تینو – بهاری خسروی: اما در سفر دوم به فرنج، ناصرالدین شاه یک دندانپزشک خارجی را با خود به ایران آورد تا برای مدتی در تهران صاحب دندانپزشکی شود. پس از مدتی دکتر هبنت جایگزین این پزشک سوئدی شد. پس از مدتی روزها به همین منوال گذشت که دکتر هبانت به دلیل کهولت سن تهران را به مقصد کشورش ترک کرد و آقای بلوی فرانسوی از همان زمان به عنوان دندانپزشک شخصی ناصرالدین شاه به دولت منصوب شد. سال 1286.
قصه های خواندنی در تهران اینجا او دنبال می کند
نصرالله حدادی محقق تهرانی به نقل از کتاب «تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم: زندگی و آثار» استاد فقیدش جعفر شهری درباره تاریخچه دندانپزشکی در تهران باستان می گوید: «تا زمانی که موسسه یا خانه ای وجود داشت. برای کار دندانپزشکی، مسائل پزشکی و دندانپزشکی بر عهده دالک ها، سلمان ها و مغازه داران دوره گرد بود تا به مرور زمان مردم از مسائل بهداشتی آگاه شوند. ابزار کار دندانپزشکی شامل چند سواب پنبه ای کوچک و بزرگ، مقداری پنبه، یک تف، یک شیشه آب نمک، یک لیوان کرزیت، یک یا دو جعبه گچ و یک قالب برای ساختن دندان مصنوعی بود. هیچ راهی برای بی حس کردن دندان وجود نداشت. این هنر دندانپزشکی بود که دندان را رنگ می کرد تا بیمار متوجه درد نشود و خون به موقع قطع شود.»
این پژوهشگر تهرانی در بخشی دیگر از صحبت های خود درباره چگونگی استقرار پزشکی و دندانپزشکی در تهران پس از دوره پهلوی اول می گوید: «قبل از سال 1290 شمسی، هرکسی با توجه به تجربیات یا تحصیلات خود در اروپا می توانست به طبابت و دندانپزشکی در ایران بپردازد دندانپزشکی در ایران تنها بر اساس اخذ مجوز رسمی از وزارت آموزش و پرورش بود، اما در بسیاری از نقاط کشور به این قانون پایبند نبود.
نصرالله حدادی در مورد تأسیس دانشکده دندانپزشکی در دارالفنون در اوایل قرن چهاردهم میلادی توضیح می دهد: «در سال 1307 که رضاشاه دستور تأسیس دانشکده دندانپزشکی را داد، محل اولیه این دانشکده دارالفنون بوده و در آن زمان وجود داشت. توسط دکتر میلچارسکی هیستانی یکی از پزشکیان درباری شهر اداره می شد و از سال 1309 تا 1313 عهده دار این امر بود و پس از وی دکتر محسن سیاح که پس از اتمام تحصیلات خود در لوزان پاریس و… فرانکفورت در سال 1306 با مدرک دکترای دندانپزشکی به ایران بازگشت و به مدت یک سال ریاست دانشکده را بر عهده گرفت تا اینکه در سال 1316 با تأسیس دانشگاه تهران، دانشکده پزشکی به آن محل منتقل شد.
ناگفته نماند که باید از دکتر سیاح به عنوان یکی از اولین دندانپزشکان ایرانی و از افراد تأثیرگذار در تأسیس دانشگاه علوم پزشکی تهران نام برد. وی حدود 24 سال ریاست این دانشکده را بر عهده داشت. دکتر سیاح همچنین مؤسس انجمن صنفی دندانپزشکان ایران در سال 1322 بود.
hamshahrionline به نقل از تینو