هسته درخشان کهکشانی ۶۵,۰۰۰,۰۰۰ برابر جرم خورشید ما

تینو – یکتا فراهانی: یک توضیح احتمالی برای ستاره های راه شیری این است که کهکشان ما از نظر ماده تاریک بسیار کمبود دارد. ماده ای نامرئی که تصور می شود به عنوان داربست گرانشی برای ساختارهای کیهانی عمل می کند. دلیل دیگر این است که ایده های اساسی ما در مورد ماده تاریک، مانند مقدار ماده در جهان، عمیقاً ناقص است.

تصویری خیره کننده از یک کهکشان مارپیچی

این هفته، تلسکوپ فضایی هابل ما را با تصویری خیره کننده از کهکشان مارپیچی IC 4709 که در فاصله 240 میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی تلسکوپ قرار دارد، خیره می کند.
این تصویر یک هسته درخشان را نشان می دهد که از یک سیاهچاله بسیار پرجرم نیرو می گیرد و نور را در سراسر طیف الکترومغناطیسی از مادون قرمز تا اشعه ایکس ساطع می کند. این تصویربرداری دقیق بخشی از یک تلاش گسترده‌تر شامل تلسکوپ‌های متعدد، از جمله تلسکوپ اقلیدس آژانس فضایی اروپا، برای مطالعه چنین پدیده‌هایی در کهکشان‌های محلی و دوردست است.

بیشتر بخوانید:

با تلسکوپ فضایی هابل آشنا شوید
تصاویری که سیاهچاله ها را نشان می دهد

نمای کهکشان

به گزارش Scitechdaily، تلسکوپ فضایی هابل در تصاویر خیره کننده موجود چیزهای زیادی برای نشان دادن دارد. نمای آن در این تصاویر مملو از ستارگان است که بسیاری از آنها به دلیل نزدیکی به کهکشان ما، که دارای الگوهای پراش متمایز ناشی از اپتیک هابل هستند، بسیار بزرگ و درخشان به نظر می رسند.

حتی دورتر – در حدود 240 میلیون سال نوری – در واقع در صورت فلکی تلسکوپ جنوبی – کهکشان مارپیچی IC 4709. صفحه چرخان پر از ستاره ها و خطوط غبار به زیبایی گرفته شده است. همچنین توسط هاله ای رنگ پریده احاطه شده است.

با این حال، منطقه فشرده و روشن در هسته آن ممکن است قابل توجه ترین منظره باشد: این یک هسته فعال کهکشانی (AGN) است. همانطور که در تصاویر نور مرئی هابل روشن است، در بقیه طیف نور حتی قدرتمندتر است.

پرده برداری از ذات؛ مرکز نور آی سی 4709

اگر هسته IC 4709 پر از ستاره بود، تقریباً به این روشنی نمی رسید. در عوض، میزبان یک سیاهچاله بسیار پرجرم با جرم 65 میلیون برابر جرم خورشید ما است. دیسکی از گاز به دور سیاهچاله می چرخد، در نهایت به داخل آن می رسد، با گاز برخورد می کند و در حین چرخش آن گرم می شود. در واقع، آنقدر داغ می شود که مقادیر زیادی تابش الکترومغناطیسی، از مادون قرمز گرفته تا مرئی تا فرابنفش و فراتر از آن، از جمله در این مورد، اشعه ایکس، ساطع می کند.

یک پدیده اخترفیزیکی شگفت انگیز

برای درک این پدیده درخشان اخترفیزیکی، مطالعه کل طیف انتشار آن ضروری است. نمای با وضوح بالا تلسکوپ فضایی هابل نه تنها نور زیادی را از تابش نور AGN جمع‌آوری می‌کند، بلکه اجازه می‌دهد تا تعامل بین AGN بسیار کوچک و کهکشان میزبان آن با جزئیات مورد مطالعه قرار گیرد.

تجزیه و تحلیل متقاطع؛ نمایی از چندین تلسکوپ

همانطور که تصویر هفته گذشته نیز نشان می دهد، تصاویر موجود شامل داده های دو بررسی هابل از AGN های مجاور است که توسط تلسکوپ اشعه ایکس و UV SWIFT شناسایی شده است. همراه با داده های SWIFT و هابل بیشتر، تلسکوپ اقلیدس ESA – که در حال حاضر در حال کاوش در جهان تاریک در نور مادون قرمز است – IC 4709 و دیگر هسته های کهکشانی فعال محلی را نیز تصویر می کند.