به گزارش تینو، فدریکو برناردینی، باستان شناس از دانشگاه Ca' Foscari ونیز در گفت و گو با لایو ساینس گفت: لحظه ای که ما خنجر را کشف کردیم فراموش نشدنی است. باورمان نمی شد، یافتن آثار فلزی به ویژه خنجر در این منطقه کاملاً غیرمنتظره بود.
لایو ساینس همچنین در مورد کشف گورهای واقع در غارها یا پناهگاه‌های صخره‌ای نوشته است که قدمت آن‌ها به این دوران، بین 4500 تا 4000 سال پیش، در اواخر عصر مس (2750 تا 2200 قبل از میلاد) و اوایل عصر برنز (2200 تا 950 قبل از میلاد) برمی‌گردد. فقط در این زمینه آشناست. برناردینی که مسئول کاوش‌های این دانشگاه با مشارکت سایر نهادها و مقامات ایتالیایی و اسلوونیایی است، کشف این خنجر را غیرمنتظره دانست. زیرا چنین یافته های کمیاب متعلق به این دوره ها معمولاً در عبادتگاه ها کشف می شود.
برناردینی افزود: «در حالی که لایه‌های نهایی خاک را با دقت برداشتیم، یک تکه مس توجه ما را به خود جلب کرد.
این خنجر یکی از بسیاری از آثار باستانی کشف شده در غار تنا گاما در فلات کارست است. در کنار سایر یافته‌های غار، خنجر به تعیین سن و مهارت‌های هنری گروه‌های مختلف مردمی که در زمان‌های مختلف بین ۹ تا ۴ هزار سال پیش از غار استفاده می‌کردند، کمک می‌کند.
طبق بیانیه‌ای که دانشگاه Ca' Foscari در ونیز منتشر کرد، کاوش‌ها لایه‌هایی را از اواخر عصر مس و آغاز عصر برنز، قبل از کشف راز افزودن قلع به مس برای ساختن برنز، نشان دادند.
النا لگزا، باستان شناس آکادمی علوم و هنر اسلوونی، که سرپرستی مجموعه اسلوونیایی را بر عهده دارد، درباره یافته های کشف شده از نیمه دوم هزاره سوم قبل از میلاد می گوید: [این یافته‌ها] درک تحولات تکنولوژیکی، فرهنگی و اجتماعی در اروپا در آن زمان بسیار مهم است.
یکی از عجیب ترین آثار تاریخی کشف شده در غار تنا گاما، سازه ای بسته با ورودی با تخته سنگ و بلوک است. اعتقاد بر این است که بین 2000 تا 1500 قبل از میلاد یا تا 500 سال پس از قرار دادن خنجر در آنجا.
هدف از ساخت این سازه نامعلوم است و احتمالاً برای محافظت از فضای داخلی غار در برابر بادهای شدید و سردی که هر سال زمستان از سمت شمال شرقی در این منطقه می وزد ساخته شده است. اما باستان شناسان بر این باورند که این سازه ممکن است به دفن غاری مرتبط باشد، زیرا بخش هایی از جمجمه انسان در نزدیکی آن پیدا شده است.
برناردینی می‌گوید: «تکه‌های جمجمه نشان می‌دهد که غار در زمان‌های خاصی به عنوان محل دفن مورد استفاده قرار می‌گرفت، اگرچه برای درک بهتر زمان‌شناسی و ارتباط احتمالی آن با ساختار سنگی باید منتظر تعیین تاریخ‌گذاری رادیوکربن باشیم.»
کاوش ها همچنین یک «شومینه» یا شومینه را نشان دادند که به نظر می رسد قدیمی تر از ساختمان سنگی در ورودی غار باشد.
انتهای پیام/
