نازک‌نارنجی‌های فوتبال؟ – تینو

به گزارش تینو، سیتی فصل گذشته 59 بازی در تمامی رقابت ها انجام داد. بیش از هر تیم دیگری در 6 لیگ معتبر اروپایی حضور داشت. تعداد بازی های زیاد در رقابت هایی مانند لیگ کنفرانس باعث شد که تیم هایی مانند استون ویلا (56) و فیورنتینا (58) از نظر تعداد بازی از سیتی فاصله چندانی نداشته باشند، با این حال، اکثر تیم های این لیگ ها در کمتر از آن بازی کردند. 50 بازی، حتی تیم های لیگ برتر، این پنج تیم در طول فصل فقط 42 بازی انجام دادند و 36 تیم کمتر از 40 بازی انجام دادند. در رئال مادرید که قهرمان لالیگا، لیگ قهرمانان و سوپرکاپ اسپانیا شد، رودریگو پربازده‌ترین بازیکن بود، از جمله در بازی‌های ملی برزیل، جایی که در طول فصل 68 بازی انجام داد. 51 بازی در تیم اصلی و 17 بازی به عنوان بازیکن ذخیره. منچسترسیتی فصل گذشته با توجه به جام باشگاه های جهان 68 بازی انجام داد و در این فصل تعداد بازی های این تیم کمتر خواهد بود. بعید است که آنها به مسابقات مقدماتی و دو بازی اضافی برای پشت سر گذاشتن مرحله اول لیگ قهرمانان اروپا نیاز داشته باشند. گواردیولا قبلا تایید کرده است که تیمش انرژی خود را برای جام اتحادیه هدر نخواهد داد.

اما تعداد بازی هایی که اکثر تیم ها در یک فصل کامل انجام می دهند به 60 بازی نمی رسد چه برسد به 68 یا 70 بازی. این مقدمه را گفتیم تا یادآور شویم که همه باشگاه ها، بازیکنان، کارشناسان، خبرنگاران و حتی هواداران به تعداد زیاد مسابقات و فرسودگی فوتبال معترض هستند و این در حالی است که تعداد مسابقات از امروز بیشتر بود. شما آن را باور نخواهید کرد، اما این حقیقت است. در آن زمان مثل امروز همه چیز از جمله تغذیه و خواب بازیکنان کنترل و اطلاع رسانی نمی شد. بازیکن گاهی با موتور بنزینی، گاهی با تاکسی، گاهی پیاده و گاهی بعد از خوردن آبگوشت یا نیمرو در خانه، از خانه خود به میدان یا زمین می رفت!

در آن زمان بدنسازی علم نبود، متخصص تغذیه و روانشناس در باشگاه ها حضور نداشتند، ریکاوری مثل امروز نبود، تعداد تعویض ها کم بود و تیم ها در تیم اصلی و تیم دوم بازیکنان زیادی نداشتند. رزرو یا رزرو) و بسیاری مسائل دیگر. بازیکنان در زمین هایی بازی می کردند که پای بز پیچ خورده بود و وضعیت خوبی نداشت. شاید اگر این موضوع را با پدربزرگتان مطرح می کردید، آن را به مرد جوانی که روغن نباتی را با پیرمردهایی که از روغن حیوانی استفاده می کنند مقایسه می کند، ربط می داد!

برایان تالبوت، هافبک سابق آرسنال، ایپسویچ و وست بروم در فینال جام حذفی 1980 پس از بستری شدن در بیمارستان به دلیل مشکلات قلبی 24 ساعت قبل بازی کرد. چهار روز بعد در فینال جام برندگان جام اروپا با آرسنال 120 دقیقه بازی کرد و از روی نقطه پنالتی گلزنی کرد. در همان فصل، تالبوت با انجام 70 مسابقه، رکورد بیشترین بازی یک بازیکن انگلیسی در یک فصل را به نام خود ثبت کرد. امروز اگر بازیکنی در 70 مسابقه شرکت کند احتمالا از کمر به پایین فلج می شود!

دنی کارواخال که دو هفته پیش دچار پارگی رباط صلیبی شده بود، فصل گذشته در 41 بازی با رئال مادرید شرکت کرد و 6 بازی با تیم ملی اسپانیا انجام داد. یا رودری که با کارواخال در یورو قهرمانی تیم ملی اسپانیا را به دست آورد و در ابتدای فصل در حال استراحت بود در فصل جدید فقط 3 بازی انجام داد و 156 دقیقه در زمین بود و در آخر رباط صلیبی خود را مصدوم کرد. دقیقه او در 50 بازی با منچسترسیتی، 4327 دقیقه بازی کرد و 6 بازی با تیم ملی اسپانیا انجام داد.

با نزدیک شدن به جام جهانی 48 تیمی، نزدیک شدن به جام باشگاه های جهان 32 تیمی، افزایش تعداد تیم ها و برگزاری مسابقات لیگ قهرمانان اروپا، طبیعی است که اعتراضات بیشتر شود. حتی ژول کندی، مدافع فرانسوی بارسلونا، اخیرا یوفا و فیفا را به اعتصاب تهدید کرده و گفته است: «هر سال بازی‌های بیشتری داریم و کمتر استراحت می‌کنیم، اما ما بازیکنان 3-4 سال است که این را می‌گوییم توجه کنید و همانطور که رودری گفت، زمانی خواهد رسید که ما باید برای شنیدن صدایمان اعتصاب کنیم. .

اما اگر یوفا، فیفا و اسپانسرها متوجه شوند که در گذشته یک بازیکن در طول یک فصل 70 بار بازی می کرد، تعداد مسابقات را افزایش می دهند. فراموش نکنیم که دو دهه پیش لیگ فوتبال انگلیس با حضور 22 تیم برگزار شد و تیم ها تنها 41 بازی در لیگ انجام دادند. آنها در جام حذفی یا لیگ کاپ هم بازی کرده اند و البته اگر نتیجه مساوی باشد، تکرار خواهد شد. حالا این وقت اضافه از مسابقات حذفی محلی حذف شده است.

تا سال جاری می شد تعداد بازی های تیم ها در دهه های گذشته را با تعداد بازی های این دهه مقایسه کرد اما اکنون با افزایش تیم ها و مسابقات جام جهانی، جام باشگاه های جهان، لیگ ملت ها. و لیگ قهرمانان، این مقایسه درست نیست. با توجه به شرایط جدید، پیش بینی می شود که مشکلات عمده ای در مورد تعداد مسابقات ایجاد شود. با توجه به زمان کوتاهی که از شروع فصل می گذرد، مصدومیت های زیادی در دست باشگاه ها بوده و حتی برخی از آنها مانند کارواخال، تراشتین، رودری و بسیاری دیگر، ادامه فصل را از دست دادند. به عنوان مثال، اگر منچسترسیتی به پایان جام حذفی، لیگ قهرمانان و جام اتحادیه برسد و در مرحله بعدی لیگ قهرمانان دو بازی دیگر برگزار نکند، در پایان فصل 68 بازی برگزار خواهد کرد. . این علاوه بر مسابقات ملی است. سیتی و سایر تیم های حاضر در جام باشگاه های جهان باید 16 روز پس از پایان فصل فوتبال از 15 ژوئن دوباره به مصاف هم بروند و در صورت راهیابی به فینال، می توانند در 13 جولای، دقیقا یک ماه قبل از شروع، استراحت کنند. برای فصل جدید رقابت های باشگاهی در لیگ های اروپایی. این چیزی است که بازیکنان، باشگاه ها و مربیان را نگران می کند. هر چقدر هم که علم ورزش، بدنسازی، ریکاوری، تغذیه و روانشناسی مدرن باشد و از آن استفاده کند، باز هم خطر آسیب های جدی و طولانی مدت وجود دارد.

در تاریخ لیگ برتر، 13 تیم 65 بازی یا بیشتر در یک فصل انجام داده اند. با این حال، تنها دو تیم این تعداد بازی را در آغاز این قرن انجام دادند. منچستریونایتد در فصل 09-2008 (66) و چلسی در فصل 2012-2013 (69). خوان ماتا در آن فصل 64 بازی برای چلسی انجام داد و 55 بار در ترکیب اصلی قرار گرفت و در مجموع 4920 دقیقه برای این تیم بازی کرد. او همچنین با کمک به اسپانیا در قهرمانی یورو 2012 وارد فصل بعد شد و در هر سه بازی اسپانیا در المپیک 2012 لندن در ترکیب اصلی قرار گرفت بازی دوستانه مقابل منچسترسیتی ماتا سپس به برزیل سفر کرد تا به اسپانیا در کسب مدال نایب قهرمان جام کنفدراسیون‌ها در سال 2013 کمک کند. دوران حرفه ای اسپانیایی مدت کوتاهی پس از آن کمپین ماراتن کاهش آشکاری داشت. به طوری که چلسی مجبور شد او را در اواسط فصل بعد (2014-2015) به منچستریونایتد بفروشد. پس از آن افول آن آغاز شد. طبیعتاً، ماتا بار دیگر بیش از 4000 دقیقه در یک فصل بازی کرد. فصل 16-2015 با منچستریونایتد. اما پس از آن، تقریباً در 28 سالگی، ماتا مانند یک بازیکن بازنشسته بود که فقط در اردوی تیم ظاهر می شد و زیاد بازی نمی کرد. در همان سال قهرمانی یورو اسپانیا و تعداد زیادی بازی در طول فصل برای این بازیکن گران تمام شد.

تیم هایی که بیشترین برد را در یک فصل فوتبال انگلیس داشته اند

استوک در فصلی که در آن 70 بازی انجام داد، در لیگ برتر (سطح اول) در رده هفدهم قرار گرفت، اما قهرمان لیگ کاپ شد و به نیمه نهایی جام حذفی رسید. استوک در جام تکساکو ایتالیا نیز حضور داشت. در فصل 72–1971، جکی مارش 69 بازی برای استوک انجام داد.

آرسنال در راه رسیدن به فینال جام حذفی در فصل 80-1979 11 بازی انجام داد، از جمله 4 بازی در نیمه نهایی مقابل لیورپول، که 3 بازی برای تساوی مجدد انجام شد. توپچی ها در آن فصل به فینال جام برندگان جام اروپا نیز رفتند. آنها 7 بازی در جام اتحادیه انجام دادند، البته فقط به مرحله دوم راه یافتند، زیرا بیشتر مسابقات تکراری بود. بازی های پشت سر هم در جام حذفی و لیگ و یک ماجراجویی اروپایی، برنامه آرسنال را به هم ریخته است. لیست بازی ها در پایان فصل به قدری شلوغ شد که آرسنال مجبور شد در 5 روز 3 بازی انجام دهد. در آن زمان تنها یک تعویض مجاز بود و چند مربی از یک سهمیه تعویض استفاده نمی کردند. در آن فصل، برایان تالبوت در تمام 70 بازی آرسنال در ترکیب اصلی حضور داشت. تالبوت نه تنها از این همه فشار ناراضی بود، بلکه به Opta گفت: «قطعاً خوش شانس بودم که جوان، تندرست و سالم بودم و می‌توانستم هر هفته بازی کنم. این همان چیزی است که من با آن به دنیا آمدم وقتی داشتم بازی می کردم ضربان قلب من در حالت استراحت 39 بود. این ضربان قلب یک دونده ماراتن بود اما بازی کردن خیلی به من کمک کرد. “

البته تالبوت اعتراف می کند که فوتبال در دوران او کندتر بود، اما این هم وجود داشت: “وقتی باران می بارید، لباس ها تمام آب را جذب می کردند و بازیکنان سنگین می شدند. زمین ها نیز گل آلود بود که دویدن را دشوار می کرد.” حالا با همه این توضیحات می توان گفت که فوتبالیست ها نسبت به قبل از خود لاغرتر و لاغرتر شده اند!؟