به دنبال امید در زندگی یک مادر نابینا بودم

تینو: با آغاز هجدهمین دوره جشنواره بین المللی فیلم حقیقت، مهدیه سادات مصور با فیلم مستند «چاو» در این دوره حضور دارد. این کارگردان مستند دو سال پیش با مستند «عزیز» در جشنواره فیلم هش‌شیت جایزه بهترین فیلم هیئت داوران را از آن خود کرد.

کارگردان مستند «چاو» این بار با مستند «چاو» به جشنواره آمد و درباره فیلمش به همشهری می گوید: این فیلم درباره مادری نابینا است که با وجود چالش های ناشی از نابینایی اش، او را ادامه می دهد. سفر مادری با اراده و توانایی. فیلم مستند «چاو» از مجموعه «پا تا ماه» در خانه هنر رسانه دیما تولید شده و یکی از آثار بخش مسابقه هجدهمین جشنواره فیلم حقیقت است.
سادات در خصوص نحوه انتخاب موضوع این فیلم می گوید: در مجموعه مستند «پا به ماه» همواره به دنبال روایت جنبه های انسانی زندگی مردم در موقعیت های مختلف بوده ام. هدف من از خلق «چاو» ایجاد تصویری از توانمندی و امید برای مخاطب است. برخلاف بسیاری از مستندهایی که با نگاهی رقت انگیز به موضوعات می پردازند، در «چاو» سعی کردم داستان را از زاویه ای روایت کنم که احساس توانمندی و امید به زندگی را در مخاطب ایجاد کند.

این کارگردان در پاسخ به چالش‌های ساخت چاو می‌گوید: «برقراری ارتباط با موضوع در مستندهای سوژه‌محور می‌تواند تقریباً سه ماه به طول انجامد که برای ایجاد اعتماد ضروری است و فضای امن برای سوژه.
وی درباره موضوع فیلم جدیدش می افزاید: تصمیم گرفتم به موضوع معلولیت های مادری بخصوص مادران نابینا یا ناشنوا بپردازم. بعد از کلی جست و جو به سنندج رسیدیم و مادری نابینا به نام الهام پیدا کردیم که همسرش سیامک هم مشکل بینایی داشت. 9 ماهگی بارداری تجربه ای است که هر مادر لحظه به لحظه آن را تجربه می کند. این تجربه برای یک مادر نابینا چگونه است؟ این سوال برای من در ساخت مستند بسیار مهم بود و نیاز به روایت بیشتری داشت تا بتوانم آن را به فیلم تبدیل کنم.
مهدیه موسوی همچنین توضیح می دهد: این فیلم با هدف ارائه تصویری از الهام برای یک مادر نابینا است. انتخاب دیدگاه کارگردان در این گونه آثار نقش اساسی دارد. من به عنوان کارگردان باید انتخاب می کردم که از چه زاویه ای به داستان نگاه کنم و چگونه به روایت نگاه کنم.
وی درباره نقاط عطف مستند «چاو» نیز می افزاید: در مستند «چاو» دو نقطه عطف وجود دارد. اولین نقطه عطف مربوط به انتخاب الهام و سیامک در مورد بارداری و تصمیمی است که باید می گرفتند. نقطه عطف دوم در یک سوم پایانی فیلم رخ می دهد که الهام با ترس های جدیدی روبرو می شود. این ترس ها بخشی از روند بارداری است که هیچ مادری نمی تواند در آرامش کامل آن را طی کند. این فیلم سختی ها و نگرانی ها را به تصویر می کشد اما در عین حال بر پایه قدرت و امید مادرانه بنا شده است.
مهدیه سادات در پاسخ به مدت زمان ساخت این مستند می گوید: روند اخذ موافقت سوژه برای همکاری در فیلمبرداری زمان زیادی می برد. در این پروژه سه ماه برای ارضای الهام صرف شد. این زمان برای ایجاد ارتباط و فضای امن برای موضوع ضروری بود. پس از ارتباط با الهام و جلب اعتماد او، فیلمبرداری آغاز شد. این روند حدود 7 ماه به طول انجامید و پس از آن پست تولید فیلم نیز زمان زیادی را به خود اختصاص داد.

این کارگردان در توضیح همکاری با نویسنده در تولید مستندهایش توضیح می دهد: ایده استفاده از نویسنده برای شخص من ایده موفقی بود. نویسنده می تواند با کلمات بازی کند و به تدوینگر کمک کند تا نماها را طوری کنار هم بگذارد که داستان به درستی روایت شود و فیلم ریتم مناسبی پیدا کند.
محور در پایان به ساختار مجموعه مستند «با به ماه» اشاره می کند و می افزاید: در این مجموعه سعی کردیم داستان مادرانی از طبقات مختلف جامعه را روایت کنیم و در هر قسمت به ویژگی های خاص آن پرداختیم. جنبه های زندگی آنها در «با به ماه» همه داستان‌ها حول یک موضوع مشترک می‌چرخند، یعنی بارداری و زایمان، اما شرایط متفاوت و انتخاب‌های مادر، هر داستان را منحصربه‌فرد می‌کند.