چطور «۲۱ ساعت در مونیخ» با کمک دوبله به فیلمی در ستایش مبارزان فلسطین بدل شد + شرح کامل ماجرا و عکس

شهروندی آنلاین: «جانبازان فلسطینی» بیشتر یک پدیده سینمایی است تا یک فیلم، اتفاقی که فقط یک بار روی اکران سینماها، روی دیوار مدارس، مساجد و مراکز بسیج محلات رخ داد و نسل درگیر آن را تجربه کرد. انقلاب این مقاله بازخوانی بخش کوچکی از یک موضوع بزرگ، بحث تدوین فیلم های خارجی مطابق با سلیقه ایرانیان، در پیوند با حوادث این روزهای سرزمین های اشغالی و برگزاری بازی های المپیک در فرانسه است.

بازیگران سینمای انقلابی

در فاصله بهمن ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۳ که ​​دولت با تأسیس بنیاد سینمایی فارابی، واردات فیلم خارجی را در انحصار خود درآورد، واردات فیلم خارجی آزاد بود. اداره تبلیغات تئاتر که مدیر آن محمدعلی نجفی بود، نظارت بر نمایش فیلم ها را بر عهده داشت. به استثنای فیلم‌های الحادی و فیلم‌های ضد عفت عمومی که توسط این اداره مجوز نمایش داده نمی‌شد، نمایش اکثر فیلم‌های قدیمی ایرانی و خارجی که توسط پخش‌کننده‌ها و صاحبان فیلم برای نمایش در سینماها اقتباس شده بودند، مخالفتی نداشت. در حالی که فضای کشور به دلیل شرایط انقلاب سیاسی و ملتهب بود، پخش کنندگان فیلم خارجی در تلاش بودند تا در این مدت فیلم های مناسب نمایش را منتشر کنند.

موفقیت چشمگیر فیلم‌های سیاسی «اعتراف»، «حکومت نظامی» و «فریاد الجزایر» باعث شد پخش‌کنندگان کوچکی که دفترشان در ساختمانی آلومینیومی در خیابان جموری قرار دارد، برای راه‌اندازی آن تلاش کنند. آنها برای یافتن فیلم هایی با مضمون انقلابی به انبارها رفتند. آنها با دستکاری داستان، کم و زیاد کردن سکانس ها، عقب و جلو بردن موقعیت های داستانی و تغییر انگیزه های شخصیت ها به دنبال فیلمی بودند تا به فیلمی برسند که با ذائقه مخاطب مطابقت داشته باشد.

یک توزیع کننده در انبار خود یک فیلم تلویزیونی به نام «۲۱ ساعت در مونیخ» اثر ویلیام ای. گراهام که توسط ABC آمریکا تهیه شده است، ویلیام هولدن، فرانکو نرو و شرلی نایت بازیگران اصلی آن هستند. The Seeker Founded Sex Good درباره وقایع خونین المپیک 1972 مونیخ است.

گراهام به عنوان یک کارگردان تلویزیونی درجه یک شناخته می شد که فیلم های بلند متعددی از جمله کارگردانی آخرین فیلم الویس پریسلی در کارنامه خود داشت. گراهام در سال 2013 درگذشت.

داستان چی بود؟

همزمان با برگزاری بازی‌های المپیک تابستانی XX در مونیخ در آلمان غربی، در 5 سپتامبر 1972، گروهی متشکل از 8 فلسطینی که خود را گروه «سپتامبر سیاه» می‌نامیدند، وارد محل اقامت تیم المپیک صهیونیستی در مونیخ شدند. دو نفر از اعضای تیم را به قتل رساندند. هدف این گروه آزادی زندانیان رژیم تل آویو بود. گروگانگیری 21 ساعت به طول انجامید. عملیات نجات گروگان ها ناموفق بود و 11 گروگان، یک نیروی پلیس آلمان و 5 نفر از گروه فلسطینی کشته شدند.

این فیلم بر اساس کتابی از روزنامه نگار فرانسوی سرژ گروسار ساخته شده است. این فیلم اگرچه از تلویزیون پخش شد، اما در 7 کشور به نمایش درآمد و در ایران نیز با نام جانبازان جنگ فلسطین به نمایش درآمد.

سرنوشت خونین “جانبازان فلسطینی”

اکران «جانبازان فلسطینی» در زمستان 1359 مانند اکثر فیلم های سیاسی آن سال با استقبال مخاطبان مواجه شد. اما منتقدان از تغییر ماهیت سیاسی فیلم راضی نبودند. بیژن خرسند در نوشته های خود به تدوین و دوبله گسترده پخش کنندگان فیلم اصلی اعتراض کرد. اما خرده فرهنگ سینمای آن سال ها به نسخه به روز فیلم راضی بود.

کپی هایی از فیلم «جانبازان فلسطینی» تولید شد و این فیلم به جمع فیلم های منتخب برای اکران عمومی نیروهای انقلاب پیوست. لوکیشن این گروه از فیلم ها که به مسائل سیاسی و انقلابی می پرداخت، مساجد، مدارس و مراکز اجتماع در مغازه های بسیج بود. فیلم «جانبازان فلسطین» در ایران تبدیل به فیلمی درباره فلسطین شده است و ربطی به کارگردان آن ندارد. فرانکو نرو بازیگر نقش رهبر گروه فلسطینی در فیلم «جانبازان فلسطینی» در سال ۲۰۱۷ مهمان جشنواره جهانی فیلم فجر بود. یک منتقد ایرانی داستان اقتباسی از «۲۱ ساعت در مونیخ» را برای او تعریف کرد. نرو در مقابل رمان منتقد جمله ای با این مضمون اظهار جالبی کرد: فقط سرنوشت یک فیلم کاملا سیاسی می تواند با اهداف سازندگانش متفاوت باشد.

دوتایی وارد می شوند

توزیع کنندگان ناشناس نسخه فیلم را با خود به استودیوی دوبلاژ بردند. اکثر مدیران دوبلاژ در آن زمان بیکار بودند و بیشتر گویندگان بیکار نیاز به ادامه کار داشتند. تدوین داستان فیلم های خارجی برای مناسب ساختن آنها با شرایط روزگار از جمله فعالیت های رایج مترجمان و مدیران دوبلاژ فیلم در آن سال ها بود. «۲۱ ساعت در مونیخ» مانند فیلم‌های «قهرمانان رودزیا»، «شب قهرمانان»، «جیغ سیاه»، «دوست آمریکایی» و «عملیات مرداب» نیاز به تغییراتی در داستان و انگیزه‌های شخصیتی داشت. در سینماهای بعد از انقلاب. فیلم اصلی یک فیلم ضد فلسطینی بود و دلایل سیاسی گروه گروگان‌گیر را توضیح نداد. مترجم و مدیر دوبلاژ با جابجایی چند صحنه و تغییر تعداد زیادی دیالوگ و روایت، انگیزه شخصیت های فیلم را به اثری در راستای آرمان های مردم فلسطین و مناسب برای نمایش در سینماهای ایران تبدیل کرد. آن سالها. نام جدید فیلم «جانبازان فلسطینی» بود. برای آن پوستری طراحی شد و در اولین اکران گروه پروانه نگری فیلم به نمایش درآمد. را