موجودات فضایی اطراف ما زندگی می‌کنند؟ | آنها نیازی به خوابیدن ندارند!

به گزارش سایت تینو به نقل از روزنامه سان، کهکشان راه شیری بین 100 تا 400 میلیارد ستاره دارد. 70 درصد آنها ستاره های کوچک و خنکی هستند که کوتوله های قرمز یا M کوتوله نامیده می شوند.

این ستاره ها می توانند کلید حیات بیگانه شبیه موجودات اعماق دریا و زیرزمینی روی زمین باشند.

یک مطالعه در سال 2013 تخمین زد که 41 درصد از ستارگان کوتوله قرمز یک سیاره در منطقه قابل سکونت خود یا مجموعه ای از مدارهای مناسب برای آب مایع دارند.

این بدان معناست که بیش از 28 میلیارد سیاره که به دور کوتوله‌های قرمز می‌چرخند، می‌توانند یکی از کلیدهای حیات را حتی بدون در نظر گرفتن انواع دیگر ستاره‌ها، نگه دارند.

این سیارات در مدارهای نزدیک قرار دارند، به این معنی که به صورت مغناطیسی و جزر و مدی با ستارگان میزبان خود تعامل دارند.

ستاره کوتوله قرمز گرانش بیشتری در سمت نزدیک سیاره نسبت به سمت دور آن دارد و اصطکاک حاصل از آن حرکت سیاره را در طول زمان کند می کند تا زمانی که چرخش آن با مدارش منطبق شود.

بیشتر سیاراتی که به دور کوتوله های قرمز می چرخند احتمالاً به صورت جزر و مدی قفل می شوند. این زمانی اتفاق می افتد که یک نیمکره همیشه رو به خورشید باشد در حالی که نیمکره دیگر در تاریکی است.

به عنوان مثال، ماه به طور جزر و مدی نسبت به زمین قفل است، به همین دلیل است که ما فقط سمت روشن ماه را می بینیم.

برخلاف سیاره ما، این اجسام سنگی روز، شب و فصل ندارند.

بیشتر موجودات زنده دارای ریتم شبانه روزی هستند که فرآیندهای طبیعی هستند که هر 24 ساعت تکرار می شوند. این ریتم ها می توانند از بدن ناشی شوند یا به تغییرات محیطی پاسخ دهند.

در انسان، تقریباً تمام بافت ها و اندام ها ریتم خاص خود را دارند که توسط چرخه روز و شب تنظیم می شود.

ریتم شبانه روزی با تنظیم خواب آلودگی و هوشیاری همراه است.

با این حال، چرخه 24 ساعته بر دمای بدن، اشتها، ترشح هورمون و موارد دیگر نیز تأثیر می گذارد.

بدون تغییرات نور، موجودات موجود در سیارات با قفل جزر و مدی، ریتم شبانه روزی طبیعی ندارند. در نتیجه ممکن است نیازی به خواب نداشته باشند.

در حالی که نمی‌توانیم با اطمینان بدانیم، می‌توانیم نظریه‌هایی را بر اساس موجوداتی ارائه کنیم که در تاریکی نزدیک یا کامل روی زمین زندگی می‌کنند.

به عنوان مثال، موجودات اعماق دریا دارای ریتم های بیولوژیکی هستند که با محرک هایی مانند دما و جزر و مد و نه نور هماهنگ می شوند.

دانشمندان مدل های اقلیمی را برای شبیه سازی چنین محیطی از جمله سیاره پروکسیما قنطورس b اقتباس کرده اند.

پروکسیما قنطورس b یک سیاره فراخورشیدی است که به دور نزدیک ترین ستاره شناخته شده به خورشید می چرخد.

قرار گرفتن آن در منطقه قابل سکونت ستاره، آن را به گزینه مناسبی برای میزبانی زندگی تبدیل می کند.

شبیه سازی ها رابطه جالبی را بین سمت روز و شب سیاراتی که به دور ستاره های کوتوله قرمز می چرخند، شناسایی کرده اند.

سمت روز همیشه روشن است، در حالی که سمت شب همیشه در تاریکی پوشیده شده است.

بیشتر بخوانید:

به نظر می رسد این تضاد باعث ایجاد باد و امواج جوی می شود، شبیه به امواجی که جریان جت زمین را خم می کند.

اگر سیاره آب داشته باشد، احتمالاً در کنار روز آن پوشش ابری سنگین و رعد و برق خواهد بود.

فعل و انفعالات بین باد و امواج جوی ممکن است باعث چرخه منظم دما، بارش و رطوبت شود.

بیگانگان ممکن است ریتم های بیولوژیکی داشته باشند که از این الگوها پیروی می کنند، نه روال معمول 24 ساعته.