به گزارش پایگاه اینترنتی تینو. این مجموعه شامل چندین قطعه سفالی، مهر و لوح های گلی با کتیبه هایی به خط میخی است که پیشرفت یکی از اولین تمدن های بشری را نشان می دهد.
خط میخی یکی از قدیمی ترین روش های نوشتن شناخته شده است و بیش از 3000 سال است که مورد استفاده قرار گرفته است.
کارشناسان دلیل اصلی از بین رفتن خط میخی را عدم وجود الفبا در آن می دانند. این خط به جای حروف الفبا، از یک سیستم هجایی استفاده می کرد که برای نوشتن نیاز به دانش چند نماد داشت.
محوطه کاوش توسط باستان شناسان به دو قسمت «الف» و «ب» تقسیم شده است.
بخش A دارای مساحت تقریباً 6000 متر مربع است و از دو لایه باستانی تشکیل شده است.
طبق گزارش اداره کل میراث و آثار باستانی عراق در فیسبوک، لایه اول مربوط به دوره ساسانیان بوده که بر اثر کاوش و عوامل طبیعی تخریب شده است.
امپراتوری ساسانیان که از قرن سوم تا هفتم میلادی بر ایران حکومت می کرد، بخش هایی از عراق، ایران، ارمنستان، مصر و بخش هایی از سوریه را در بر می گرفت.
لایه دوم که به گفته این سازمان کمترین آسیب را از فرسایش و مداخلات انسانی می‌بیند، حاوی برخی از سالم‌ترین بخش‌های این سایت است.
بخش B، با مساحتی در حدود 9000 متر مربع، اطلاعاتی درباره زندگی شهری در دوره بابلی باستان (حدود 1894 تا 1595 قبل از میلاد) به ما می دهد.
طی کاوش‌هایی که زیر نظر باستان‌شناس قحطان عباس حسن عبود انجام شد، دو واحد مسکونی کشف شد.
478 قطعه دیگر شامل کوزه های سفالی، متون خط میخی و مهرهای استوانه ای نیز در این کاوش کشف شد.
این متون که بر روی لوح های گلی حک شده بودند، اغلب به عنوان اسناد قانونی مورد استفاده قرار می گرفتند.
مهر استوانه ای نیز برای ایجاد الگوی روی گل استفاده می شد و به عنوان یک نوع امضا یا علامت تجاری استفاده می شد.
به گفته اداره کل آثار باستانی عراق، “عملیات کاوش های علمی طبق برنامه زمان بندی مشخص شده ادامه دارد.”
منبع: عصر ایران
