به عشق امام حسین(ع) علم می‌سازم | روایتی از کارگاه قدیمی علم‌سازی در تهران | نمادهای علم چه معنایی دارند؟

تینو، لیلا شریف: وسط خیابان شلوغ مصطفی خمینی، نرسیده به چهارراه سیروس، در میان مغازه هایی که مواد شوینده و ظروف پخت و پز صنعتی می فروشند و کارهایشان همیشه سکه است، مغازه ای است که کبوتری نشسته است. پشت پنجره زشت آن و بسیاری از رهگذران با عجله نگاه می کنند. داخل مغازه پر از تیغه ها، حکاکی های آهنی و پیرمردی است که نام ائمه را روی بوته ای از جرثقیل های کوچک حک کرده است. موهای سفیدش، لباس مشکی تنگ و دستانش که از کار زیاد سیاه شده بود، بیش از هر چیز دیگری خودنمایی می کرد.

جواد جوادی نزدیک به 70 سال سن دارد و در گوشه و کنار مغازه اش نمادی از پرچم است، کنار تیغه های کنده کاری شده نامش مطهر امام اطهر، کبوترهایی که نماد آزادی هستند، در گوشه گوشه ای عاشقان حسین(ع) هرکدام را برای حفظ و نگهداری تماشا می کنند. پرچم. هیئت آنها از مغازه این دنیای باستانی بازدید می کند.

پیرمردی که آثار آهن کاری در او دیده می شود از پیوند زندگی اش با نام حسین و کربلا نقل می کند: «از 18 سالگی به این کار آمدم امام حسین (علیه السلام) به من برکت داد از زمانی که پنجاه سال پیش شروع به کار کردم، پرچم می‌سازم و می‌فروشم.

با وجود اینکه قیمت علم وارد بازار شده و استاد جوادی نسبت به سال‌های گذشته کمتر علم تولید می‌کند، مشتریان همچنان برای خرید یا پردازش علم خود نزد استاد جوادی می‌روند: «۵۰ سال پیش علم ۱۳ تیغه را ۶۵۰۰ تومان می‌فروختم. و الان این 13 تیغه 50 میلیون تومان الان به دلیل گرانی علم هیأت های زیادی برای خرید آنها نمی آیند و ما بیشتر تجهیزات علمی می فروشیم.

آنقدر کتابهای علمی نوشت که دیگر آنها را به یاد نمی آورد: «کتابهای علمی که می نوشتم نه تنها به شهرهای مختلف ایران می رفت، بلکه حتی یکی را به عراق و آمریکا می فرستادم سالانه 200 کتاب علمی تولید کنید.

به علم پیش نویس چنان اشاره می کند که گویی مرکز ثقل دکان شده است و تمام جزئیات علم را با دقت فراوان بیان می کند که گویی علم جزء وجود او بوده و آن را ردیف به ردیف حذف کرده است. . این عاشقی است که به قول خودش به زندگیش برکت داد: «مشتری می آمد می گفت می خواهم پولم را خرج هیئت کنم و بعد از عاشورا به خاطر پرچم قبول کردم عشق.” برای امام حسین و خداوند روز من را نیز برکت دهد.»

در کنار استاد جوادی، نزدیک به 40 سال است که دوست قدیمی اش با ایشان همکاری نزدیک دارد. زندیه که خود را شاگرد استاد جوادی می‌داند، ماجرای معاشرت ایشان با علوم امام حسین (علیه السلام) را این گونه نقل می‌کند: «هر چهل سال است که با استاد جوادی کار می‌کنم سالی که محرم شروع می شود، همه مجالس و افرادی که علوم شخصی دارند، شروع به کار می کنند و تیغه های آن را به بدنه علم وصل می کنند، من هم پرچم شخصی دارم که هر سال بعد از هفتم امام حسین (علیه السلام) تیغه های آن را جدا می کنم. او) تا محرم بعد در خانه تیغه ها را تمیز و وصل می کنم و علم به هیئت می رود.

در میان تکه‌های تهران، تعداد کمی از تکه‌های آن به ۷۰۰ سال قدمت دارند و برخی از آن‌ها مانند تکشال محله دولاب، قدمتی نزدیک به ۵۰۰ سال دارند. زندی که مثل استاد جوادی پیر بر موهایش می نشیند اما آتش عشق به سیدالشهدا در دلش زنده می شود با گفتن این جملات طعم خاصی در کلامش می نمایاند و از خاص ترین علم ایران می گوید: خاص ترین علم ایران مربوط به محله میدون میر قم است. این پرچم که طوق نام دارد، دارای دو تیغه سلطنتی است که مجموعاً 5 متر است و این دو تیغه به یکدیگر متصل هستند. با تفنگ.”

زندی در کنار تیغه های علم، چشمانش را کمی باریک می کند تا خاطراتش را از این علم خاص مرور کند و ادامه می دهد: این دو تیغه به وسیله یک شش ضلعی به هم وصل شده اند و بر خلاف علوم رایج که آن طور که می شنوید به شکل مردم ایستاده اند. این معرفت مانند تابوت با کمک چند نفر از همسایگان به سمت حرم حضرت معصومه (س) همراه با دعای ویژه هر ساله در صبح روز عاشورا برگزار می شود.

در گذشته از هر پرچم فقط یک نمونه ساخته می شد و آن طور که زندیه توضیح می دهد، مشهورترین پرچمدار ایران در حال حاضر شخصی به نام رسول حسین خوخالی است که در اصفهان کار می کند. این استاد برای هر تیغه نزدیک به یک میلیارد دلار هزینه می کند و سفارشات او چندین سال طول می کشد.

گزارشی کمتر شنیده شده از اجزای علم

استقرار حکومت شیعی صفوی را می توان نقطه آغازی برای استفاده گسترده از پرچم در مراسم عزاداری ماه محرم دانست، چنانکه در آن زمان تیغه ای فلزی بر روی چوبی قرار می گرفت و تیغه آن به تنهایی به عنوان پرچم حمل می شد. بر شانه های تشییع جنازه عزاداران.

ظاهر پرچم برگرفته از حدیث نبوی است که الحسین چراغ هدایت و کشتی نجات است (یعنی الحسین چراغ هدایت و کشتی نجات است) و به همین دلیل تلاش است. برای ساخت قاب اصلی پرچم به شکل کشتی ساخته شده که تیغه های آن نماد شهدای کربلاست و ائمه اطهار بر روی آن قرار گرفته اند. هر جزء علم معنای خاصی دارد.

پادشاه اصلاح: این تیغ ​​بزرگتر از سایر تیغه های پرچم است و نماد برکت امام حسین (علیه السلام) بر نیزه است. این تیغه ها از 5 تن عبا شروع می شود تا تیغه های بزرگتر که حاوی تیغه های بیشتری هستند و نماد سرهای شهدای کربلا هستند.

خورشید بر فراز شاه تگ: نماد سر مبارک سیدالشهدا است که نورانی شد.

اژدها: در ابتدا و انتهای هر پرچم یک اژدها وجود دارد و هر پرچم نمادی از رهبران کاروان اسرای کربلاست. دو اژدها نیز در کنار شاه تغ وجود دارد که نمای داخلی نیزه داران را که سر مبارک سیدالشهدا بر روی آن قرار دارد، نشان می دهد.

کبوتر: مصداق آزادگی است و امام حسین علیه السلام در صحرای کربلا به نیروهای دشمن فرمود: لااقل اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید.

شش ضلعی: این قسمت از نشانگر نیز نمادی از قبر مطهر شش گوشه سیدالشهدا است که درست در پایین شاه تغ قرار دارد.

گوی: چند سانتی متر زیر شش گوشه، توپی بر روی نوشته های ائمه قرار دارد و دلیل وجود آن در زیر شش گوشه این است که قبر امام حسین (علیه السلام) همراه با قبر است. شش گوشه روی زمین مانده بود زیرا خون شهید کربلا از خون خداست.

جعبه های مکعبی شکل: چند جعبه کوچک در جاهای مختلف پرچم دیده می شود که هر کدام نشانه ای از حرم اهل بیت علیهم السلام است.

شیر نر: این دانش ریشه در سنت رایج صحرای کربلا دارد و بسیاری بر این باورند که در جنگ کربلا شیری برای حفاظت از خیمه ها به کمک امام حسین (علیه السلام) آمد.

طاووس: امام حسین (علیه السلام) و اهل بیتش مظهر زیبایی هستند و با قرار دادن طاووس در کنار تیغه های معرفت سعی شد این مفهوم به مخاطب منتقل شود.

خروس: نماد اذان صبح و تأکید بر نماز است.

فاخته: نماد لحظاتی است که حضرت ام البنین از شهادت امام حسین و فرزندانش مطلع شدند، زیرا بسیاری از فرهنگ های عامه معتقدند در روز عاشورا پرنده ای فاخته از صحرای کربلا به مدینه آمده است. شهادت فرزندان حضرت علی و ام البنین را گزارش کند.