامل نیاز دارد.
شباهت به REBELS-25، که مخفف برنامه بررسی خط انتشار روشن ALMA، REBELS-25 است، به زودی آشکارتر خواهد شد.
دورترین کهکشان مارپیچی میله ای
این مطالعه نکاتی از سایر ویژگی‌های بزرگسالان، مانند آلت تناسلی بلند مرکزی و بازوهای مارپیچی را نشان داد. تیم تحقیقاتی قصد دارد مطالعات بیشتری را بر روی کهکشان باستانی برای تایید این ویژگی ها انجام دهد.
چنین ساختارهایی، در صورت تایید، REBELS-25 را به دورترین کهکشان مارپیچی میله ای شناخته شده تبدیل می کنند. این رکورد رکورد Ceers-2112 را که سال گذشته توسط تلسکوپ وب ناسا کشف شد، شکست. Ceers-2112 دو میلیارد سال پس از انفجار بزرگ کشف شد.
ستاره‌شناسان قبلاً فکر می‌کردند که میلیاردها سال طول می‌کشد تا کهکشان‌ها به اندازه کافی پایدار شوند تا به اصطلاح «میله‌ها»، خوشه‌هایی از ستاره‌ها و گازهایی که از هسته کهکشانی می‌شکنند، شکل بگیرند.
آلت تناسلی “وارد” کیهان می شود
میله‌ها در کهکشان‌های مارپیچی زمانی تشکیل می‌شوند که مدار ستارگان نزدیک هسته کهکشان نامنظم و کشیده شود. همانطور که مدار ستارگان بزرگتر می شود، به اصطلاح شروع به ردیف شدن می کنند.
ریل ها رشد می کنند. زیرا گرانش آن ستاره های بیشتری را جمع می کند. در نهایت، بخش زیادی از ستارگان در هسته کهکشان در میله به دام افتاده اند. وقتی ستاره شناسان یک نوار ستاره ای را کشف می کنند، معمولاً آن را به این معنا تفسیر می کنند که کهکشان به مرحله قابل سکونت رسیده است.
چندی پیش، ناسا اعلام کرد که کهکشان های مارپیچی میله ای بر اساس مطالعه تکامل کیهانی، “دیگر” به جهان هستند. این مطالعه که توسط Kartik Sheth از مرکز علمی اسپیتزر در موسسه فناوری کالیفرنیا در پاسادنا انجام شد، بیش از 2000 کهکشان مارپیچی را از سرشماری تلسکوپ فضایی هابل بررسی کرد.
کهکشان هایی با ساختار نامشخص
این نمونه تعداد بسیار کمتری از کهکشان‌های شبیه راه شیری را در 7 میلیارد سال پیش، زمانی که کیهان تقریباً نصف سن کنونی خود بود، پیدا کرد. طبق تحقیقات قبلی، تنها 20 درصد از کهکشان های مارپیچی در گذشته های دور دارای میله بودند، در حالی که حدود 70 درصد کهکشان های مارپیچی جدیدتر آن ها دارای میله بودند. این مشاهدات اخترشناسان را به این نتیجه رساند که حتی عظیم‌ترین کهکشان‌های نزدیک‌تر به سپیده‌دم پرجرم‌تر بوده و ساختار نامشخصی دارند.
