روزگار خوش هنر هفتم در لاله‌زار دوم پایتخت

تینو – بهاری خسروی: طبق تعریف اکبر ملای نژاد از هنرمندان و اهالی قدیمی محله سلسبیل، خیابان سلسبیل بعد از للهزار دومین خیابان از نظر تعداد سینماهای تهران قدیم بود.

قصه های خواندنی در تهران اینجا او دنبال میکند

سینما خرم و تماشای فیلم از خیابان سلسبیل

دیوار سفید و سقف سیمانی سینما تابستانی خرم در خیابان رودکی (سیلسبیل) یکی از مواردی است که در میان بلندمرتبه های امروزی نوستالژی تهران قدیم را تداعی می کند. سینما خرم یکی از مشهورترین سینماهای تابستان تهران قدیم بود و مالک آن مرحوم خلیل جلیل زاده بود. کسی که بیش از 10 سینما در تهران داشت.

مزیت سینمایی که به آن اشاره کردیم این است که هنگام نمایش فیلم، اهالی و علاقه مندان می توانند فیلم را از خیابان تماشا کنند. این سینما در سال 1392 با سالن تابستانی خود در فضای باز افتتاح شد و روزی دو فیلم نمایش می داد. ارائه اجرای زنده و شعبده بازی از دیگر برنامه های تابستانی سینما خرم بود و در فصل های دیگر این برنامه در داخل سالن سینما که مملو از تماشاگر بود ارائه می شد. بسیاری از ساکنان مسن نیز به یاد دارند که صدای اکثر فیلم ها در شب های گرم تابستان به گوش می رسید و می توانستید در خیابان بایستید و فیلم را تماشا کنید.

این سینما بیشتر فیلم های ایرانی را به نمایش می گذارد اما برخی از فیلم های خارجی مانند «هرکول»، «شله» و «سنگام» نیز پرفروش ترین فیلم های این سینما بودند.

سینمای مدرن با دو سالن

سینما کارون واقع در خیابان سیلسپیل، نرسیده به کلینیک دامپزشکی، یکی از قدیمی ترین سینماهای تهران است که فعالیت خود را در سال 1338 با نمایش یک فیلم هندی آغاز کرد. بعد از انقلاب این سینما چند سال تعطیل شد تا اینکه پس از بازسازی در سال ۱۳۷۵ در دو سالن با ظرفیت پانصد و سی نفر یعنی سال اول سیصد نفر و دویست نفر شروع به فعالیت کرد. در تئاتر شماره دو فیلم‌های «خاله قرمزی»، «خال خیالی» و «دست‌نخورده‌ها» از پرفروش‌ترین فیلم‌های این سینما بودند.

فیلم آتش گرفت

در سال ۱۳۳۷ سینما المپیا با ظرفیت ۷۴۸ نفر در خیابان آذربایجان، نبش خیابان سلسبیل افتتاح شد. این سینمای نوستالژیک از بدو راه اندازی یکی از پرمخاطب ترین سینماها بوده است و مردم خاطرات زیادی از تماشای جدیدترین فیلم های روز در این سینما دارند. این سینما در 6 فروردین 1348 در معرض آتش سوزی قرار گرفت و پس از بازسازی تا سال 1389 فعال بود اما چند سالی چراغ های آن کاملا خاموش شد.