هنر موسیقی در خدمت سوگواره آیینی | رواج سازهای اروپایی در تعزیه از دوره قاجار

تینو – بهاری خسروی: جالب اینجاست که سازهای مورد استفاده در تعزیه اروپایی است و استفاده از موسیقی در تعزیه از زمان قاجار رایج شده است.

قصه های خواندنی در تهران اینجا او دنبال میکند

در مورد ورود موسیقی به تعزیه و ادغام این هنرها، روایت جالبی وجود دارد، اسماعیل مجالی، محقق تعزیه، در این باره می گوید: «اسناد و اسناد باقی مانده از قرون گذشته، از ماهیت آن خبر می دهد. از سازهای کوبه ای مانند طبل، تنبور و ترازو، سازهایی بود که در تعزیه به کار می رفتند. از موسیقی تعزیه به این دلیل که تمپو و تمپوی مناسبی برای تعزیه نداشتند.

این پژوهشگر تازی در ادامه تاکید می کند که پیشینه سازهای تقلیدی با سازهای بادی مانند شیپور و قارینی پیوند خورده است که در طول زمان تغییر کرده است. لازم به ذکر است که در تمامی شبیه سازی های دوره قاجار از سازهای کوبه ای و بادی با هم استفاده می شد.

به گفته مجالی، آلات موسیقی غربی در دوره قاجار به ایران راه یافت. عباس میرزا در اولین لشکرکشی ها و جنگ هایی که ایران با روسیه انجام داد و پس از تأسیس دارالفنون و گنجاندن موسیقی در این هنرستان به دستور ناصرالدین شاه، از سازهای غربی برای سازماندهی نیروهای خود استفاده کرد. لامار به نام «مسیو» از فرانسه به ایران آمد و در رشته هنرهای درسی معلم شد.

او آمادگی کار با سازهای سه تار ایرانی را نداشت به همین دلیل سازهای بادی برنجی را برای آموزش موسیقی به ایران آورد. کار با این سازها نسبت به سازهای ایرانی آسانتر بود و در هر شرایطی قابل نواختن بود، کوک راحت تری داشت و از طرفی صدایی رسا داشت و نت های موسیقی ایرانی به راحتی نواخته می شد.

این موسیقی برای ایرانیان لذت بخش شد و از آن برای اجرای بسیاری از مجالس رسمی و غیررسمی درباری شادی و عزا استفاده می کردند که به مرور زمان در کنار طبل و سنج و سنج به ابزار تخصصی تعزیه تبدیل شد.