به هر قیمتی هم نمی‌خواهم صاحب گیشه شوم | فیلم من با این شرایط نمی‌تواند با فیلم کمدی رقابت کند

به گزارش سایت تینو، بابک خواجی‌باشا گفت: ممکن است برخی دوستان و مسئولان مدعی باشند که باید از سینمای اخلاقی و انسان‌دوستانه حمایت شود، اما در واقع در پخش فیلم و همراهی این‌طور نیست. در خوشبینانه ترین حالت، حدود 120 اکران در روز اکران دارم که برخی از آن ها نیز برگرفته از سینما هستند و علاوه بر آن، با حدود 800 اکران اختصاصی کمدی روبه رو هستیم… قطعا در این شرایط فیلم من نمی تواند با یک فیلم رقابت کند. فیلم کمدی و این کاملاً ممکن است زیرا وقتی زمینی که به من اختصاص داده شده صد متر است، نمی توانم چندین تن میوه برداشت کنم زیرا زمین من کوچک است.

نویسنده ای که این فیلم را با حال و هوای محلی نوشته است درباره شکل گیری ایده فیلم و میزان بهره برداری از زندگی اطرافش در نوشته هایش گفت: در اصل داستان های کتاب مجموعه ای از خاطرات است. ، زندگی و اتفاقاتی که در اطراف آنها می افتد رخ می دهد و ایده “در آغوش درخت” زمانی برای من شکل گرفت که با خانواده ای روبرو شدم که در آستانه طلاق بودند. ناامیدی کودک خانواده از این اتفاق و اینکه نمی تواند به کسی بگوید احساس کردم و این اتفاق باعث شد که وظیفه خودم بدانم فیلمی بسازم که این حس را به خانواده های در آستانه جدایی منتقل کند تا شاید ادای دینی برای فرزندان این خانواده ها باشد که هنوز نمی توانند در این بین تصمیم بگیرند.

این کارگردان افزود: در بین همه خانواده های اطراف ما چنین خانواده هایی وجود دارد و من در این فیلم بیشتر به چنین موقعیت ها و داستان هایی اختصاص پیدا کردم و چون خانواده های زیادی و فرزندانشان درگیر چنین مشکلاتی هستند تصمیم به ساخت فیلم گرفتم. در مورد این

کارگردان فیلم «در آغوش درخت» در پاسخ به اینکه آیا تغییراتی در سناریو ایجاد شده است یا خیر؟ وی تایید کرد: نگارش فیلمنامه حدود یک سال و نیم طول کشید و یک سال به دنبال سرمایه گذار و تهیه کننده بودم و زمانی که فیلم به مرحله تولید رسید هیچ تغییری نکرد.

وی افزود: سناریوهایی که از درون نویسنده می آید و افراد زیادی در آن نقش ندارند، سناریوهای بهتر و صادقانه تری هستند و مخاطب بهتر می تواند با این سناریوها ارتباط برقرار کند.

خواجی باشا درباره نحوه انتخاب بازیگران اصلی این فیلم گفت: بازی فوق العاده جواد قامتی را در فیلم پوست به کارگردانی برادران ارک و تهیه کنندگی محمدرضا مصباح دیدم و دوست داشتم با او همکاری کنم. او بازیگر توانمندی است که هنوز به تمام ظرفیت های خود نرسیده است و جا برای فرصت های بهتر برای او وجود دارد.

وی ادامه داد: مارال بنی آدم نیز هنرمندی با اخلاق بالاست و چند نمایشنامه او را تماشا کرده ام که در آنها درخشیده است. احساس می کردم او یک مادر است که می تواند در این فضا مادری مورد نظر من را به من بدهد و این اتفاق افتاد. هر دو بازیگر بسیار با هم سازگار بودند و تحلیل درست آنها از نقش در فیلم «در دامان درخت» خوب بود.

کارگردان «در آغوش بگیر» در پاسخ به اینکه بسیاری از سینماگران از بازیگران مشهور برای تماشای فیلم خود استفاده می کنند، گفت: بیشتر سینماگران نگران بازگشت سرمایه خود هستند و به همین دلیل از این روش برای جذب مخاطب استفاده می کنند. البته آنها مقصر نیستند چون می‌خواهند در این زمینه به فعالیت خود ادامه دهند و نمی توان به آن ایراد گرفت زیرا حضور بازیگران مشهور در فروش فیلم تاثیرگذار است اما معتقدم این تابویی است که باید شکسته شود.

وی افزود: حداقل وظیفه فیلمسازان این است که هر ساله چند چهره از هنرجویان بازیگری یا سازندگانی که در کلاس های بازیگری شرکت می کردند به سینمای کشور اضافه کنند تا جان تازه ای به سینمای کشور بدهند چرا که مردم همیشه به دنبال این هستند. متن های جالب کارگردان های جدید با بازی های جدید و بازیگرانی با سبک های جدید هستند و من عاشق استفاده از بازیگران توانمند در فیلم هایم هستم.

آن طور که خاسه پاشا درباره انتخاب بازیگران کودک در فیلم «در دامان درخت» گفت: یکی از بازیگران کودک پسرم و دیگری برادرزاده ام بود. البته بازیگری کودک را خیلی دوست دارم و سعی کردم در کارهای آقای مجیدی و میرکریمی به عنوان دستیار خوب یاد بگیرم و همچنین علاقه زیادی به کار مستقل در این ژانر دارم.

بابک خواجی پاشا پاسخ داد که شما نگران بازگشت سرمایه نیستید؟ وی گفت: ساخت این فیلم را با سرمایه شخصی به دلیل اعتقادی که در جامعه خود داشتم شروع کردم و با فروش سرمایه عمرم فیلم را ساختم. در واقع هیچکس به من درخواست یا پیشنهادی برای ساخت فیلم نداد و من فیلم را به طور مستقل فیلمبرداری کردم، سپس شراکت گرفتم و سپس آن را به سازمان های مختلف فروختم، زیرا به فکر ساخت فیلم «در بغل» افتادم. درخت» به عنوان وظیفه بشردوستانه من. اگر در زندگی مان دو فیلم بسازیم که دردها و مشکلات جامعه را التیام بخشد، عاقبت به خیر می شویم و می توانیم در آرامش زندگی کنیم.

وی در ادامه تاکید کرد: معتقدم اگر میلیاردها دلار هم داشتیم اما با هنر دردی را حل نمی کردیم نمی توانستیم به نام هنرمند برسیم و در این زمینه نباید زیاد به فکر درآمدزایی باشیم. ، زیرا به هیچ وجه نمی توانید هنرمند شوید.

این کارگردان درباره میزان رضایت خود از اکران اولین فیلم بلندش گفت: در حال حاضر وضعیت اکران «در آغوش ذریم» بسیار خوب است و احساس می کنم مردم فرق فیلم خوب و بد را می دانند. ” البته این نوع فیلم ها مخاطب خاص خود را دارد و این قشر از جامعه حق دارند فیلم های مورد علاقه خود را داشته باشند. یعنی نباید فقط کمدی ها را در سبد خانواده قرار داد. باید در نظر داشت که گاهی مخاطبان نمایش های اجتماعی و خانوادگی را دوست دارند. اگر تصور می کنیم ذائقه مخاطب تغییر کرده است، به این دلیل است که آن ها فقط کمدی بوده اند، مثل جامعه ای که غذای اصلی خود را فست فود می داند و دیگر غذاهای سنتی را دوست ندارد. مخاطب امروزی هم به چنین مدلی عادت کرده است اما وظیفه ماست که چنین فیلم هایی بسازیم تا ذائقه مخاطب برگردد.

در ظاهر می گویند از سینمای اخلاقی و انسانی حمایت کنید اما… / وقتی یک زمین صد متری به من می دهند، نمی توانم چند تن میوه از آن برداشت کنم!
خواجی باشا در خصوص اینکه چرا آبی روشن (دومین فیلم او که قبل از اولین فیلمش اکران شد) از نظر کارشناسان فیلم خوبی بود اما آنطور که باید تماشا نشد، گفت: همانطور که اشاره کردم سلیقه مردم تغییر کرده است. دلیل این امر موضوع دوم است که ممکن است برخی از دوستان و مسئولان مدعی حمایت اخلاقی و انسانی باشند، اما در واقع در پخش فیلم و همراهی آنها چنین اتفاقی نمی افتد.

وی در ادامه بیان کرد: در خوش بینانه ترین حالتم حدود 120 اکران در روز اکران دارم که تعدادی از آن ها را سینماها نیز می گیرند و علاوه بر آن با حدود 800 اکران مربوط به فیلم های کمدی روبه رو هستیم. قطعا فیلم من در این شرایط نمی تواند با یک فیلم کمدی رقابت کند و اصلا امکان پذیر نیست، چون وقتی زمینی که به من اختصاص داده شده صد متر است، نمی توانم چندین تن میوه برداشت کنم چون زمینم کم است.

آیا از هر فیلمی که در سال های گذشته موفقیت زیادی داشته باشد، چیزی به خاطر دارید!؟ این فقط یک شوخی بود و بس. اما ببینیم این فیلم ها با ملت و فرهنگ ما چه کردند…

این کارگردان گفت: البته مردم خواهان رشد و حمایت از سینمای روشنفکری هستند، اما قدرت لازم را هم ندارند و قدرت پول بیش از هر چیز دیگری! وقتی فروش فیلم بالا می رود، همه با آن همراهی می کنند، اما بیایید نگاهی به سال های قبل بیندازیم و ببینیم کدام یک از پرفروش ترین فیلم های هشت سال گذشته، چیزی را به یاد دارید!؟ این فقط یک شوخی بود و بس. ببینیم این فیلم ها با ملت و فرهنگ ما چه کرده است. آیا فیلم های عباس کیارستمی، امیر نادری، مجید مجیدی و رضا میرکریمی موفق بودند؟ این یک واقعیت است که فیلم های سرگرمی بزرگترین درآمد تمام دوران بوده اند.

خواجی باشا در پاسخ به چالش هایی که برای ساخت فیلم «در دامان درخت» با آن مواجه بودم، گفت: چون این فیلم از دل من زاده شد، در ساخت این فیلم با چالش خاصی مواجه نشدم. خدا خیلی به من کمک کرد و نیازی به تولید این کار نبود، با اینکه پول زیادی نداشتم و هزینه ساخت این فیلم احتمالاً یک پنجم فیلم های دیگر بود، اما در واقع نداشتم. هر گونه چالش خاص و این فیلم به صورت مسالمت آمیز تولید شده است.

وی در پاسخ به این سوال که آیا این آرامش به این دلیل نیست که فیلم در شهر شما تولید شده است، گفت: شاید بخشی از این آرامش به خاطر همین بوده است.

خاسه پاشا درباره استفاده از ظرفیت سینما در شهرهای کوچک گفت: وظیفه ما این است که در شهرهای مختلف کشور نخبه یابی کنیم. در جامعه ما تصور نمی شد که فقط شهرهای بزرگ خواهان هنر و فرهنگ باشند و قرار بود این فرهنگ در کشور ما گسترش یابد. حالا یک بچه حاشیه شهرهایی مثل یاسوج، سنندج، تبریز و ارومیه چطور می تواند وارد سینما شود؟ چه زمانی کسی در مراکز استان ها فیلم نمی بیند و در کدام سینماها باید فیلم ببیند؟ به جز حدود شش سینما در مراکز استان ها که هزینه های زیادی برای ساخت آن ها صرف شده است، چرا در شهرهای کوچک سینما وجود ندارد؟ هزینه ساخت سینمای 50 نفری که هنوز ساخته نشده چقدر است؟

وی ادامه داد: آیا این واقعیت نیست که اکثر هنرمندان باقی مانده از هویت اصیل روستایی هستند، پس چرا فیلم ها در قالب تورهای سینمایی در این روستاها و شهرهای کوچک نمایش داده نمی شود؟ حقیقت این است که هیچکس به دنبال نخبگان ورزشی و فرهنگی در روستاها و شهرهای کوچک نیست. مثلاً در شمال کشور ما شناگر زیاد داریم، اما چرا شناگر نخبه وجود ندارد؟ آیا در جنوب کشور ظرفیت اعزام دونده به المپیک را نداریم؟ در شوراهای ورزشی سراسر کشور در شهرهای کوچک به دلیل کمبود امکانات و بی علاقگی هیچ اتفاقی نمی افتد و هر روز این گنجینه بزرگ کودکان و نوجوانان کشور دیده نمی شود و نگرانی از این بابت وجود ندارد. باید استعدادهای این کودکان و نوجوانان را شناخت و پرچم را به اهتزاز درآورد تا این کودکان و نوجوانان هر روز در عرصه های مختلف هنری و ورزشی بدرخشند.

بابک حاجی پاشا در پاسخ به اینکه آیا به رویکرد فعلی خود در عرصه فیلمسازی ادامه می دهید یا شاید به سمت سینمای تجاری حرکت کنید؟ وی به صبا گفت: پدرم یک زمین کشاورزی برایم گذاشت که ترجیح می دهم آن را زراعت کنم و سختی ها را تحمل کنم اما در هیچ فیلمی کار نمی کنم چون حق مردم بر دوش ماست. البته باید گیشه را به موضوع نزدیک کنم چون گیشه چیز بدی نیست اما به هر قیمتی نمی خواهم صاحب گیشه شوم و به همین منوال ادامه می دهم. امیدوارم همه فیلمسازان به این موضوع در گیشه توجه کنند و به آن بپردازند.

وی در پایان درباره فعالیت آینده خود در عرصه فیلمسازی گفت: در حال نگارش فیلمنامه هستم و پس از اتمام کار تولید آن را آغاز خواهم کرد.

منبع: صبا