کارگردانی جواد عزتی یا مهران مدیری؛ مردم برای کدام فیلم بیشتر به سینما رفتند؟

به گزارش تینو، مهران مدیری، جواد عزتی و حمیدرضا آذرنگ 3 بازیگری هستند که این روزها در لباس کارگردانی فیلم هایی را روی اکران می آورند. جواد عزتی با فیلم «تمساح خونین» که تعداد سالن هایش کم است و توانسته حدود 170 میلیارد تومان بفروشد. مهران مدیری در کمتر از 20 روز ساعت 6 صبح حدود 6 میلیارد فروخت و حمیدرضا آذرنگ که با رزی رزگاری آبادان در کمتر از 10 روز یک میلیارد فروخت.

این سه بازیگر که بارزترین اشتراک آنها فعالیت در عرصه کمدی است، تجربیات متفاوتی در عرصه کارگردانی داشته اند.

تجربه خوبی برای جواد عزتی

جواد عزتی که تجربه سخت کمدی را با فیلم تمساح خونین تجربه کرد، نشان داد که در این سال ها چقدر روی جزئیات اجرایی تمرکز کرده است. «تمساح خونین» که در جشنواره سال گذشته و اکران عمومی آن به موفقیت های زیادی دست یافت، گام بلندی در مسیر کارگردانی برداشته است. یک کمدی شخصیت محور چالش برانگیز که دارای پیچش های داستانی زیادی است و با تغییر متوالی فضاهای مختلف، داستان را در یک آهنگ کمدی سریع قرار می دهد.

سکانس این فضاسازی های چندگانه نیز کارگردان را با شرایط متفاوتی در مورد دکوپاژ مواجه کرد. اوج این صحنه ها در صحنه های تعقیب و گریز طولانی با ماشین بسیار واضح بود و کیفیت کارگردانی عزتی را در اولین قدم بالا برد. این فیلم ادای خوبی به سال‌های حضور عزتی در سینمای کمدی بود و نشان می‌دهد که او برای اولین کارش تجربه سخت و سنگینی را پشت سر گذاشته و به دلیل برندش فیلم را برای گیشه طراحی نکرده است و بیشتر می‌خواهد کیفیت هنری را به نمایش بگذارد. و تکنیک این عزم در تمساح خونین به خوبی نشان داده شده است.

چرا موفقیت تلویزیونی مدیری در سینما تکرار نمی شود؟

مهران مدیری در اولین فیلم خود یعنی ساعت 17 نیز تجربه مشابهی داشت، با این تفاوت که بیشتر سکانس های این فیلم داخلی هستند و کار مدیری در دکوپاژ و روند طراحی نسبت به فیلم اول با تغییراتی مواجه شد. فیلم مادر اگرچه از نظر اجرا چندان پیچیده نیست، اما امتیاز قابل قبولی دارد، اما مشخص است که فیلم متاثر از هندسه روند روایت است و نمی تواند ریتم روایی ثابتی را حفظ کند.

در واقع، فیلم در طرح التهابی خود گیر کرده است و نمی تواند موضوع خود را توسعه دهد. اعتقاد بر این است که فعالیت پی در پی این کارگردان در رسانه شبکه تلویزیونی و نمایش خانگی باعث نشده که کارنامه سینمایی او به عنوان کارگردان انعطاف پذیر باشد. فضاهای محدود داستان باعث شد نتوانیم التهاب احتمالی داستان را بپذیریم و شاهد روند تعلیق در آن باشیم. ساخت فیلم دوم مادره در این حالت قرار می گیرد که در فیلم اول او هم مشکل ساز بود. بنابراین طرح این شبهه که کارگردان به دلیل رشد و پختگی در فضای کمدی تجربه چندانی در سینمای ملودرام ندارد، باید مورد تحلیل و تشخیص جدی قرار گیرد.

آیا نگرانی آذرنگ خوب شد؟

ریسمان صورتی هر سه فیلم، مشکل ساز بودن کارگردانان در دنیای ذهنی شان است که مقوله فیلمسازی را برای آنها جدی تر می کند.

حمیدرضا آذرنگ داستانی را که سالها به ساختن آن علاقه داشت در رزی روزاره عبادان ساخته است. آذرنگ در این اثر علیرغم محدودیت های لوکیشن و اشتباهات فراوانی که در میزانسن مرتکب شد، توانست هماهنگی خوبی بین جنبه بصری و موضوعی اثر ایجاد کند، اما متاسفانه در این فیلم مشکلات عدیده ی سناریو اجازه نداد اولین کار این هنرمند زیبا را کاری که او انجام داده تلقی کنند

داستان نیمه بسیار خوبی دارد اما از اواسط اکشن منطق دراماتیک چندانی در فضای اکشن وجود ندارد و نوعی تعهد به توسعه ویژگی های داستان احساس می شود که در بسیاری از لحظات مخاطب را خسته می کند. . در واقع هر چقدر که داستان از دیدگاه واقع گرایانه منحرف شود، تبدیل به یک اقدام احمقانه ارتباط با مخاطب می شود که اجازه نمی دهد همذات پنداری با آن لحظات آتشین و راهبردهای اعضای خانواده از آن موقعیت فرار کند.

همانطور که دیدیم سه فیلمی که کارگردانان و بازیگران آن را به نمایش می گذارند از نظر اجرا آثار مهمی هستند، اما مشکل فیلمنامه دو فیلم در 6 صبح و روزی روزگاری در آبادان بر کیفیت مفهومی آن سایه عجیبی انداخته است. آثاری که برخاسته از علایق شخصی سازندگانشان بوده و شاید به همین دلیل باید بیشتر مورد توجه قرار می گرفت و ارتباط بیشتری با مخاطبان خود پیدا می کرد.

این را باید به فال نیک گرفت که بازیگران باتجربه سینما صرفاً به خاطر تجربه خود به کارگردانی روی نمی آورند. ریسمان صورتی در هر سه فیلم مشکل ساز بودن کارگردان ها نسبت به دنیای ذهنی خودشان است که مقوله فیلمسازی را برای آنها جدی تر می کند و طبیعی است که در آثار آینده از آنها انتظار آثار باکیفیت تری داشته باشیم.