شهروندی آنلاین: این کتاب تعدادی از 200 عکس کمتر دیده شده از ستارگان بزرگ دوران طلایی هالیوود را گرد هم آورده است که بیانگر شکوه دورانی است که ستارگان سینما چیزی بیش از هنرپیشه بودند. تماشاگران سینما به آنها به عنوان غول های بزرگتر از زندگی نگاه می کردند و چهره های آنها، گاهی زیبا و گاهی اوقات، متمایز و الهام بخش بود. در دوران طلایی هالیوود، تماشاگران سینما برای دیدن این ستارگان به سینما می رفتند و از اولین صحنه آغازین تا تیتراژ پایانی، به چهره آنها نگاه می کردند و شادی و غم و عشق و نفرت آنها را تشخیص می دادند. در زیر تصاویری از این کتاب را مشاهده می کنید که توانستیم آن ها را بازنشر کنیم.
کلارک گیبل
این کتاب ما را به زمانی می برد که کلارک گیبل با بازی معروفش در فیلم بر باد رفته در نقش رت باتلر، «پادشاه هالیوود» خوانده می شد.
باستر کیتون
کمدین معروف به “Stoneface” چون چهره اش هیچ احساسی را نشان نمی دهد. در سال 1928، کیتون به MGM نقل مکان کرد و با فیلم فیلمبردار (1928) به موفقیت بزرگی دست یافت. اما بعد چند فیلم متوسط ساخت. او خودش رفتن به MGM را بزرگ ترین اشتباه زندگی اش توصیف کرد.
چارلی چاپلین
مردی که در دوران جوانی محبوب ترین و مشهورترین بازیگر جهان بود. چاپلین با خلق شخصیت ولگرد کوچولو در فیلم های صامت خود به زبانی جهانی و جهانی برای برقراری ارتباط با مردم سراسر جهان دست یافت.
برادران مارکس
پس از چند فیلم موفق در پارامونت، به نظر می رسید که محبوبیت برادران مارکس رو به کاهش است. حرفه آنها توسط ایروین تالبرگ، مدیر تولید در استودیوی MGM که به دلیل زیرکی خود در انتخاب فیلمنامه، بازیگری، تدارکات تولید و فیلمسازی سودآور شناخته شده بود، احیا شد. او تاکید کرد که فیلمهای برادران مارکس باید ساختارهای داستانی قویتری پیدا کنند که امکان شناسایی بیشتر با شخصیتهای محبوب برادران مارکس را فراهم کند. نتیجه یک شاهکار به نام «شبی در اپرا» بود.
همفری بوگارت
قبل از «شاهین مالت» (جان هیوستون، 1941) همفری بوگارت بیشتر در نقش های دوم یا فرعی ظاهر شد و هیچ کس آینده ای را برای او به عنوان یک ستاره سینما تصور نمی کرد، اما همه چیز با این فیلم و سپس با «کازابلانکا» (1942) تغییر کرد. ). ). سینما ستاره جدیدی پیدا کرد.
جینجر راجرز
نام جینجر راجرز با فرد آستر مرتبط است. این دو قله ناز، عشق و شکوه در تعدادی از فیلم های موفق و خاطره انگیزی بوده اند که در آنها با هم ظاهر شده اند. اما راجرز بازیگری بود که به تنهایی قادر به ایفای نقشهای دراماتیک در فیلمهای موفق بود و در نهایت برای بازی در نقش کتی فویل در فیلمی به همین نام برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد.
مارلن دیتریش
استودیو پارامونت به دنبال رقیبی برای ستاره MGM گرتا گاربو بود و او را در مارلین دیتریش پیدا کرد. در اوایل دهه 1930، او در تعدادی فیلم به کارگردانی یوزف فون استرنبرگ بازی کرد و به شهرت رسید. او همچنین سوژه اصلی عکسهای استودیو پارامونت بود و عکسهای زیاد از او سبکی از عکاسی را شکل داد که به “سبک استودیویی” معروف بود.
دنیس هاپر
هاپر یکی از آخرین بازیگرانی بود که با استودیوهای عصر طلایی هالیوود قرارداد امضا کرد. او نقش های کوچکی در «شورش با یک علت» و «غول» داشت، اما ثروت او در دوره جدید هالیوود با فیلم «ایزی رایدر» آغاز شد.
شخصیت کینگ کونگ
هیولایی که نماد وحشت و نماد فداکاری بود. قدرت باورنکردنی او او را به هیولایی وحشتناک تبدیل کرد که شایسته نابودی بود، و عشق انسانی که داشت او را به موجودی رقت انگیز تبدیل کرد که فقط به خاطر متفاوت بودنش از عشق ورزیدن منع شد.
hamshahrionline به نقل از تینو