به گزارش پایگاه اینترنتی تینو: سریال «داریوش» در نگاه اول با نام‌های بزرگ و ایده‌ای جذاب توجه مخاطب را به خود جلب می‌کند، اما با شروع تماشای آن، ضعف‌های ساختاری آن مشخص می‌شود. داستانی که قرار است پر از اکشن و تعلیق باشد، گاهی با پیچ و تاب های بی معنی و تکراری مخاطب را خسته می کند. شخصیت ها به طرز عجیبی صاف و کارتونی به نظر می رسند، به طوری که بیننده نمی تواند با شخصیت ها ارتباط برقرار کند یا تغییری در آنها ببیند.
علاوه بر این، استفاده از بازیگران مشهور در این سریال نه تنها کمکی به پیشبرد داستان نکرد، بلکه در بسیاری از صحنه ها کلیشه ای و باورنکردنی ظاهر شدند. برخی از دیالوگ ها نه تنها بی تاثیر هستند، بلکه کیفیت بازی ها را نیز پایین آورده اند.
سریال داریوش با همه این مشکلات سعی می کند مخاطب را تا پایان همراه خود نگه دارد، اما نتیجه نهایی بیشتر به یک تجربه ناقص و فراموش شده شبیه است.
هدر دادن پتانسیل در یک تجارت شکست خورده
داریوش در قسمت های اول نوید کار هیجان انگیز و جذاب را می دهد، اما به زودی مشکلات جدی در ساختار و روایت ظاهر می شود. یکی از بزرگترین نقاط ضعف این سریال عدم انسجام در داستان است. به نظر می رسد که نویسندگان سعی کرده اند چندین ایده جالب را با هم ترکیب کنند، اما نتیجه چیزی جز یک رمان پراکنده و بی هدف نبود. داستان پیش پا افتاده و استفاده نادرست از عناصر تعلیق و پیچیدگی باعث شد که سریال هر لحظه جذابیت خود را از دست بدهد.
شخصیت پردازی در این سریال نیز به شکلی ناامیدکننده پیش آمد. شخصیت ها به جای توسعه عمیق و قابل درک، در دام کلیشه های قدیمی می افتند. مثلا شخصیت اصلی که قرار است پیچیدگی های روانی و عاطفی خود را نشان دهد، رفتاری سطحی و قابل پیش بینی دارد. هیچ یک از شخصیت های سریال چه مثبت و چه منفی توانایی جذب هویت مخاطب را ندارند و تغییرات ناگهانی و غیرمنطقی آنها در طول داستان باعث افزایش سردرگمی می شود.
در کنار مشکلات داستانی، ضعف دیالوگ های سریال نیز مشهود است. دیالوگ ها نه تنها کمکی به پیشبرد داستان نمی کنند، بلکه در برخی سکانس ها آنقدر بی ربط و تصنعی به نظر می رسند که کیفیت بازیگری بازیگران نیز لطمه می زند. حتی حضور بازیگران مشهوری که معمولاً بازی های موفقی ارائه می دهند نمی تواند به کیفیت سریال کمک زیادی کند. زیرا کارگردانی ضعیف و عدم تمرکز در روایت به بازی آنها لطمه می زند.
این سریال از نظر کارگردانی و تدوین نیز از مشکلات عدیده ای رنج می برد. ویرایش نامناسب و جابجایی‌های نامناسب بین صحنه‌ها منجر به از دست دادن حس تداوم و جذابیت بصری شد. بسیاری از لحظات حساس و دراماتیک به دلیل مشکلات ویرایش تاثیر خود را از دست می دهند.
در کل سریال الداریوش نتوانست از پتانسیل خود به درستی استفاده کند. با وجود داشتن بازیگران قوی و بودجه خوب، نتیجه نهایی بیشتر شبیه یک پروژه ناقص و شتابزده است که نمی تواند در حافظه مخاطب بماند. این سریال به جای تبدیل شدن به یک شاهکار، فقط به لیست سریال های متوسط و شکست خورده اضافه شد.
