حمید جبلی و اکبر عبدی مروری بر یک دوستی ۴۰ ساله

به گزارش تینو، اکبر عبدی و حمید جبلی با اینکه پیش از این دوگانه سینمایی نبودند، فیلم هایی را به اشتراک گذاشتند که در سینمای ایران باقی مانده است. «ای ایران» ساخته ناصر تقوی و «دلشادجان» ساخته علی حاتمی دو نمونه از این همکاری مشترک هستند. نکته جالب در مورد این دو این است که معمولاً همکاری های مکرری بین این دو کمدین اتفاق می افتد. با این حال، با وجود اینکه هر دو کمدین هستند، همکاری مشترک آنها فقط یک سریال تلویزیونی کمدی بود. آنچه در این اینفوگرافیک می‌آید، نگاهی به این همکاری‌های مشترک است:

مثل آباد ۱۳۶۰

اولین کار مشترک اکبر عبدی و حمید جبلی سریالی تلویزیونی به نام مشعل آباد به کارگردانی ردا زیان بود. این مجموعه متکی بر ضرب المثل های فارسی است و هر قسمت شامل یک ضرب المثل و داستان آن است.

ناحیه پروبیا، 1362

این سریال در سبک طنز، کودکان را با اتفاقاتی که ممکن است در خارج از خانه برایشان رخ دهد و همچنین قوانین راهنمایی و رانندگی آشنا کرد. نویسنده این سریال بیژن برنگ است و داریوش مودبیان کارگردانی آن را بر عهده دارد.

ناحیه الصحا، 1363

بر اساس تجربه محله پروبیا، سریال محله سالم در سال 1363 به نویسندگی بیژن برنگ و کارگردانی حسین فردرو ساخته شد که مسائل بهداشتی را به کودکان آموزش می دهد. اکبر عبدی و حمید جبلی بازیگران اصلی این سریال بودند.

مردی که موش شد، ۱۳۶۴

این فیلم به کارگردانی احمد بخشی اولین فیلم مشترک عبدی و جبلی است. اتفاقات فیلم حول محور مردی سرمایه دار می گذرد که با پوشیدن لباس های کهنه به اداره مالیات می رود تا از پرداخت مالیات فرار کند و ادعای ورشکستگی می کند.

ای ایران 1368

تنها فیلم کمدی مشترک حمید جبلی و اکبر عبدی «ای ایران» ساخته ناصر تقوی است. این فیلم در دوران انقلاب می گذرد و یکی از آخرین فیلم های باقی مانده از سینمای ایران است.

مادر، 1368

در سال ۶۸ اکبر عبدی و حمید جبلی در فیلم مهم دیگری با یکدیگر همکاری کردند. «مادر» علی حاتمی یکی از بهترین فیلم های حاتمی است و صحنه بوسه اکبر عبدی بر چادر مادر یکی از ماندگارترین اوست.

دلشادجان، 1370

همکاری اکبر عبدی، حمید الجبلی و علی حاتمی بار دیگر در سال 1370 تکرار شد. فیلمی با عنوان دلشادگان درباره اولین ارکستر ایرانی است که در دوره قاجار برای ضبط موسیقی به اروپا رفت.

مرد آفتابی، 1374

این فیلم به کارگردانی همایون اسعدیان داستان دو دوست به نام‌های اکبر و حمید را روایت می‌کند که پس از فوت صاحب مغازه‌ای که در آن کار می‌کردند برای جستجوی کار به ژاپن می‌روند. این فیلم در زمانی تولید شده است که بسیاری از ایرانیان در آرزوی شغل خوب و برای تامین معاش خانواده خود به ژاپن رفته اند و به مشکلات این افراد اشاره می کند.