تصاویری از آثار انتزاعی هنرمندان مشهور

به گزارش تینو به نقل از فرارو، هنر مفهومی اصطلاحی است که به طور گسترده برای اشاره به حرکت و رویکرد هنری منسجم در خلق آثار هنری به کار می رود. برای هنرمند مفهومی، هدف هنری اصلی به مراتب مهمتر از کیفیت فیزیکی اثر، ارزش تزئینی آن و میزان مهارت و کار مورد نیاز است.

به عبارت دیگر، برای مفهوم گرا، ایده های او در اولویت اول و ویژگی های مادی اثر در اولویت دوم قرار دارند. هنر مفهومی مفهوم ما از منحصر به فرد بودن فیزیکی هنر را به چالش می کشد و تمرکز ما را به عملکرد ذهن انسان هدایت می کند.

مارسل برادرز، هنرمند مفهومی فراموش شده

نام این هنرمند به اندازه بسیاری از همکارانش شناخته شده نیست، اما او پیشگام یک شکل بسیار روشنفکرانه و پیچیده از هنر مفهومی بود. او تا چهل سالگی شاعری زحمتکش بود و با سوررئالیست های بلژیکی ارتباط داشت. او تا آخرین موفقیت هنری خود در فقر زندگی کرد. طبق گفته خودش، او الهام گرفته بود تا “چیزی بدون صداقت ایجاد کند” و به هنرهای تجسمی روی آورد.

یکی از موضوعات تکراری در هنر براثر، انتقاد از نخبه گرایی دنیای هنر و دست نیافتنی بودن نهادهای هنری بوده است. اگرچه فعالیت هنری او در اواخر عمر شکل گرفت، اما قبلاً از طریق دوستان زیادی با دنیای هنر و قوانین آن آشنا شده بود. او در آثارش با طبقه بندی اشیاء تصادفی و بازی با ابهام مفهوم هنر از کار متصدی موزه تقلید می کرد.

یکی از اولین و معروف‌ترین آثار او، «کمک حافظه»، شامل نسخه‌های فروخته‌نشده از کتاب شعر او با پوشش گچ بود. هنر خود را در کنار محدودیت فیزیکی اش قرار داد، با شعر روشنفکرانه ناب محصور در سوراخ زشتی از گچ. این فرآیند حفظ هیچ کمکی به حفظ معنای واقعی هنر نکرد، که در واقع کلماتی بود که در ساختاری غیرقابل دسترس برای چشم به دام افتاده بودند.

جان بالدسری

جان بالدسری هم به عنوان هنرمند و هم به عنوان معلم یکی از مهم ترین چهره های هنر مفهومی معاصر بود. او سال ها در چند دانشگاه آمریکا هنر تدریس کرد و دانشجویان خود را تشویق کرد که از هنرهای سنتی مانند نقاشی و مجسمه سازی دور شوند. او در کار خود، تکنیک ها و مواد را دوباره ابداع کرده و دوباره به کار می گیرد و به مرزهای ناپایداری که نهادهای هنری جهان در آن فعالیت می کنند حمله می کند. او کتابچه‌های متنی را برای هنرمندان مشتاق روی بوم نقاشی می‌کرد، عکس‌های افراد مشهور را دستکاری می‌کرد، و آثار هنری ویدئویی روی صحنه می‌برد.

در طول سال ها، او کل مفهوم هنر و روند خلق آن را زیر سوال برده است. معروف ترین و تاثیرگذارترین کار او تخریب بود نه خلقت. در سال 1970، او صدها نقاشی قدیمی خود را سوزاند، خاکستر آنها را جمع آوری کرد و از آنها بیسکویت درست کرد و کار خود را “پروژه سوزان” نامید. این عمل، که ظاهراً برخلاف مفاهیم سنتی بود، مرزهای بین آنچه که مخرب و سازنده است را محو کرد، زیرا بقایای چیزهای ویران شده مبنایی برای ایجاد چیز جدیدی می شود. برخی از منتقدان هنری این اثر را به عنوان یک عمل تطهیر آیینی تعبیر کردند که در آن هنرمند هویت هنری قبلی خود را بازیافت کرد تا به هویت جدیدی جان بخشد.

دیمین هرست

دیمین هرست نیازی به معرفی ندارد. او بدون شک یکی از مشهورترین هنرمندان معاصر اعم از مردمی و بدعت گذار است. دغدغه اصلی او مفهوم مرگ و معنای آن برای بشریت است. او معتقد است ناپایداری تنها چیزی است که هستی را گرانبها و ارزشمند می کند و آگاهانه قطعات تکان دهنده و نفرت انگیزی برای اثبات این مفهوم خلق می کند.

در طول سال‌ها، او اجساد در حال تجزیه حیوانات، قسمت‌های بریده شده بدن انسان و تاکسیدرمی را با هم ترکیب کرده است. حتی تصاویر غیر جنجالی او ویژگی های تیره تری را پنهان می کنند. به نظر می رسد مجموعه «نقاشی های پزشکی» هیرس مجموعه ای از شبکه های ساخته شده از نقاط رنگی است. با این حال، اینها ساختارهای مولکولی داروهای پزشکی بالقوه کشنده بودند. در سال 1992، این هنرمند یک مدل در مقیاس کامل از یک داروخانه ساخت که احساسات و ایده های الهام گرفته از محیط را بررسی می کرد.

با این حال، شهرت هیرست در حراجی ها زیاد نیست. منتقدان طی سال‌ها آن را به دلیل رفتار غیراخلاقی با بدن، احساسات‌گرایی و ترویج مصرف‌گرایی مورد انتقاد قرار داده‌اند. او همچنین به دلیل درگیری با NFT ها مورد انتقاد قرار گرفته است. او پروژه خود به نام «ارز» را در سال 2021 راه اندازی کرد و به علاقه مندان پیشنهاد خرید 10000 نسخه دیجیتالی از آثار دست ساز خود را داد. پس از تایید خرید، Hearst معادل فیزیکی اثر فروخته شده را از بین برد، بنابراین وجود آن را فقط به رسانه دیجیتال محدود کرد. این عمل به دلیل تأثیر مخرب صنعت NFT بر محیط زیست و همچنین غیرمادی شدن و تخریب هنر برای کسب سود، انتقادات قابل توجهی را دریافت کرده است.

مائوریسیو کاتالان

Mauricio Cattelan یکی از مشهورترین هنرمندان معاصر است که بدون تحصیلات هنری توانستند حرفه خود را بسازند. او زمانی که به عنوان یک مبل‌ساز کار می‌کرد و در نمایشگاه‌های هنر معاصر شرکت می‌کرد، یاد گرفت. امروزه آثار او ابهام نمادها را در بر می گیرد و فرهنگ عامه را تقلید می کند در حالی که با کمال میل بخشی از آن است. درست مانند کار “کمیک” بدنام خود که در آن یک موز را به دیوار چسباند، این هنرمند معمولا خشم عمومی را بخشی از مفهوم خود می داند.

تمام آثار کاتلان بر اساس طنز سیاه و تحریک آمیز است. او از استفاده از مواد و اشکال بحث برانگیز ترسی ندارد، از اسب های پر شده تا آدولف هیتلر. او در پس پوچ بودن سطحی آثارش، دغدغه ها و معانی عمیق تری را پنهان می کند. آهنگ او، آواز تروتسکی، شامل یک اسب مسابقه بزرگ است که از سقف آویزان شده است. اسب را نماد بصری انقلاب شکست خورده روسیه و یکی از رهبران آن، لئون تروتسکی می دانند. تروتسکی قصد داشت یک مدینه فاضله آزاد و عادلانه بر روی ویرانه های سلطنت بسازد، اما شکست خورد و کشورش بین زمین و هوا محصور شد که به ناچار زیر بار خود فرو ریخت.

جوزف بیوس، هنرمند مفهومی جنجالی

جوزف بیوس یک هنرمند مفهومی افسانه ای بود. یک خلبان سابق لوفت وافه ادعا کرد که در طول جنگ جهانی دوم، هواپیمای او در نزدیکی کریمه سقوط کرد و یک شمن تاتار کریمه او را با نمد، چربی و عسل به سلامت رساند. این شمن به وضوح برخی از دانش معنوی خود را با Beuys در میان گذاشت و دیدگاه خود را نسبت به زندگی تغییر داد.

پس از جنگ، بیویس ایدئولوژی نازی را محکوم کرد و به هنر روی آورد. او از حفاظت از محیط زیست، بازگشت به طبیعت و نیاز بشر به اختراع مجدد جهان پس از دو جنگ جهانی حمایت کرد. یکی از معروف ترین آثار او، چگونه تصاویر را برای خرگوش مرده توضیح دهیم، نمایشی بود که در آن یک حیوان مرده را در حالی که سرش با عسل و برگ های طلا پوشانده شده بود در اطراف یک گالری هنری خالی حمل می کرد و معنای نقاشی را توضیح می داد. نمایش پر از غم بود، اما همچنان امید به رستگاری و تناسخ داشت.

با این حال، با وجود شهرت گسترده‌اش، شخصیت Beuys پیچیده‌تر از آن چیزی بود که به نظر می‌رسید. مورخان هنر ثابت کرده اند که داستان او درباره شمن کریمه هم از نظر جغرافیایی و هم از نظر منطقی معنا ندارد. علاوه بر این، مطالعات اخیر نشان داده است که بیویس با مقامات نازی که پس از جنگ به آمریکای جنوبی گریخته بودند، ارتباط داشت و آنطور که به نظر می رسید مخالف ایدئولوژی آنها نبود.