به گزارش تینو، فیلم سینمایی «بازنده» به کارگردانی امین حسین پور و با بازی علیرضا کمالی، سارا بهرامی، صابر ابر، صدف عش آبادی، رویا جاویدنیا، محمدعلی محمدی، پیمان قاسم خانی و امیر قوارمنیش داستان یک زوج جوان است. با فرزند یک ماهه خود او بدون او به دنیا آمد و همسایه مقابل رفت و خانه را دزدید. کارآگاه کمالی که پسرش را در یک تصادف از دست داده و در پرونده قبلی خود ناموفق بوده است، پرونده را به دست می گیرد و تمام تلاش خود را برای یافتن آدم ربا به کار می گیرد.
این سریال بر اساس داستان «زوج همسایه» نوشته «شری لبنا» و ترجمه «زن جوزه» در ایران ساخته شده است. سریال داستان خود را بدون لکنت، بدون پیچش های بی مورد پیش می برد و مخاطب را درگیر خود می کند. نکته مهم در بازنده غیرایرانی جو آن است. هیچ یک از خانه ها، هتل ها و دفاتر رسانه ای شبیه نمونه های ایرانی نیستند. بازپرس ارتباط کمی با بازرسان ایرانی دارد. او با فنجان قهوه سر کار می رود و در تحقیقات و صحنه های جنایت ظاهر می شود و لباسش شبیه لباس بازپرس فیلم ها و سریال های آمریکایی است. رنگ تصویر نیز به گونه ای طراحی شده بود که به ایجاد این فضای غیر ایرانی کمک کرد. اما همه اینها را می توان به این دلیل دانست که کارگردان می خواست فضای خودش را در سریال بسازد و از شباهت فضا به زندگی ایرانی فراتر برود.
این سریال تاکنون توانسته رضایت بینندگان خود را جلب کند و میزان نظرات مثبت بیشتر از نظرات منفی بوده است.
سریال از قوانین ژانر پیروی می کند
یکی از منتقدان با اشاره به فضای غیرایرانی این سریال، رعایت قواعد این ژانر را ضروری دانست و نوشت: ژانر جنایی، معمایی و پلیسی به یکباره تبدیل به ژانر غالب سریال ها شده است و لزوما بد نیست. ” با این حال، برای پاسخ به این سوال نیاز به تحقیقات جامع است. چرا این اتفاق افتاد؟ سریال «بازنده» هم از همین دست است. البته از نظر فضاسازی هم می توان گفت که با دیگر سریال های تلویزیونی از این دست متفاوت است و از الگوهای هالیوودی پیروی می کند. در واقع از قواعد ژانر کلاسیک تحقیقات جنایی در سینمای هالیوود استفاده می کند. از این نظر گامی رو به جلو در سریال سازی شبکه های خانگی است و برچسب سریال های «غیر ایرانی» را به خود می گیرد. اساساً ما همیشه با مشکل خلق یک داستان پلیسی یا پلیسی خوب ایرانی مواجه هستیم که با حفظ قواعد ژانر رنگ غیر ایرانی به خود نگیرد. ظاهراً به گونه‌ای است که اگر به درستی انجام شود، شخصیت یا عمل به طور خودکار «خارجی» می‌شود.»
وی این سریال را با تعداد زیادی سریال های خانگی که در حال و هوای لمبانی می گذرد مقایسه کرد و در پایان گفت: وجه تمایز این سریال در سیل بسیاری از سریال های نمایش خانگی شبکه محور این است که فضا و شخصیت ها و شخصیت های کاملاً متفاوتی را ایجاد کرده است. بی دلیل برای مخاطب عام جذابیت داشت که به همان فرمول معمولی نرسید.» سبک روایت ظریف و تلاشی که برای پیروی از قواعد این ژانر انجام می شود بر اعتبار آن افزوده و آن را به یک اتفاق خوب در شبکه خانگی تبدیل کرده است.
منتقد دیگری درباره شخصیت‌های این سریال نوشته است: «شخصیت‌های سریال «بازنده» چیزهایی هستند که باید به آنها اشاره کرد این پیچیدگی باعث می شود که مخاطب در مورد او بیشتر بداند، یکی از نقاط قوت این سریال است. شخصیت‌ها و انگیزه‌های پیچیده‌ای که هر کدام نقشی مبهم در پیشبرد داستان دارند.»
در خصوص بازی ها به بازی علی رضا کمالی در سریال اشاره شد. او در نقش کارآگاه سخت گیر و درونگرا که مشکلات خانوادگی دارد و تجربه از دست دادن دختر خردسالش در تصادفی که در آن مقصر بود، بسیار خوب عمل کرد. یکی از منتقدان درباره اجرای او نوشت: «بازی فرماندهی علی رضا کمالی در نقش کارآگاهی جذاب، باهوش اما آسیب دیده، موفق به پیشبرد روایت و برقراری ارتباط موثر با مخاطب می شود». وی درباره بازی سایر بازیگران گفت: ویا جاویدنیا در نقش زنی مرموز و پولدار هیچ تفاوتی با نقش های قبلی اش ندارد، اما نقش همسر آشکارا شیطان صفت او فرصتی است تا پیمان قاسم خانی بازی خود را به اثبات برساند. سارا بهرامی قبلاً نقش شخصیتی را بازی می‌کرد که در موقعیت‌های فاجعه‌باری زندگی می‌کرد و در این جا در نقش یک زن افسرده که رازهای زیادی را به همراه داشت، به‌ویژه در نقش‌هایی از این دست، حالت‌های افتاده معمولی را دارد. که قرار است شخصیت ضعیفی را در خود جای دهد، مشکل اصلی صدف اسحاب‌آبادی است که برای بازی در نقش معتاد بلورین سیمرغ را از آن خود کرد، اما تا به حال به بازی مصنوعی و بازیگر نقش برادرش لطمه زده است خارج از فضا و این در مورد سایر بازیگران صدق نمی کند “تقریبا همه خوب بازی می کنند و نقش خود را به درستی انجام می دهند.”
در مورد بازی سارا بهرامی نظرات متفاوت بود و خیلی ها آن را نقطه ضعف کارنامه هنری او می دانستند، چرا که او با اغراق در حرکات و لحن یکنواخت و منقطع صحبتش، اجرای خوبی را ارائه نکرد.
آنچه مخاطبان نوشتند:
نظرات بینندگان را می توانید در زیر پست های سکوی پخش سریال مشاهده کنید:
یکی از مخاطبان به کندی سریال اشاره کرد و نوشت: دو قسمت آخر اما سریال کند پیش می رود.
دیالوگ ها و صحنه ها تصنعی هستند و بقیه ناقص هستند. “معرفی یک شخصیت پلیسی به سریال ساده است و دلیلی برای نوشتن Loser به انگلیسی وجود ندارد، زیرا سریال برای انگلیسی زبانان غیر از ما در نظر گرفته نشده است.”
کاربر دیگری نوشت: در مجموع سریال خوب، خوش ساخت است، بازیگران خوب بازی می کنند، داستان خوب، شخصیت های جذاب و سرعت کم، شاید به همین دلیل است که فقط در یک قسمت روایت می شود. یک ساختمان و یک سری سایت های کوچک.»
برخی از کاربران نیز از فضاسازی و فضای غیر ایرانی سریال نوشتند و به نقد آن پرداختند. یکی از تماشاگران نوشت: «داستان، کارگردانی، بازیگری و… همه چیز خوب است، به نظر من، هوای فیلم هر روز و هر شب بارانی است.
یکی دیگر از مخاطبان نظر خود را اینگونه نوشته است: «سازندگان سریال «بازنده» در واقع به این فکر می‌کنند که با چه کسی فیلم بسازند! آیا هر هتلی، هر شهر و اداره پلیسی باید تحریف فیلم خارجی را ببینند و از کارگردانی آن تقلید کنند؟
