بیشتر جهان ما در تاریکی است و نه چیزی بیشتر

تینو – یکتا فراهانی: یافتن نور کیهانی برای تایید نظریه های ما در مورد اینکه جهان از چه چیزی ساخته شده است ضروری است. اما برای انجام این کار، دانشمندان مجبور شدند یک فضاپیما را به دور از خورشید ما بفرستند.
فضاپیمای نیوهورایزنز ناسا دقیق ترین و مستقیم ترین اندازه گیری ها را از میزان کل نور تولید شده توسط جهان ما انجام داده است.

مرزهای جهان را مشخص کنید

این سوال که چگونه می توان مرزهای جهان را تعریف کرد، چندین دهه است که اخترشناسان را متحیر کرده است. زیرا از طول منظومه شمسی، نور خورشید پراکنده و گرد و غبار و یخ بین سیاره‌ای، اندازه‌گیری نور محیطی را که توسط صدها میلیارد کهکشان در کیهان تولید می‌شود، مختل می‌کند.

به گزارش Livescience، بیش از 18 سال پس از پرتاب و 9 سال پس از نقشه برداری از سطح پلوتو، فضاپیمای نیوهورایزنز پاسخی برای این سوال پیدا کرده است.

اندازه گیری نور کیهانی

این فضاپیما نور کیهانی را زمانی که بیش از 5.4 میلیارد مایل (8.8 میلیارد کیلومتر) از زمین به فضای سرد و تاریک منظومه شمسی طی کرد، اندازه گیری کرد و محققان یافته های خود را منتشر کردند.
پس زمینه نور مرئی که در طول زندگی کیهان انباشته شده است (به نام پس زمینه نوری کیهانی یا COB) برای ستاره شناسان مهم است زیرا به آنها کمک می کند نور حاصل از ستاره ها و سیاهچاله های بیرونی را با نور پیش بینی شده توسط تئوری مقایسه کنند.

بیشتر بخوانید:

تصویر کنونی ما از جهان

با مقایسه نور ستاره ها و سیاهچاله ها از بیرون با نور پیش بینی شده توسط تئوری، اگر این دو عدد مطابقت داشته باشند، تصویر فعلی ما از جهان عمدتاً درست است. اما اگر این تصاویر نادرست باشند، می تواند به این معنی باشد که در جهان بیش از آنچه که ما می دانیم در حال وقوع است. با این حال، اندازه گیری COB به طور دقیق از زمین یا حتی از درون منظومه شمسی بسیار دشوار است.

اندازه گیری قدرت بولیوی ها

مردم بارها و بارها سعی کرده اند آن را به طور مستقیم اندازه گیری کنند. اما در قسمت ما از منظومه شمسی، نور خورشید منعکس شده و غبار بین سیاره ای زیادی وجود دارد که نور را در اطراف ما پراکنده می کند و آن را به مه مه آلود تبدیل می کند که نور کم نور جهان های دور را پنهان می کند.
Emma Tadlower، محقق و ستاره شناس در NOIRLab بنیاد ملی علوم در توسان، آریزونا، در بیانیه ای گفت: تمام تلاش ها برای اندازه گیری قدرت COB از درون منظومه شمسی از عدم قطعیت های قابل توجهی رنج می برد.

تصویری از کیهان

برای دور زدن این مشکل، فضاپیمای نیوهورایزنز منتظر ماند تا در کمربند کویپر در مسیر خود به سمت فضای بین ستاره ای قرار گیرد. سپس از بدنه خود برای محافظت از تصویربرداری شناسایی برد بلند (LORRI) در برابر نور خورشید استفاده کرد و از مرکز روشن کهکشان راه شیری دور شد. سپس فضاپیما بیست عکس از فضا گرفت.
پس از کالیبره کردن دقیق سطوح نور مشاهده شده با سطوح مادون قرمز ثبت شده توسط ماهواره کاوشگر غبار پلانک، محققان به برآورد خود از نور مرئی کیهان رسیدند.
نتیجه با شدت نوری که تصور می‌شود توسط همه کهکشان‌ها در 12.6 میلیارد سال گذشته تولید شده مطابقت دارد، به این معنی که (حداقل در طیف مرئی) ستاره‌شناسان بعید به نظر می‌رسد که هیچ چیز مهمی را در مدل خود از دست بدهند.