آنها روی پرده مادری کردند

تینو: در این سال ها برخی از بازیگران سینمای ایران نقش مادرانی را بازی کردند که شاید دیگر نقش آنها در سینمای ایران تکرار نشود. مادرانی که بازی ها و دیالوگ هایشان روی پرده نقره ماند و نمونه ای از آنها را در سال های اخیر سراغ نداریم. انتخاب مادرانه ترین تصاویر سینما کار ساده ای نیست و به نظر می رسد در این سال ها بسیار سخت شده است.

رقیه چهره آزاد است
مادر علی حاتمی
هیچ کس این مادر را فراموش نخواهد کرد
مادر در «مادر» علی حاتمی هرگز فراموش نمی شود، مادری که فرزندانش را برای رفتنش دور هم جمع کرد و بهترین دیالوگ سینمای ایران را در اتاقش به زبان آورد. فیلم «مادر» ساخته علی حاتمی کارگردان فقید سیمرغ بلورین در سن 81 سالگی برنده جایزه بهترین بازیگر زن هشتمین جشنواره فیلم فجر شد و مسن ترین بازیگری است که این جایزه را از جشنواره فجر دریافت کرده است. مادر فیلم علی حاتمی شخصیتی است که هرگز از خاطره ها پاک نمی شود.

حمیده خیرآبادی
“اجاره نشین ها” ساخته داریوش مهرجویی
مادر سینمای ایران
خیرآبادی با اکثر کارگردانان مشهور سینمای ایران از جمله مسعود کیمیایی، داریوش مهرجویی، رخشان بنی اعتماد، فریدون گل، شاپور قریب و… کار کرده است و حمیده خیرآبادی ملقب به نادرا را می توان مادر سینمای ایران نامید. او در تمام فیلم هایش نقش یک مادر مهربان و دلسوز را بازی می کرد، حتی در خانه هایی که در غم فرزندانش بود. مرحوم خیرآبادی در این فیلم نقش مادر عزت الله تعظمی را بازی می کند. او در دوران بازیگری نقش های متفاوتی را به عنوان مادر در سینمای ایران بازی کرد و یکی از آخرین نقش های او در سریال خانه سبز بود.

پروانه بی گناه
«گل داوودی» اثر پیامبر صدر العاملی
مادری صبور و دلسوز
پروانه معصومی در فیلم بابونه در نقش معصومیت یک مادر خوب بازی کرد. بازیگری که بارها در سینما و تلویزیون در نقش یک مادر ظاهر شده است، در فیلم رسول صدر عاملی توانست تصویر یک مادر صبور را در ذهن مخاطبان به جای بگذارد. مرحوم معصومی در طول دوران بازیگری خود در بیش از 50 فیلم ایفای نقش کرد که در نقش مادری مقابل دوربین کارگردانان مختلف ایفای نقش کرد.

پرویندخت یزدانیان
«قصه های مجید» نوشته کیومرث پور احمد
عزیزم زیبا
دهه شصتی باشید و قصه های مجید را به یاد نیاورید! بی بی راوی مجید بود و همیشه مراقب مجید بود و موقع رویارویی با مجید موقعیت های جدی و طنز ایجاد می کرد. پرویندخت یزدانیان مادر مرحوم کیومرث پوراحمد است که با حضورش در این سریال به شخصیت «بی بی» جان بخشید تا جایی که سال ها بعد این شخصیت به سینما و فیلم «مهریه بی بی» راه پیدا کرد. تولید شد. بر اساس آن. بعدها در فیلم «خوران غریب» یا سریال «راهنماها» جلوی دوربین پسرش بازی کرد، اما علاقه چندانی به بازی در مقابل دوربین کارگردانان دیگر نداشت.

گلاب آدینا
«مهمان مادرم» ساخته داریوش مهرجویی
از طرفداران سینما باشید و شخصیت توبی و عفت او را فراموش نکنید. فیلم «مهمان مادر» ساخته داریوش مهرجویی کارگردان فقید. آدین برخلاف بازی در فیلم زیر پست شهر که در آن نقش جدی را بازی می کند، در فیلم مهمان مادر با همین سختی مواجه است و تنها تفاوت این دو فیلم در طنز مرحوم مهرجویی است. فیلم

ثریا قاسمی
فیله ها اثر منیر قادی
ثریا قاسمی نیز مانند مادرش حمیده خیرآبادی در تلویزیون و سینما نقش یک مادر را بازی کرده است. این ویژگی‌های مادرانه مانند بازی فوق‌العاده‌اش در فیلم «فیلیها» گاهی آنقدر مشهود بود که توانست سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل زن سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر را از آن خود کند.

مادران باردار
شیرین یزدان بخش و رابعه مدنی در فیلم «بوسه ای روی ماه» به کارگردانی همایون اسعدیان.
شیرین یزدانبخش و فروغ، دو دوست 40 ساله، منتظر بازگشت اجساد دو فرزندشان محمد و حسین هستند. همایون اسعدیان در بوسیدن ماه از کلیشه همیشگی مادر شهید دور شد و همین موضوع حساسیت ها را در زمان اکران فیلم بالا برد. متولیان نگاه رسمی که معمولاً نسبت به هر گونه کلیشه‌شکنی در مناطق حساس محتاط هستند، تهیه‌کنندگان «ماه را بوسیدن» را به تحریف سبک زندگی خانواده‌های شهدا متهم کردند. مادران باردار محترم و صادقانه به ماه بوسیدن. انتظاری 20 ساله که با آن با خرده روایت هایی نیز مواجه می شویم که قرار است در خدمت خط اصلی داستان باشند و به شخصیت های محوری کمک کنند تا آن را بهتر پردازش کنند.
فیلم نکات خود را از شخصیت های مادر شهید گرفته است. او به خاطر دوستی دیرینه اش با قورباغه مورد احترام است. 20 سالی می شود که ثمسادات و فروغ هر شنبه برای اطلاع از فرزندانشان به ستاد شهدا می روند. یک روز شنبه به سادات اطلاع می دهند که جسد پسرش پیدا شده است اما او می خواهد جسد پسرش حسین را به جای جنازه محمد به فروغ تقدیم کند تا سرطانی استراحت کند. فصل زیارت فروغ و طشمسادات با پیکر شهید یکی از خاطره انگیزترین سکانس های سینمای ایران است. در حالی که مادران باردار با پیکری روبرو می شوند، هر کدام به سوگ فرزند شهیدش می نشینند.
در حالی که تسویسادات در طول فیلم نگران وضعیت فروغ است، این قلب تسویسادات است که در تشییع پیکر حسین می ایستد. بوسیدن ماه که به زندگی دو مادر شهید می پردازد، نوعی دوستی زنانه را وارد فیلم می کند، اتفاقی تازه در سینمای ایران. عمل گرایی شمصدا به عنوان مادر شهید، کلیشه این طبقه را در هم می شکند.

ماریلا زارعی
«شیار 143» ساخته نرجس آبیار
در «شیار 143» الفت (ماریلا زارعی) مادری روستایی مجرد است که بار خانواده را به دوش می‌کشد. پدر خانواده که در کار ساختمانی کار می کرد، از داربست سقوط کرد و جان باخت و اکنون مسئولیت تربیت فرزندانش فردوس (گولارا عباسی) و یونس (سامان صفری) بر عهده الفت است. یونس که در دانشگاه قبول شده بود به جنگ می رود و در عملیات مقدماتی الفجر غایب است. از اینجا به بعد، فیلم کاملاً بر شخصیت اولفت تمرکز دارد. مادری که همیشه یک رادیو ترانزیستوری با خود دارد و منتظر خبری از پسرش است.
جنگ تمام شد و از یونس خبری نشد. الفت با بازی ماریلا زارعی تصویر جدیدی از مادر مضطرب و منتظر سینمای ایران ارائه می کند که در این سینما بی سابقه است. سال ها می گذرد و پیری بر چهره مادر می نشیند تا اینکه خبر پیدا شدن گور دسته جمعی در مکانی به نام شیار 143 و پیدا شدن جسد یونس می رسد.
شیار 143 با لحن احساسی خود سعی می کند مخاطب خود را تحت تأثیر قرار دهد و تمام انرژی خود را از شخصیت الفت به عنوان نمادی از استواری و صبر می گیرد.