تینو – ماجد الجباری: برخی از کارشناسان بر این باورند که غیبت دو ساله هوپ ممکن است به دلیل ضربه خوردن یا از دست دادن آن باشد. اما برخی دیگر بر این باورند که سال غیبت دلیل قطعی برای از دست دادن «امید» نیست و همچنان امیدوارند که سرخابی سیبری وارد ایران شود. اما برخی در جاهای مختلف رگه هایی از «امید» می دهند. گاهی می گویند در مسیر و خط هوایی آذربایجان است، گاهی می گویند در سرزمین های سردسیری است. البته سابقه تأخیر و عدم ورود «امید» به ایران وجود دارد. در ماه دسامبر سال 2018 در زیستگاه های ایرانیان درز سیبری دیده شد، اما یک سال قبل از آن امید هرگز به ایران نیامده بود. تالابی سیبری 'امید' آخرین بار در اسفند 1401 در تالاب های مازندران دیده شد. یک روز تصمیم گرفت با غده بلژیکی خود (رویا) سفر کند تا تالاب مازندران را به مقصد سیبری ترک کند.
ما همچنان به دیدن «امید» امیدواریم.
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان مازندران درباره غیبت دو ساله درنای سیبری از زیستگاه های مازندران گفت: وی ادامه داد: با توجه به شرایط جوی امسال، پیش‌بینی می‌شود در روزهای آینده حتماً مانند سال‌های گذشته شاهد این پرنده در منطقه تالاب فریدون کنار باشیم.
عطاالله کاویان در گفت و گو با تینو افزود: با توجه به سردی شدید هوا، افزایش بارندگی و غرقابی در اکثر تالاب ها، سدها و اراضی شالیزاری که کشت دوم انجام می شود، شاهد ورود گله های متوالی پرندگان به تالاب بوده ایم. سدهای استان به ویژه تالاب بین‌الملل و ما بی‌نظیر هستیم.
عطاالله کاویان مدیرکل حفاظت محیط زیست استان مازندران
کاویان تصریح کرد: هر ساله از نیمه دوم آبان ماه منتظر ورود درنای امید به تالاب بین المللی فریدونکنار هستیم. و به محض ورود او گزارش خواهند شد.
سفری 5 هزار کیلومتری تا رسیدن به ایران
ییلاقی و محل زاد و ولد سپید در بیابان های سیبری است و زمستان را در آبگیرها و تالاب های شمال ایران می گذراند. درناهای سیبری هر ساله هزاران کیلومتر بین خانه های تابستانی و زمستانی خود پرواز می کنند تا نماد امید و استقامت باشند. به مدت 15 سال، مونوریل سیبری سفر خود را از سیبری به روسیه انجام داده است. در رودخانه ولگا روسیه توقف کوتاهی داشت و پس از عبور از قزاقستان و آذربایجان از غرب دریای مازندران وارد ایران شد و حدود 4 ماه در باتلاق های فریدونکنار و ازباران و سرخرود مهمان ایران شد. پس از طی 5000 کیلومتر در تالاب فریدون در حوالی مازندران فرود آمد تا امید را در دل طبیعت دوستان و مدافعان محیط زیست زنده کند. حالا دو سال است که خبری از او نیست.
داستان “امید” و “رویا”
در سال 1401 انتقال یک نژاد ترن ماده بلژیکی برای زندگی با امید که 14 سال پس از مرگ همراهش به تنهایی به مازندران سفر کرده بود به خوبی انجام شد و این دو پرنده 34 روز با هم زندگی کردند و سرانجام مازندران را به مقصد سیبری ترک کردند. دو روز پس از مهاجرتشان بود که بومیان از مشاهده یک درنا در تالاب عباس آباد خبر دادند پس از چند روز تکذیب و تردید، بالاخره موضوع تایید شد و از آن روز تا کنون، درنای بلژیکی (رویا) در گاوصندوق نگهداری می شود. و محیط خصوصی در اجاکیلی در مازندران تا با آمدن دوباره «امید» در طبیعت رها شود.
ویژگی های ماهی ترن سیبری
جرثقیل سیبری که امید یکی از گونه های آن است با نام علمی Gross leukogeranos شناخته می شود. این پرنده از خانواده غده ها در حال انقراض است که 1.5 متر طول دارد و فاصله بال های آن بیش از 2 متر است. این غده دارای یک بدن سفید تک، پاهای قرمز بلند و منقاری سیاه بلند است که روی صورت قرمز آن می‌نشیند.
پای درانای سیبری چگونه به ایران باز شد؟
جرثقیل های سیبری اولین بار در سال 1353 در ایران دیده شدند. گروه غربی درناهای سیبری در نوامبر هر سال از طریق تالاب های نارزوم در قزاقستان، ذخیره گاه طبیعی آستاراخان در روسیه در مصب رودخانه ولگا و آذربایجان به مسافتی حدود 5000 کیلومتری مهاجرت می کنند. به رودخانه ویریدونکنار. تالاب های استان مازندران و حذف این تالاب ها تا اوایل اسفندماه.
