دادههای ارائهشده در پنجمین نشست سلولهای جزیرهای مشتقشده از سلولهای بنیادی در بوستون، ایالات متحده، نشان داد که دو گیرنده سلولهای جزیرهای دیگر اکنون به انسولین اگزوژن نیاز ندارند و هموگلوبین A1C آنها – معیاری برای میانگین قند خون – طبیعی است. در سومین دریافت کننده پیوند، مصرف انسولین اگزوژن بیش از 60 درصد در طی سه روز پس از عمل کاهش یافت.
پیوند سلولهای جزیرهای جدید نیست و برای دههها امکانپذیر بوده است، اما داروی ضد ردی که در حال حاضر استفاده میشود میتواند برای سلولهای پیوندی سمی باشد که ممکن است در طول زمان اثربخشی آن را کاهش دهد.
درمان یک بیماری خودایمنی
دیابت نوع 1 اغلب در دوران کودکی، نوجوانی یا اوایل بزرگسالی تشخیص داده می شود، اما ممکن است در هر سنی رخ دهد. از عوارض طولانی مدت این بیماری می توان به افزایش خطر آسیب عصبی، بیماری کلیوی، بیماری قلبی عروقی و سکته اشاره کرد.
تصور می شود دیابت نوع 1 در اثر یک پاسخ خودایمنی ایجاد می شود که سلول های تولید کننده انسولین در پانکراس را از بین می برد. در نتیجه، افراد مبتلا به دیابت نوع 1 برای زنده ماندن به منابع خارجی انسولین وابسته هستند که از طریق تزریق انسولین یا پمپ انسولین تزریق می شود.
پس از پیوند سلول جزایر، که در آن سلولها از فردی به فرد دیگر پیوند میشوند، دارویی که سیستم ایمنی را سرکوب میکند مورد نیاز است تا از دفع آن توسط بدن گیرنده جلوگیری کند.
در این کارآزمایی بالینی جدید، یک آنتی بادی مونوکلونال جدید به نام Tegoprubart در حال آزمایش است و هدف آن جایگزینی داروهای قدیمی ضد رد پیوند است. Tegoprobart یک آنتی بادی مونوکلونال آزمایشی ضد CD40L است که سیستم ایمنی را فریب می دهد تا بافت پیوند شده را به عنوان خود تشخیص دهد.
به گفته محققان، این احتمالاً اولین موارد انسانی اجتناب از انسولین اگزوژن است که با استفاده از درمان آنتی بادی مونوکلونال ضد CD40L بدون استفاده از تاکرولیموس، که استاندارد فعلی مراقبت برای جلوگیری از رد پیوند است، به دست آمده است.
عملکرد پیوند در این سه بیمار نیز سه تا پنج برابر بیشتر از سه فرد همسانی بود که سرکوب سیستم ایمنی مبتنی بر تاکرولیموس دریافت کردند، و محققان میگویند این نتایج نشان میدهد که درمان جدید ممکن است اثر سمی کمتری بر سلول جزایر پیوندی داشته باشد که منجر به برای بقای پیوند و عملکرد بهتر.
موانع روش های نوین درمانی
محققان می گویند در حالی که این موفقیت اولیه امیدوارکننده است، موانع نظارتی در ایالات متحده مانع از دریافت پیوند سلول جزایر توسط افراد بیشتری می شود، زیرا FDA پیوند را یک داروی بیولوژیکی می داند نه پیوند عضو.
این موانع می تواند مانع از دسترسی افراد به پیوند سلول جزایر با این درمان تحقیقاتی خارج از یک کارآزمایی بالینی شود، حتی اگر کارآزمایی بالینی موفقیت آمیز باشد.
با وجود موانع احتمالی پیش رو، نتایج اولیه کارآزمایی بالینی امیدی را برای درمان آینده دیابت نوع 1 ارائه می دهد.
منبع: ای بی سی نیوز