مرگ عجیب در «ده و ده دقیقه» و بازیگر جوان زخم کاری | تصاویر

به گزارش سایت تینو، امیر بیشوی نویسنده و کارگردان نمایش «ده و ده دقیقه» که این روزها در تماشاخانه هامون در حال نمایش است، درباره روند تولید این نمایش گفت: جوهره این نمایش. در شهریور 1396 تشکیل شد و در خزانه ماند تا در سال 1403 بازنویسی شد. در سال 1403 با مرتضی امینی تبار جلسه ای داشتیم و تصمیم گرفتیم گفت و گوی شخصی داشته باشیم. «ده و ده دقیقه» از میان آثار مختلف نمایش انتخاب شد که در عین حال کار سختی بود.

وی درباره علت سختی نمایش «ده و ده دقیقه» گفت: از نظر برخی هنرمندان، مونولوگ در ظاهر و اجرا ساده به نظر می رسد، اما در روند تولید این موضوع برای ما تغییر کرد. ایده نمایش “ده و ده دقیقه” دشوار است و انتقال این مفهوم به مخاطب انرژی ویژه بازیگران و گروه اجرایی را می طلبد. ما در مرحله پیش تولید کار هم این سختی را احساس کردیم، زیرا در این نمایش تمام عوامل داخل و خارج صحنه و حتی ایده های کارگردان در اختیار بازیگر است و همین موضوع را خاص می کند. در عین حال شاید به خاطر موضوع کار، تجربه خاصی برای مجموعه نمایش بود.

پشوای در خصوص موضوع این نمایش افزود: موضوع نمایش درباره سربازی می گذرد که در جنگ جهانی دوم توسط یکی دیگر از سربازان نازی کشته شده است. بر اساس یک نظریه جدید علمی، مغز انسان از مرگ جان سالم به در می برد و سعی می کند خاطرات شیرین و جذاب هر فرد را مرور کند. طبیعتاً وقتی این ایده را در ذهن داشتم، این نظریه هنوز مطرح نشده بود.

کارگردان «ده و ده دقیقه» با تاکید بر ارتباط مخاطبان با موضوع نمایش خاطرنشان کرد: مخاطبان از همه اقشار با موضوع نمایش در ارتباط هستند. نگاه به مرگ در صحنه اجرا ما به گونه ای دیگر اتفاق می افتد و به جای پیام، تصویر این اجرا در ذهن مخاطب باقی می ماند. تماشاگران به شدت از این نمایش استقبال می کنند و نظرات مثبتی در مورد اجرا می دهند.

نگاهی متفاوت به مرگ در «ده و ده دقیقه»

وی در خصوص علت تولید نشدن این نمایش در سال های اخیر با توجه به اینکه در سال 1396 نوشته شده است، اظهار داشت: موضوعات مختلفی از جمله شیوع ویروس کرونا و تعطیلی سالن ها وجود داشت و به دلیل همین مسائل استقبال عمومی شد. از نمایشنامه ها نیز کاهش یافت. در مجموع من شخصا درگیر مسائل کاری دیگر بودم و در آن زمان فرصت تولید و اجرای این نمایش را نداشتم.

پیشوای درباره اجرای نمایش «ده و ده دقیقه» با توجه به اینکه این نمایش به مقوله مرگ می پردازد، توضیح داد: سبک ما در نمایش و بازی در درجه اول رئالیستی است اما از تکنیک های سینمایی در این اثر با اجرای تئاتری است. از روش هایی مانند نور و صدا استفاده کردیم و از همه مهمتر به تخیل مردم تکیه کرده ایم و تاکنون پاسخی از این تخیل دریافت کرده ایم.

مرتضی امینی تبار نقش شخصیتی را بازی می کند که حتی نامی هم ندارد و در تاریخ گم شده است. ما این شخصیت گمشده را روایت می کنیم. موضوع برای ما جالب است و تصویری که می گیریم برای مخاطب جالب است. در اجرا، ما و مخاطب تعدد مکان ها و احساسات انسانی را از سنین مختلف تجربه می کنیم. مرتضی امینی تبار نقش شخصیتی را بازی می کند که نامی ندارد اما در درون او شخصیت های دیگری متولد می شوند و می میرند. «ده و ده دقیقه» فقط یک مونولوگ نیست، بلکه اجرایی است که صحنه های شخصیتی زیادی را در بر می گیرد.

کارگردان «ده و ده دقیقه» درباره چالش های اقتصادی در روند تولید این نمایش گفت: همکارانم در تولید این پروژه تمام تلاش خود را برای رسیدن به دستاوردهای خوب انجام دادند و می توانیم تاثیر آن را در اجرا ببینیم. یک پروژه تئاتری، چه تک بازیگر باشد و چه تعداد زیاد بازیگر، عوامل مختلفی را برای تولید می طلبد. هزینه های تولید بسته به اندازه کسب و کار و معادلات مختلف، از جمله اینکه آیا یک تئاتر دولتی یا خصوصی است، متفاوت است. در تئاتر و فیلم، تولید یک اثر با چالش‌های زیادی مواجه است، اما در تولید یک اثر مونولوگ چالش‌ها کمتر از کارهای بزرگ است.

وی در پایان سخنان خود گفت: در حال حاضر تماشاگران برای تماشای نمایش هزینه زیادی می پردازند. جدای از هزینه و زمان صرف شده توسط تماشاگران برای تماشای یک نمایش، نبود پارکینگ در برخی سالن ها به چالشی برای تماشاگران تبدیل شده است.